59

ἀποalpha.236 πομπαῖοι θεοὶ ουτως ἐκαλοῦντο τινὲς καὶ ἀποπομποὶ, οἱ ἀπότροποι. ̓Απόθεστοσ. ὁ ἀζήτητος καὶ μὴ ποθούμενος. ποθέω, ποθῶ, ποθήσω, πεπόθηκα, πεπόθεσμαι, πεπόθεσται, ποθεστὸς καὶ ἀπόθεστος. ̓Απόστολοσ. ὁ ἀποστελλόμενος μετὰ στρατιᾶς εἰς πόλεμον παρασκευῆς. ̓Αποστολεῖσ. οἱ ἐκ τῆς πομπῆς τῶν τριήρων ἀποδεδειγμένοι. ̓Απόστολοι δὲ, αἱ τῶν νεῶν ἐκπομπαί. ουτως ∆ημοσθένης. ̓Απροτίμαστοσ. αθικτος, αψαυστος. παρὰ τὸ μαίω, τὸ ζητῶ. ὁ μὴ ἐπιζητούμενος πρὸς μίξιν. η παρὰ τὸ μαστεύω, τὸ ζητῶ. οθεν καὶ μαστὸς καὶ τὸ ἐπιμασσάμενος, ο ἐστιν ἐπιλαβόμενος, καὶ ἐπεμάσσατο, ἀντὶ τοῦ καθήψατο. ̓Απτοεπήσ. τινὲς δασύνουσιν, ιν' ῃ ὁ ἁπτόμενος διὰ λόγων. η ὁ ἀπτόητος ἐν τῷ λέγειν. Απτεροσ. ταχύς. τῇ δ' απτερος επλετο μῦθος. ταχὺς πρὸς τὸ πεισθῆναι. καὶ ἰσόπτερος. ἡ γὰρ ˉα στέρησιν δηλοῖ, σημαίνει δὲ καὶ τὸ ομοιον καὶ τὸ ισον, οιον ἀτάλαντος, αλοχος. alpha.237 ̓Απύρουσ. ἀνεπιτηδείους πρὸς πυρὸς χρῆσιν. ̓Απφύσ. ὁ πατὴρ ειρηται ὑποκοριστικῶς. ἀπὸ τοῦ πάππα, ο σημαίνει τὸν πατέρα, ἀφαιρέσει τοῦ κατ' ἀρχὰς ˉπ ἀππὺς, καὶ τροπῇ τοῦ ˉπ εἰς ˉφ ἀπφύς. ̓Αποτέλειοι. οἱ κατὰ πόλεις ἡγεμόνες τῶν ̓Ιουδαίων. ̓Αποτρόφουσ. τοὺς μὴ οντας τροφίμους τῆς φιλοσοφίας. ̓Απόφημοσ. δύσφημος. ̓Αποφώλιοι. ξένοι. οἱ φυλὴν μὴ εχοντες. ουτως Αἰσχύλος. η ἀπαίδευτοι· φωλεοὶ γὰρ τὰ παιδευτήρια κατὰ Ιωνας. ̓Αποχειροβίων. τῶν ἐκ χειρῶν ζώντων καὶ ταῖς τέχναις προσκαθημένων. ̓Αποφαντικόν. κυρίως τὸν ἐκφέροντά τι νόημα, ειτε διὰ καταφάσεως, ειτε δι' ἀποφάσεως. σημαίνει δὲ ἰδικῶς καὶ τὸν μὴ συγκατατιθέμενον. ̓Απωλεύτων. ανευ πώλων. ̓Απ' ωμοιϊν. ἀπὸ τῶν ωμων. alpha.238 ̓Απράγμων. απονος. ἀπράγμονας δεῖ ειναι τοὺς σπουδαίους. ̓Απραίδευτοι. ἀζήμιοι. ̓Απρόϊτοσ. ὁ τῆς οἰκίας μὴ ἐξερχόμενος. ̓Απροσήγοροσ. ον οὐχ οιόν τε προσαγορεῦσαι διὰ τρόπου τραχύτητα. ̓Απρόσμαχοι. ἀκαταγώνιστοι. οὐκ ἀπρόσμαχοι ειεν Πάρθοι. Αποικοι. οἱ ἐν ἐρήμῳ τόπῳ πεμπόμενοι οἰκῆσαι. εποικοι δὲ οἱ ἐν πόλει. παρὰ Θουκυδίδῃ. ̓Απηλιαστήσ. ὁ μισόδικος. Απελοσ. τὸ ελκος. διὰ τὸ μὴ πελάζειν, ἀλλὰ διΐστασθαι. ̓Απηλητῆρεσ. καυχηταί. ̓Απαράτιλτοσ. δασὺς καὶ ακοσμος τὰς τρίχας καὶ ἐκ μακροῦ χρόνου ἀλουτιῶν. ̓Αποτρόπαιοσ. φευκτὸς, μισητός. Απαστοσ. αγευστος. παρὰ τὸ ἐσθίω καὶ πόα, ἡ βοτάνη. ὡς ουν ἀπὸ τοῦ μῶ, τὸ ζητῶ, γίνεται μαστὸς, ουτω καὶ παρὰ τὸ πῶ παστὸς καὶ απαστος. alpha.239 ̓Απάλαμνοσ. ὁ μὴ δυνάμενος παλαμήσασθαι, ο ἐστι τεχνάσασθαι· παλάμαι γὰρ αἱ τέχναι. η ὁ ἐν παλάμῃ, ο ἐστι τέχνῃ, μὴ μένων. ̓Απερωεύσ. κωλυτής. ̓Απηχήσ. ὁ μὴ συνᾴδων. ̓Απέκτητοσ. ὁ ἀκτένιστος. πέκω γὰρ τὸ πλέκω καὶ κτενίζω. ̓Απόσιτοσ. ξένος. ̓Απάλαμνοσ. απειρος, ἀσθενής. ̓Απηλεγήσ. σκληρός. ̓Απαράκτητοσ. ἀνόμοιος, ἀσύγκριτος. ̓Απερισάλπιγκτοι. ἀπεριήχητοι. ̓Απαθήσ. αλυπος. ̓Απολιναρισταί. ουτοι ελεγον· ἐπειδὴ ἡ προσληφθεῖσα σὰρξ ἐθεώθη, δῆλον, ὡς αὐτῇ καὶ ἡ θεότης συνέπαθε· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ, ὡς θεὸς τιμᾶται καὶ συναλοίφεται, καθὼς φησὶ καὶ ὁ ἐν θεολόγοις Γρηγόριος. ̓Αποσπάδασ. τοὺς ἀποσπασθέντας. ̓Απὸ εθεν. ἀπὸ ἑαυτοῦ. ἐμὲ, σὲ, ε. ἀπὸ ουν τοῦ ε τρίτου προσώπου πλεονασμῷ τῆς ˉθˉεˉν συλλαβῆς εθεν. ̓Απείριτοσ. πολύς. ὁ δὲ ἀπείρηστος δίφθογγον καὶ ˉη. (Θηλυκόν.) ̓Απόφασισ. λόγος, ἐν ῳ τὸ ἀληθεύειν η ψεύδεσθαι ὑπάρχει. η λόγος ἀποφαντικὸς τινὸς ἀπό τινος. η ἀνατροπὴ τῆς καταφάσεως. οιον· ὁ ποταμὸς οὐκ ἀνέρχεται· ὁ δὲ αρχων εἰσέρχεται. η λόγος σημαίνων, τί ον τίνι μὴ ὑπάρχει. τὸ alpha.240 δὲ τίνι ὑπάρχει, δηλοῖ τὴν κατάφασιν, τὸ δὲ τίνι μὴ ὑπάρχει, σημαίνει τὴν ἀπόφασιν. ἀπόφασις δὲ καὶ πρότασις καὶ πρόβλημα καὶ ενστασις καὶ συμπέρασμα. τὰ πέντε ταῦτα οὐδὲν κατὰ τὴν ὑπόστασιν ἀλλήλων διαφέρουσιν· ἡ δὲ διαφορὰ τούτων κατ' ἐπίνοιαν η κατά τινα γίνεται σχέσιν. οταν μὲν γὰρ ἁπλῶς ἀποφαίνομαι, οτι ἡ ψυχὴ ἀθάνατός ἐστι, ἀπόφασις λέγεται· οταν δὲ ὡς μέρος συλλογισμοῦ ληφθῇ, οτι ἡ ψυχὴ ἀθάνατός ἐστι, τὸ ἀθάνατον, αὐτοκίνητον, τότε πρότασις ἐστὶ τὸ λέγειν ἡ ψυχὴ ἀθάνατος. ἡνίκα δὲ ἐνίσταται πρὸς τὴν πρότασιν ζητῶν, πόθεν δῆλον, οτι ἡ ψυχὴ ἀθάνατός ἐστι, τότε τὸ