Congregatio de Causis Sanctorum 407

perquam maerens, animo minime se confregit, sed Dei voluntati obsequens

per alios viginti sex annos opera iam provecta sustentare perrexit, immo nova

propriis solvit expensis. Magnopere aestimata et probata fuit non tantum uti

benefactrix erga egentiores, verum etiam uti exemplar virtutum quas excoluit.

Discipula exstitit sub praeclaris magistris spiritus et amica praestantium

sanctorum Taurinensium illius periodi, scilicet Iosephi Cafasso et Iosephi

Benedicti Cottolengo. Plurimum insuper valuit apud iuvenem Ioannem Bosco.

Serva Dei intima donata est fide, quam assidua et cotidiana oratione

alere consueverat: fide quidem quae recte formata est in caritate et in bonis

operibus iuxta eius propositum: « Fides et caritas, quae mihi in baptismate

sunt collatae, bonis operibus refulgeant oportet ». Eius etiam scripta plenum ostendunt animum confidenti deditione voluntati Domini et omnimodo Ec- clesiae assensu. Cor eius ad Deum iugiter spectabatur. Ipsa proximo favens operabatur eiusque contuitus ad altiora intendebatur. Praesertim et indesi- nenter gloriam Dei quaesivit, a quo ipsa replebatur.

Per totam vitam constanti spiritualis et corporalis misericordiae operum exercitio eminuit: in omnibus his operibus ipsa praesens egit, non solum proprias materiales opes posthabens, verum quoque valetudinem ac pro- prium tempus affligens. Sapientia et iudicii facultate excelluit. Praestantem naturalis et supernaturalis prudentiae gradum attigit, ita ut vita spirituali, necessitudine erga ceteros, moderamine Congregationum religiosarum et Institutorum Caritatis quae ipsa condiderat, atque se gerendi modo coram civilibus et ecclesialibus auctoritatibus maxime splenderet.

Ad proximum quod attinet iustam usque se praebuit, aequanimam, reve- rentem erga dignitatem aliorumque iura, diligentem in muneribus exsequen- dis; itidem sinceram, intentam ad aliorum talenta recognoscenda et aeque aestimanda, honestam ad unicuique proprium reddendum. Praeterea claruit

in administrationis iustitia exercenda: ingens enim familiare patrimonium sapienter ac iuste curavit. Fortis mulier exstitit, firma et strenua, ita ut

difficultates, tribulationes, pericula alacriter susciperet.

Iterum iterumque adversa correpta est valetudine, quocirca die 19 men- sis Ianuarii anno 1864, septuaginta septem annos septemque circa menses

nata, religiosis solaciis refecta, in plena spiritus serenitate et in sanctitatis

fama, Augustae Taurinorum piissime animam exhalavit. Corpus eius tribus diebus est expositum, quod ingens fidelium multitudo colere potuit. Anno

1899 exuviae Servae Dei exhumatae et e publico coemeterio translatae sunt

ad paroeciale templum Sanctae Iuliae quod ipsamet aedificandum curaverat.