Congregatio de Causis Sanctorum 401

precationi semper interfuit diligentissima, licet paroecialis ecclesia trium

chilometrorum intervallo distaret et innumera tantae familiae gerendae ei

incumberent munera. Filium quemque alterum divinae Providentiae donum

recepit et vultu aequo simul ac firmo instituit, numquam dispendiis morae

concedens: singuli enim domi parvas suas expediebant vacationes et officia

cotidiana tempore et modis aptis administranda.

Dies eius enixa oratione et assiduo labore suffulti sunt: praeter puerorum

pietatem, quorum ipsa et scholasticam educationem curavit, operam in agris

cum viro colendis, in domo et animalibus dispensandis et in re familiari

tantum coniugis agricolae labori innisa vigilanter adaequanda consumpsit.

Dominica vera fuit mulier prudens Sacrae Scripturae illa, cuius manus sem-

per erant actuosae et cuius gratia universa familia honesto etiamsi demisso

victu perfrui valebat. Serva Dei, tamen, numquam in his hilaritatem seposuit

atque civilissima ac promptam indolem suam.

Una cum coniuge vocationem religiosam filiorum et sex ex filiabus lae-

tanter accepit: semper enim missiones adamaverat, quapropter filiarum dis-

cessui peregre haud adversata est et cum singulis earum iugia per epistolas

retinuit commercia: sive Dominica sive coniunx eius, quo propiores sentirent

et certiores de rebus domesticis facerent filios, multa scripserunt litteras,

quarum pars vere altis christianis sensibus conserta. Utriusque desiderium

ardens regni Dei augmenti eos adduxit, ut alumnum quendam Seminarii e

Nigeria, Felicem Ade Job, adoptarent, qui apud Propagandam Fidem stu-

debat, postea presbyterum ordinatum et episcopum Ibadanensem in Nigeria

electum. Innumera coniugum Bernardini pro bono pauperum, missionariorum

omniumque eorum, quos ipsi cognoscebant egentissimos, fuerunt caritatis

opera, quibus assiduitate sua et exemplo subsidium animi obtulerunt.

Serva Dei ardenti sollicitudine et summo amore Sergium coniugem asse-

cuta est, qui ultimum biennium vitae, praeter corporis tormenta, obscuram

noctem fidei vixit: valuit mulier eum consolari, corroborare et instanter ac

suaviter admonere, ut actus fidei et spei renovaret, eique in articulo mortis

astitit, quae die 12 mensis Octobris anno 1966 evenit. Exinde domi una ex

filiabus coniugatis vixit et ultimi anni eius tacita praeparatio intima fuerunt

occursus Dei et novae coniunctionis cum sponso, quem admodum amaverat.

Gravi ictu cerebri correpta, adstantibus filiis, qui ad fulcrum eius concur-

rerant, omnino conscia die 27 mensis Februarii anno 1971 occubuit, comminus

sociata memoriae coniugis iam magna sanctitatis fama circumfusi.