109. Planctus Vagorum.

1. Hac in terra

cernuntur nefanda,

Latinistis

denegantur danda,

Litera fit detestanda,

Non constat ratio blanda,

Iam despiciunt
Praelati scholares,

Omnes atten-
dunt vigellatores,

Nihil curant
latinos cantores,

Licet viles sint hi mores,
Saltatrices

et fistulatores,
Hos respiciunt

Uxores et mares.
Hanc noscatis,

domini, querelam,
Vilipendunt

nobilem loquelam,
Iam deficiunt

Radii solares.

2. Disciplinis

amodo imbuti,

Dicebantur

qui quondam astuti;

Surdi sedent, quasi muti,

Conqueror il-
lud sunimae virtuti,

Quod subtilia

Nequaquam curantur,

Nec est modo,
prout fuit ante.

Vere scimus
sensu mediante,

Ratione comprobante,

Antichristo

iam appropinquante,

Per scurrilia
divina fugantur,

Paucos uti

cernimus virtute,

Vivunt besti-
aliter et brute,

Quia vilia

Per hos adamantur.

3. Eia, rosa,

verbi Dei mater,
Hunc Iactasti,

qui est Deus pater,
Christus fertur noster frater,
Ne nos unquam

terat daemon ater
Multipliciter

tuearis, dia.
Salva vagos

tibi servientes,
Benedic his

dona tribuentes;
Tenaces sunt viles gentes,
Isti semper

sint deficientes.
Te suppliciter

deprecamur, pia.
Adoptamus

largos honorari,
Cum sanctis in

caelis coronari
Da feliciter

hos, virgo Maria.