Congregatio de Causis Sanctorum 215

quattuor paroeciis Antananarivae, ubi sine humanis auxiliis fecundae pastorali

navitati sese dicavit: scholas promovit et oratoria; praedicator fuit et catechis-

ta, baptismi minister, indefatigabilis aegrotorum et dolentium consolator,

fidelis vir religiosus in observantia Regulae Instituti. Bello tandem compo-

sito, missionarii redeuntes christianam invenerunt communitatem vigore ac

numero auctam. Similia evenerunt altera perdurante conflagratione, annis

videlicet 1894-1895, in qua non defuerunt insectationes ex quibus Servus Dei

effugere potuit.

Frater Raphaël novatis viribus suam iterum scholasticam sumpsit institu-

tionem atque munus suscepit scholae moderandae. Tunc volumina scripsit,

sapientiae textus, poëmata, theatri opera, historicas inquisitiones atque de

cultura indigena commentaria, multa sibi concilians merita sub humani cultus

aspectu, ita ut anno 1902 Socius nominaretur Academiae Madagascariensis. Sed

ob suam « linguarum repudiationem », et operam videlicet ad suam linguam et

culturam Nationis tuendam, de rebellione est contra Statum atque de motu

promovendo ad insurrectionem pro libertate, qua de re comprehensionem per-

tulit et carcerem.

Hic eventus, etiamsi brevis fuit, occasionem constituit fidem augescendi, sed

haud paucas attulit illi damna salutis. In sequenti processu declaratus prorsus

innocens, Frater Raphaël libertatem obtinuit. Postremos vitae annos in meri-

dionali parte Civitatis transegit, nempe in Fiananrantsoa, curam adhibens de

discipulis, religiosa scripta traducens, maxime sanctorum vitas, atque seriem

componens normarum paedagogiae ad servandas in formatione religiosorum

Madagascariae. Hoc modo eius extraordinaria erga fratres caritas vim obtine-

bat quae historicae aetatis limites transgrediebatur, ita ut audacter ad novas

aperiretur evangelizandi formas hactenus nondum editas.

Spiritali in figura Servi Dei dilucide perspicitur magnus sensus fidelitatis

quae intellegenda est veluti constantia et sollicitudo de exiguis etiam rebus

vitae cotidianae, ita ut ille « regularis vitae exemplar » haberetur. Quamvis in

condicione potius pagana, Frater Raphaël apostolico eminuit zelo, ditato quo-

que vivaci et benigna indole, sacrificii spiritu, terrestrium bonorum aversione,

in Divinam Providentiam fiducia, Dei voluntati oboedientia, quae pluries est

manifestata, ac constanti humilitate. Charisma servavit cum amore et cohae-

rentia, diei cursum disponens inter orationem et meditationem, inter opus do-

cendi et infirmorum curam, inter studium et apostolatum.

Servus Dei in Fiananrantsoa die 19 mensis Maii anno 1919, Hispanica febri

grassante, pie obdormivit.