G1

 PGA

 PGB

 PG6A

 PG6B

 PG7A

 PG7B

 PG8A

 PG8B

 PG9A

 PG9B

 PG10A

 PG10B

 PG11A

 PG11B

 PG12A

 PG12B

 PG13A

 PG13B

 PG14A

 PG14B

 PG15A

 PG15B

 PG16A

 PG16B

 PG17A

 PG17B

 PG18A

 PG18B

 PG19A

 PG19B

 PG20A

 PG20B

 PG21A

 PG21B

 PG22A

 PG22B

 PG23A

 PG23B

 PG24A

 PG24B

 PG25A

 PG25B

 PG26A

 PG26B

 PG27A

 PG27B

 PG28A

 PG28B

 PG29A

 PG29B

 PG30A

 PG30B

 PG31A

 PG31B

 PG32A

 PG32B

 PG33A

 PG33B

 PG34A

 PG34B

 PG35A

 PG35B

 PG36A

 PG36B

 PG37A

 PG37B

 PG38A

 PG38B

 PG39A

 PG39B

 PG40A

 PG40B

 G2

 PGA

 PGB

 PG41A

 PG41B

 PG42A

 PG42B

 PG43A

 PG43B

 PG44A

 PG44B

 PG45A

 PG45B

 PG46A

 PG46B

 PG47A

 PG47B

 PG48A

 PG48B

 PG49A

 PG49B

 PG50A

 PG50B

 PG51A

 PG51B

 PG52A

 PG52B

 PG53A

 PG53B

 PG54A

 PG54B

 PG55A

 PG55B

 PG56A

 PG56B

 PG57A

 PG57B

 PG58A

 PG58B

 PG59A

 PG59B

 PG60A

 PG60B

 PG61A

 PG61B

 G3

 PG5A

 PG5B

 PG6A

 PG6B

 PG7A

 PG7B

 PG8A

 PG8B

 PG9A

 PG9B

 PG10A

 PG10B

 PG11A

 PG11B

 PG12A

 PG12B

 PG13A

 PG13B

 PG14A

 PG14B

 PG15A

 PG15B

 PG16A

 PG16B

 PG17A

 PG17B

 PG18A

 PG18B

 PG19A

 PG19B

 PG20A

 PG20B

 PG21A

 PG21B

 PG22A

 PG22B

 PG23A

 PG23B

 PG24A

 PG24B

 PG25A

 PG25B

 PG26A

 PG26B

 PG27A

 PG27B

 PG28A

 PG28B

 PG29A

 PG29B

 PG30A

 PG30B

 PG31A

 PG31B

 PG32A

 PG32B

 PG33A

 PG33B

 PG34A

 PG34B

 PG35A

 PG35B

 PG36A

 PG36B

 PG37A

 PG37B

 PG38A

 PG38B

 PG39A

 PG39B

 PG40A

 PG40B

 PG41A

 PG41B

 PG44A

 PG44B

 PG45A

 PG45B

 PG46A

 PG46B

 PG47A

 PG47B

 PG48A

 PG48B

 PG49A

 PG49B

PG26A

Ut supra # ipsae # quanto aliqua # dat alii # supra # amplius. Si aliquid non eodem ordine in pluribus invenitur, oportet quod illud / quod est / in quo primo invenitur sit aliquo modo causa ceterorum. Quod quidem patet in analogice dictis / quae rationem / in quibus ratio communis secundum prius et posterius invenitur, sicut ens per prius dicitur de substantia quam de accidentibus / et / unde substantia / est causa quare accidentia dicuntur entia. Apparet etiam idem in speciebus eiusdem generis naturaliter ad invicem ordinatis secundum esse, licet ratio communis non inveniatur in eis secundum prius et posterius, sicut in speciebus numerorum, nam prima species est causa secundae. Natura autem intellectualis in diversis invenitur / secundum prius et pos- / secundum ordinem quendam, sic enim ostensum est supra quod intellectualis natura in multa potest distribui et non aliter. Oportet ergo quod superior in intellectualibus naturis sit causa cognitionis aliquo modo inferiori, et quod inferior ex virtute superioris / virtutem / perfectionem in cognoscendo adipiscatur. Est igitur superior inferioris regitiva. Praeterea, sicut iam ostensum est, corporalis creatura regitur ab intellectuali. Inter corporalia autem est aliquis ordo / ut / secundum quod / quaedam inveniuntur aliis superiora. Si ergo proportionaliter divinae providentiae dispositio descendit ad infima, sicut iam ostensum est, oportet quod superiora in corporibus regantur a superioribus intellectualibus naturis, inferiora vero ab inferioribus. Non autem / infer- / superiorum intellectualium substantiarum regimen ad infima in corporibus perveniret nisi inferiores / inter / intellectuales substantiae regerentur ab eis, quia iam ex aequo / haec / inferiora ab inferioribus sicut superiora a superioribus regerentur, et sic regimen superiorum intellectualium substantiarum non esset universale, quod tamen requirit universalitas formarum quas a divina providentia recipiunt. Oportet ergo quod inferiores inter substantias intellectuales regantur per superiores.

Divinam sapientiam # ad perfectionem autem sapientiae providentis pertinet ut ordinem rerum gubernatarum disponat usque ad ultima. Ex influentia igitur divinae sapientiae superiores intellectuales substantiae cognitionem ordinis dispositi a deo magis usque ad particularia, inferiores vero magis in quadam universalitate. Nec est hoc contrarium ei quod dictum est, quod superiores habent scientiam magis universalem.

Utrumque enim verum est. Nam scientia potest dici universalis vel virtute vel abstractione a particularibus. Habere autem scientiam universaliorem virtute est habere scientiam per species ad plura se extendentes, ex quo sequitur quod cognitio quae / ad / per illas species habetur magis descendat usque ad ultima, sicut et virtus activa quanto est universalior tanto ad plura descendit. Habere autem scientiam universalem abstractive est cognoscere universalia et non particularia, quod provenit ex hoc quod species intelligibiles sunt minoris virtutis in extendendo se usque ad infima. Superiores ergo intellectuales substantiae habent scientiam magis universalem virtute sed magis particularem quadam extensione,/ sic / inferiores vero e converso, nam et dei cognitio universalissima est virtute, sed particularissima extensione, per unam enim formam, quae est sua / extensio / essentia, omnia particularia cognoscit.

Intellectus autem cognoscens aliquid tantum in universali non potest ad perfectam cognitionem venire nisi dirigatur / per / ab aliquo qui in speciali cognoscat. Quod manifeste apparet in disciplinis quae apud nos sunt: nam discipulus praecognoscit in universali quae addiscere debet in principiis primis universalibus / communiter / naturaliter / omnibus notis, per magistrum vero / universalis,/ qui etiam in speciali cognoscit, discipulus scientiae perfectionem consequitur. Et hoc rationabiliter accidit.

Scire enim in universali est scire in potentia, de potentia autem in actum / non / reducitur aliquid / nisi / per ens actu. Oportet ergo quod substantiae intellectuales inferiores reguntur per substantias intellectuales superiores.

Immediate post haec Scribas quod est infra in quarta columna ad tale signum (figura), et duo capitula sequentia:# scribe supra (figura)p#