PG19B

Intellectus # ostens- # diversas esse participationes # eo al- # eum # unusquisque # deum videntium cum igitur # praeparentur # quaed- # di- # et I Cor. XV, stella differt a stella / in claritate /: sic erit et resurrectio mortuorum.

Divina substantia # sicut idem numero est primum # suum # videbit # et esse naturale aequalis ambi- # sunt # suae subst- # sub uno ordine # comprehenduntur et ad # pert- # ostensum # nec quantum ad haec unus alio plura in dei substantia videt # omnia # a d- # non autem individua # autem # virtutes # appar- # in seipso # et hoc quidem quantum ad tria # quidem # nullus cognoscere potest # quae est activum rerum principium et se ad infinita extendit.

Qui est omnino incorporeus magnus esse dicatur # nisi # qui # est ex fin- # posset cognoscere # et # inter haec tamen tria differentia est.

Nam cognitio eorum quae deus potest facere ex ipsa cognitione divinae substantiae dependet, et similiter cognitio rerum factarum, et ideo de his / primorum autem et secundorum / tanto alius alio plura cognoscit quanto dei substantiam perfectius videt, nullus tamen omnia nisi solus deus, qui suam substantiam comprehendit. Eorum vero quae in sola dei voluntate consistunt / cognitio non dependet ex cognitione divinae substantiae, sicut etiam in aliis / volentibus / patet, horum ergo / non propter hoc plura scit aliquis quia perfectius dei substantiam videt, sed propter hoc quod ei plura revelantur a deo. Unde et apostolus post praemissa verba subiungit, nobis autem revelavit deus per spiritum suum. Probabile tamen est quod de his etiam plura proximioribus sibi / per visionem suae substantiae / in illa felicitate ultima revelat.

Cognoscere autem haec omnia possibile est alicui intellectui creato, cum hoc absque divinae substantiae comprehensione possit accidere. Unde credimus quod omnium horum cognitionem prae aliis anima christi acceperit, quod ei competit quasi totius sanctificationis / actori / mediatori, ut postmodum prosequemur.