285. (22. ) De sancto Matthaeo.

1. In Deum vivum exsultet iubilando caro et cor nostrum.

2 a. Etenim passer

adinvenit sibi domum,

2 b. Quando Christus Iesus ad se vocavit Matthaeum.

3 a. Ascensiones in corde qui tunc disposuit,

3 b. Cum mundanarum curarum vincla deposuit.

4 a. Misericordias

nunc et in aeternum cantemus patri misericordiarum,

4 b. Inter apostolos et evangelistas qui locavit conversum publicanum.

5 a. Clarior facie Moysi resplenduit facies Matthaei,

5 b. Nam liber generationis Christi clarior est libro Genesi.

6 a. Hi duo consistunt in capite veteris ille, hic novae scripturae, sed ille antiquam, hic novam scribit genealogiam.

6 b. Proinde quanta est distantia

inter scripturarum principia antiquae et novae, tanta est in Matthaeo et Moyse.

7 a. Haec est mutatio,

quam operatur excelsi principis dextera.

7 b. Legem qui dederat, nunc evangelizatur a legis transgressore.

8 a. Talis est fructus paenitentiae et gratiae lapsos relevantis

8 b. Et publicanos cunctos unius exemplo ad vitam revocantis.

9 a. Est etenim omne debitum ad hoc servo a Deo dimissum,

9 b. Ut suimet per exemplum misereri sciat conservorum.

10 a. Hinc vultu propitio humana facie praefulget in caelis iuxta thronum summae gratiae,

10 b. Qua leo, bos, aquila vultu horribili praemonstrant virtutem divinorum terribilium.

11 a. At tu, Matthaee.

cordis et vultus humani, plagam generis humani

11b. Clemens respecta

simul et precibus cura, sicut tua est curata.

12. Quo tuo freti auxili

per Christum sic sanemur a peccatis omnibus, ut te sanatum credimus.