55. De s. Maria Aegyptiaca.

In 1. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. Instanti solemnio
Assurgens devotio

Nostra gratuletur,
Mariae Aegyptiae
Laudis multifariao
Titulus donetur.

Ad Matutinum.
Invitatorium.

Deus, cujus

mira clementia
In Maria

claret Aegyptia,
Adoremus.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Egressus zella

proficiscens ad nova bella
Fert trans Jordanem

Zosimas pro tempore panem.
2. Stratus humi plorat,

socium sibi quaerit et orat,
Quod petit, assequitur
sociasque sibi reperitur.

3. Quandam currentem

Zosimas sed veste carentem
Vidit et expavit,

quoniam phantasma putavit.

Responsoria.
1. Ad Mariae

laudem Aegyptiae
Vox ubique

sonet laetitiae,
Gaudet ejus

de poenitentia
Et exsultat
coelestis curia.
V. Germine non humili

genuit quam patria Nili.

2. Vultu clara,

clara natalibus,
Inhonestis

obscura moribus,
Plena laxans

frena lasciviae
Nullum cavit
opus infamiae.
V. Historiis scelerum

contempsit quemque dierum.
3. Dum hanc templum
intrante quolibet
Vis intrare
divina prohibet,

Se immundam

scit ansam temere
Mundum velle

locum attingere,
V. Nec patitur crimeu

sacrum contingere limen.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.

1. Visu turbatus

signo crucis est revocatus,
Viribus hic sumptis
iter investigat euntis.
2. Sancte senex, propera
visurus spe meliora,
Quae legis et sequeris,
vestigia sunt mulieris.
3. Hanc Zosimas sequitur,

rogat, ut stet, nec minus itur,
Ille magis solito

clamat: moderatius ito.

Responsoria.
1. Imaginis

cujusdam pedibus
Provolvitur

insistens precibus;
Erat scriptum

nomen imaginis
Sub honore
Mariae virginis,
V. Quae salvatorem

peperit ceu stella nitorem.

2. Ad desertum

festinans evolat,
Ubi Christo

se totam imolat,
Se veterem

in se persequitur,
De veteri

nova renascitur.
V. Tota caro pridem

fit tota rebellis eidem.

3. Christo vivens

et mundo mortua
Carnem domat
cruce assidua,

Oris honor

jam defloraverat,
Quem macies,

quem sitis asperat,
V. Excrescunt illi

nivei modicique capilli.

In 3. Nocturno.

Autiphonae.

1. Femina sum, Zosima,

scelerum molimine prima,
Suppleo praeteritae
scelus et dispendia vitae.

2. Poena voluptatem

redimit, sitis ebrietatem,
Crux mollem stratum,
devotio sacra reatum.
3. Tot tormenta fere

fero, quot probra praeteriere,
Quidquid peccavit

caro, carnis victima lavit.

Responsoria.
1. Orans coram
senis intuitu
Transit coelos

Maria spiritu,
Caro mentem,

quo potest, sequitur
Et a terra

tota suspenditur,
V. Est tamquam terrae

nollet contagia ferre.
2. Signum crucis

imprinens fluvio
Transit illum

sicco vestigio,
Et vespere

coenae Dominicae
Turmae datur
comes angelicae,
V. Victricem mundi

dissolvit prima secundi.
3. Peragrante

desertum Zosima
Super artus
carentes anima

Lux effulsit

sole praeclarior,
Novo stupet
eventu senior;
V. Currit, eam reperit,

quam votis, quam pede quae-
rit.

In Laudibus.
Antiphonae.
1. Desuper algentes

artus animaque carentes
Illuxit radius

quasi dux et praevius hujus.
2. Dum dolet, est dubius,
de nomine fluctuat ejus,
Suscitat ora senis

inventum nomen arenis.
3. Sancte pater, Pbariae

sepeli, precor, ossa Mariae,
Gleba recondatur,
cineri cinis adjiciatur.
4. His Zosima demum

nomenque diemque supre-
mum
Agnoscit dubius,

quis conditor exstitit hujus.

5. Femina sanctorum

mercede beata laborum
Ad tumulum vehitur,
famulante fera sepelitur.

Ad Benedictus.

A. Edomata

sexus mollitie
Impetuque

fracto lasciviae
Sic de hoste

triumphans duplici
Carnem docet
et sexum subjici
Spiritui Maria.

In 2. Vesperis.

Ad Magnificat.

A. In procellis

hujus naufragii
Nobis esto

portus refugii
Atque tua

festa colentibus
Tuis sanctis

succurre precibus
Et meritis, Maria.