4. De sancto Ambrosio.

In 1. Vesperis.

Ad Magnificat.

A. Vox infantis insonuit:
Dignus Ambrosius
IIic erit episcopus,
Ad cujus vocis sonitum
Favens resultat populus.

Ad Matutinum.

Invitatorum.

Adoremus Dominum,
Qui sanctum Ambrosium
Elegit episcopum.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Cum esset Ambrosius
In aetate tenulus
In sua cuna positus,
Miraculum divinitus
Visum est quam pluribus.

2. Examen apum insonuit
Et in lectulum intravit
Osque parvuli conclusit
Faciemque velavit.

3. Remensoque tramite
Ad coelum volavit
Cum tanta altitudine
Seseque levavit.

Responsoria.
2. Vir beatas fugiens
Recusabat sedem,
De nocte exsiliens
Perquirebat aedem,
Ut se posset latitare.
V. C''um per totam noctem deam-
bulasset, pervenit ad portam
Romanam.''

3. Pendenteque diutius
Hoc medio Leontius,
Vir clarus et nobilis,
Invenit Ambrosium
In saepi latentem.

V. ''Cum deambulasset Leontius
in possessionem suam, vidit
antistitem apprehendensaue il-
lum perduxit ad cives.''

In 2, Nocturno.
A ntiphonae.

1. Videns pater geniti

apes evolantes,
Per aeris ambitum

in altum tendentes,
Perterritus nimium

cogitque moerentes
Matrem atque filiam

Potius gaudentes.
2. Si hic puer vixerit,

Dixitque uxori,
Sorori non latuit,

Quae jam nuntiavit,
Hic fiet mirabilis

Atque magnus erit.
3. Postquam liberalibus

artibus edoctus,
Ab urbe egressus est

et inde profectus
Propter adjutorium

practorque effectus.

Responsoria.

2. Episcopus Ambrosius,
Splendens ut solis radius,

Liguriam agressus est
Aemiliamque arreptus est
Ad regendum officium
Praetorii propter jussum
Imperatoris commissum.
V. Vade, inquit imperator,
Age ut episcopus,
Velut judex non sis actor,
Sed ut ecclesiasticus.
3. O praesul egregie,

Magnae bonitatis,
Manum nobis porrige

Tuae sanctitatis,
Christumque assidue

Deum veritatis
Deprecare, avide

Magnae deitatis,
Ut possimus vivere

Semper cum beatis.
V. Qui meruisti regere
Populum Mediolanum,
Velis intercedere
Tu pro nobis Deum.

In 3. Nocturno.

Antiphonae.

1. Officium praetoi

Tam splendide egit

Causasque consilii
Ita peroravit,

Meruit quod fieri
magnus consularis,
2. Postquam praesul effectus est

Insigniaque suscepit,

Ut regeret Liguriam,

Aemiliamque accepit,

Provincias agressus est,

Mediolanum accessit.

3. Mortuo episcopo
Tunc Mediolani
Clamatur a populo,

Perfidis Ariani,

Tunc magna seditio

Fuit in vulgari.

Responsoria.

1. Propter intolerabiles

Rerum curam mundanarum,
Recusabat praesulatum
Suscipere Mediolanensium,
Sed victus prece populi
Jugum suscepit Domini ;
V. ''Nec fecit proximo suo malum
et opprobrium non accepit ad-
versus proximos suos.''

2. Directus est vir inclitus

Mediolanum,

Ut Arium destrueret,

Splendor ecclesiae,

Claritas vatum,

Infulas dum geilt saeculi

Acquisivit paradisi.
V. ''Dictum enim fuerat proficis-
centi : vade, agc non ut judex''

sed ut episcopus.

In Laudibus.

Antiphonae.

1. Cum audisset populum
multum murmurantem

Volentem episcopum

ac inde clamantem,
Vitansque periculum

perrexit ovanter.
2. Ingressus ecclesiam,

ut seditionem
Moveret de populo

sibi incumbentem,
Clamatur a puero :

habemus regentem.

3. Ambrosius strenuus
erit noster rector

Eritque episcopus
nosterque defensor

Mediolani populi
verusque protector.

4. Ad hanc vocem populus

Mediolanensis
Stetitque perterritus

stupore vehementi,
Cum clamat puerulus

clamore ingenti.
5. Cernunt per ecclesiam

cura diligenti,
Invenire Ambrosium,

ipsoque latenti
Nuntiatur praesuli

salus suae gentis.