33. De sancta Helena.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Jucundemur, adest enim
Helenae solemnitas,

Quam de stirpe generosa
produxit gentilitas,

Sed adduxit vera fides
hanc ad Christi semitas,

2. Haec Silvestri cum vidisset

gloriosi precibus,
Invocantis nomen Christi,

signa cum virtutibus,
Derelictis est conversa

profanis erroribus.

3. Nec insigni caret signo
reginae conversio,

Nam dum sui baptimalis
sacra fit immersio,

Quinque gaudet renatorum
milium consortio.

In 2. Nocturno. --
Antiphonae.

1. Post baptismum jam dotata

Dote sancti spiritus,
Sic scripturae veritatem

indagabat funditus,
Ut id tandem adfirmaret,

quod negabat primitus.
2. Circa novum testamentum

meditando jugiter
Morte Christi mortis locum

notat principaliter,
Quem videre mente videns

cupit corporaliter.
3. Nutu regis regionem

egressa finitimam,
Crucis lignum ut requirat,

petit Jerosolymam,

Comitivam pugnatorum
secum ducens maximam.

In 3. Nocturno.
Antiphonae.

1. Accersitos legis doctos

hinc subdit examini,
Quos minatur mancipandos

flammarum discrimini,
Nisi locus ostendatur,

quo crux latet Domini.
2. Tradunt Judam, quem coercet

nunc fame nunc carcere,
Donec ejus velit votum

salubre perficere ;
Implet demum, sic inventrix

fit crucis heriferae.

3. Laudis ergo, chorus iste,
jam Helenae recolas,

Ei namque tua vota
non incassum immolas,

Per quam scala reperitur
vehens ad aureolas.