16. De sancto Caesario.

In 1. Vesperis.

R. Splendida totum per orbem

refulget solemnitas

Diei, quam patris almi

transitus Caesarii
Decoravit quaque junctus
est choris angelicis ;
V. Hujus tanti fulti patris
nunc beatis precibus
Jucundemur in hac die
cum supernis civibus.

Ad Magnificat.
A. Gaudium anni reduxit
magnum nobis orbita,
Cum [Caesarium] excepit
coetorum sublimitas,

Quo Deus unus perducat
nos beata trinitas.

A d Matutinum.
Invitatorium.

Adoremus regem regum,
Christum Dei filium,

Qui secum provexit sanctum
Hodie Caesarium

Civium ad supernorum
splendidum consortium.

In 1. Nocturno.
Antiplionae.
1 . Post sanctissimi excessum
praesulis Eonii

Mox Caesarius sepulchri
raptus de latibulo

Electusque est a cuncto
Arelatis populo.

2. Hujus sancti viri [erat]
radix devotissima,
Moribus et fide satis

floruit prosapia,
Quod nobilitatis certe
est exemplar celsius.

3. Cumque septimi annorum

scilicet curriculo
Sanctus foret, jam tegimen

suum clam Caesarius
Offerebat saepe nudus

mauens indigentibus.

Responsoria.

1. Vir fuit dilectus Deo

nomine Caesarius,
Admirandae sanctitatis

exsistens a puero,
Cujus ortus a personis

exstitit clarissimis ;
V. Sacra namque mox in eo

ab ipsis cunabulis
Christi gratia juvante

excrevit religio.

2. O virum vere beatum,

cujus nempe animum
Non visus neque auditus

quiverat avertere
A coelestium bonorum

dulcissimo nectare,
V. Cujus erat mens intenta

gaudiis perennibus
Nec ab eis vel momento

sequestrata exstitit.

3. Cumque vir Domini missus
foret in exsilium,

Casus venit, ut flagraret
ipsa urbs incendio,

Populique conclamarent:
sancte, nobis subveni ;

V. Atroces flammarum globi
dum saevirent, improba
Turba supplex invocabat
Domnum mox Caesarium.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.

1. Cum discuteretur verbis

mox parentum asperis,
Suis quid de vestimentis

nudus manens gesserit,
At ipse sibi sublata

refert a viantibus.
2. Ipse sacra nitens jussa

exsequi jam omnia,
Cuncta mundi blandimenta

respuit ac terrea
Lirinorumque sanctorum

expetit consortia.
3. Spiritus nequam, ingressus,

quendam satis miserum,
Per os ejus clamitabat

post beatum sic virum:
O Caesari, nolo vadas

illuc, quo tu properas.

Responsoria.

1. Tunc misertus praesul Christi
conclamantis populi
Se ignivomo furori

concitus opposuit,
Incumbens orationi
solo flexo poplite
V Mox ut terrae genu flexit,
vires mirabiliter
Ignium exstinxit.

2. Igitur comperta princeps

atque rex nefarius
Innocentia beati

praesulis Caesarii,
Poscit supplex, ut ad snam

redeat ecclesiam;
V. Tanto redeunti patri

civibus ab omnibus
Comitiva materiis

et cereis occurritur.

3. Christi dum confessor almus

apud aulam regiam
Moraretur, Ravennatis

misertus est viduae,
Filium quae nuper functum

ejulabat unicum ;
V. Nam cum haec diu jaceret

ejus ad vestigium,
Mox orando suscitavit

vivumque matri reddidit.

In 3. Nocturno.
Antipbonae.

1. Tunc sanctus miseratus
mox bibendi poculo
Benedicto porrectoque

curat a daemonio,
Id quod ejus referente
cognitum est comite.

2. Sanctus mox ut necti quivit
monachorum cuneis,
Coepit eminere cunctis
in virtutum actibus,
Et qui instruendus venit,
perfectus apparuit.

3. Tunc directus est medendo

a patre sanctissimo

Ad urbem Arelatensem

viro illustrissimo,
Nomine Firmino nempe
ac christianissimo.

Responsoria.

1. Cum jam sol occubuisset

declinans ad vesperum,
Viro Dei ad altare

presentatur mulier,
Quae cum spumo ac stridore

ejulabat jugiter ;
V. Tunc sanctus solo prostratus

in orationibus
Omnem vim daemoniorum

mox ab ea depulit.

2. Quidam puer clari viri

ac simul patricii
Ab immundo vexabatur

spiritu frequentius,
Quem vir Dei consecrato

unctum sanat oleo.
V. Ita liberatus puer

est a nequam spiritu,
Ut ultra eum tentare

nequaquam praesumeret.

3. Cujusdam Arelatensis

ministri ecclesiae
Filia gravi languore

jacebat praemortua,
Pro qua vir Dei oravit,

patri sanam reddidit.
V. Sic illa muta manebat

jam puella triduo,
Ut nec ore loqui posset

cernere nec oculis.

In Laudibus.
Antiphonae.

1. Cumque jam exitus sui

cerneret per spiritum
Diem proximum, se vehi

jussit in coenobium,
Ipse quod patrarat dudum

ad opus virgineum.
2. Convocatis mox ancillis

Christi, quod audierat,
Consolatur, ne movere

suus eas transitus
Debeat, quod se patronum

scirent apud Dominum.
3. Cui nos, o pater sancte,

desolatas deseris?
Quibus ille: non vos, ait,

benedictae, desero,
Sed pro vobis rogaturus

ad Christum accelero.
4. Cuncta nunc simul creata

benedicant Dominum,
Tantum qui nobis patronum

dedit in perpetuum,

Cujus meritis juvari
sentiamus jugiter.

5. Laudet coelum, laudet terra,
Deum laudent omnia

Conditorem in beati
transitu Caesarii,

Quem Christus nobis patronum
conferat perpetuum.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.
A. Ita nos amicus Dei
faciat Caesarius
Celebrantes interesse

festivis presentibus

Gaudiis, quod mereamur

perfrui perennibus.