sig. II.

Aquila.

Christus aquila. Deuter.XXXII, 11 : Sicut aquila provocans ad volandum pullos suos, etc. Dicitur, quod aquila, quando volunt aliqui rapere pullos suos, alas super eos expandit, et eos provocat ad volandum. Sic Christus in passione cum diabolus raperet genus humanum, expandit brachia sua quasi alas suas in cruce, ut inde peccata relinquentes altitudinem crucis ascendant, ad quam diabolus attingere non praesumit: quia ibi abscondita est fortitudo Domini qua in aere aereas potestates debellavit, Sed torpidi peccatores in nido pravae conversationis torpentes, super ramum crucis volare non appetunt. Et propter hoc ab aucupe diabolo rapiuntur in nido pravae conversationis. Unde diabolus signatus per Assur dicit, lsa. x, 13 et 14 : Detraxi quasi potens in sublimi residentes. Ei invenit quasi nidum manus mea fortitudinem populorum.

Christus aquila. Quia aquila rex est avium, id est, contemplativorum specialiter. Unde, Joan. I, 49, dicit ei Nathanael : Rabbi, tu es Filius Dei, tu es rex Israel, id est, videntium Deum oculo fidei et amore. Is enim vir, ra videns, el Deus: inde Israel, id est, vir videns Deum. Qui bene dicuntur aves : quia pennis virtutum ascendunt ad caelestia, et eorum conversatio in caelis est : et parum morantur in terra, id est, in terrenis, scilicet quoad solam necessitatem.

Dicitur aquila ab acie oculorum, scilicet ab acumine visus : quia semper fruebatur in quantum homo visione Patris, etiam ens in utero matris et pendens in cruce. Unde dicit, Psal. xv, 8 : Providebam Dominum, id est, Patrem, in conspectu meo semper. Sapient. xviii, 16 : Usque ad caelum attingebat, scilicet per contemplationem, stans in terra. Et hoc est, adspicere solem in rota, id est, irreverberata acie oculorum.

Item, Quia nihil occultum quod ei non reveletur. Unde dicitur, Eccli.XXIII, 28 : Oculi Domini multo plus lucidiores sunt super solem, circumspicientes omnes vias hominum, id est, cogitationes, desideria, voluntates et opera, et profundum abyssi, id est, cordis humani, quod pravum est et inscrutabile . (Quaere expositionem titulo, Benedictus fructus ventris tui.) Ad Hebr. IV, 13 : Omnia nuda et aperta sunt oculis ejus, ad quem nobis sermo.

Dicit etiam Isidorus, quod cum aquila super maria penna feratur immobili, nec humanis pateat obtutibus, de tanta sublimitate pisciculos videt natantes, ac tormenti instar descendens pennis, ad littus attrahit raptam praedam. Similiter Christus in solio paternae majestatis existens invisibilis, de caelo respexit filios hominum oculo pietatis errantes in mari, id est, in mundo, et descendit quasi ex improviso in sua incarnatione, ut ipsos praedatos a diabolo praedaretur, et eos perduceret ad littus vitae aeternae. Unde : Captivam duxit captivitatem .

Altius volat caeteris avibus : quia non est sanctus ut est Dominus , In ascensione etiam ascendit super Cherubim, ei volavit super pennas ventorum , id est, super omnes virtutes Angelorum usque ad dexteram Patris. Et nota, quod dicit: Ascendit super Cherubim, quod interpretatur plenitudo scientiae : nulla enim humana scientia attingere potest vel ad quantam gloriam, vel quantum tunc ascenderit. Volavit, id est, velociter ascendit. Vel, volavit, id est, avolavit ab humano intellectu. Et nota, quod non dicitur volavit, vel ascendit super Seraphim, qui est ordo supremus, licet verum fuerit de Christo homine et de beata Virgine, ne forte putaretur, quod humanitas aequaretur deitati, secundum quam minor est Patre : quia super Seraphim non est nisi gyrochesia, id est, sacer ordo Trinitatis. Volavit super pennas ventorum, id est, super dignitates et praemia sanctarum animarum, quae dicuntur venti. Job, xxviii, 25 : Qui fecit ventis pondus, id est, animabus corpus.

Christus aquila. Quia aquila nidificat in arduis. Unde dicit Dominus, Job, xxxix, 21 : Numquid ad praeceptum tuum elevabitur aquila, et in arduis ponet nidum suum ? Et sunt verba Patris ad Job. Et est bonum thema de Assumptione. Ardui sunt qui supereminent aliis per vitae excellentiam. In hoc autem instruimur, in cujusmodi cordibus Dominus commoratur et habitat, in illis videlicet, qui sunt ardui per vitae eminentiam, et dicunt cum Job, VII, 15: Elegit suspendium anima mea,

. Sequitur: In petris manet , id est, in illis qui sunt quasi petra per firmitatem fidei, ad tribulationes insensibiles et duri, qui sagittis tentationum nequeunt penetrari, paenitentialibus exercitiis desiccati, per continentiam et abstinentiam frigidi : et sic assigna proprietates petrae,

Sequitur: Et in praeruptis silicibus commoratur . Silex dicitur, quia silet, scilicet a prava verbositate. Praerupti sunt illi qui mente separati sunt a dilectione mundana.

Sequitur: Atque inaccessis rupibus , id est, in illis qui ita alti sunt et exaltati per vitae eminentiam, quod, ad ipsos ipse diabolus accedere non potest.

Sequitur : Inde contemplatur escam, ei de longe oculi ejus prospiciunt .

Sequitur : Pulli ejus lambent sanguinem : quia viri justi qui pulli ejus sunt, cum aviditate et desiderio, quae notantur in verbo lambendi, recogitant passionem ejus et circumstantias passionis, dicentes cum sponsa,Cantic. i, 12: Fasciculus myrrhae dilectus meus mihi : inter ubera mea commorabitur. Ad Hebr. xii, 3 : Recogitate eum qui talem sustinuit a peccatoribus adversum semetipsum contradictionem, etc.

Amethystum ponit in nido. Amethystus duorum colorum est, scilicet purpurei et violdcei, fugat serpentes et venenum,valet etiam contra ebrietatem. Illos enim positurus est Christus secum in nido aeternae beatitudinis, de quo dicitur, Luc. XI, 7 : Pueri mei mecum sunt in cubili, qui regia potestate, quae signatur in colore purpureo, et purpura regibus convenit, vitiis contradicunt in se et aliis, et a regno suo, id est, carne membris et sensibus malefactores exstirpant, id est, pravos motus et nocivas titillationes, et ipsos puniunt et expellunt, et qui austeram et humilem paenitentiam faciunt: quae duo signantur in purpura, paenitentia per lividum colorem, humilitas, quia prope terram versatur flos violae. Qui etiam a se et aliis, quantum possunt, arcent et expellunt serpentes, et venenata spiritualium vitiorum, quae animas intoxicant, et ebrieetatem carnalium delectaiionum, quae bibuntur de aureo calice Babylonis . ''Et hoc est quod dicit Hieronymus super Isaiam in fine : " Serpentem antiquum nido suo fugat, qui et carnem suam macerat, et motibus animi potenter imperat. " Per nidum cor vel carnem intellige.

Ditissimum facit nidum suum ponens ibi, ut dictum est, amethystum: quia conscientiam in qua habitat, ditat virtutibus, et bonis operibus, et hujusmodi, quae supra notata sunt.

Optime procurat pullos fasidibus, perdicibus, leporibus, et hujusmodi. Similiter Christus populos suos quos exclusit in passione et vivificavit proprio sanguine, velut pelicanus filios suos, pascit deitas pretiosissima et sumpluosissima, id est, carne sua quae vere est cibus , quae sumitur in sacramento, et potat sanguine suo quem effudit in cruce, quem lambunt per desiderium illi qui veri pulli sunt, nec a patre degenerant, ut supra dictum est. Deuter.XXXII, 14: Sanguinem uvae biberet meracissimum.

Vivit de rapina : quia illos sibi incorporat, et inviscerat spiritualiter corpori suo, quod est Ecclesia, quos rapuit a diabolo manu cruci affixa, nec cessat rapererostro amoris. Unde dicit, Osee, XI, 4: Traham eos, id est, attraham, in vinculis charitatis. Rapit etiam quosdam rostro praedicationis, et quosdam unguibus tribulationum, quibus fortiter tenet eos ne evadant post concupiscentias suas.

Pullos suos sigillatim ponit in radio solis, et eos qui solem acute et apertis respiciunt oculis, diligit, fovet et nutrit: eos vero qui quasi caecutientes oculos avertunt a sole, de nido projicit in terram. Sic et Chistus eos qui in se, qui est verus

Sol justitiae, respiciunt indesinenter quasi oculo timoris, fervorem justitiae quasi oculo amoris, fulgorem et lucem misericordiae, qui etiam oculos spei et dilectionis defigunt in caelestibus, sibi retinet, amplectitur et tuetur. Illos vero qui oculos suos, intellectum scilicet et affectum avertunt a claritate solis et aeternorum, permittit in terram cadere, id est, in cupiditates terrenorum, ubi excaecantur spiritualiter, et postmodum in terram miseriae et tenebrarum. De quibus dicitur, Psal. xx, 13 : Pones eos dorsum : in reliquiis tuis praeparabis vultum eorum. Item, Psal. lxxii, 18 : Dejecisti eos dum allevarentur.Ubicumque fuerit cadaver, statim adest . Hieronymus dicit, quod aquilae et vultures transmarina dicuntur sentire cadavera, ibique ad litteram congregari. (Hoc invenies infra titulo de vulture,) Cadaverosus efficitur quisquis mortaliter peccat, et corvis infernalibus seipsum escam ministrat. Sed si huic aquilae cadaverositatem tuam per confessionem et orationem humiliter ostenderis, et te veraciter accusaveris, statim advolabit haec aquila, veniam tibi et gratiam misericorditer conferendo. Hae, scilicet venia et gratia, sunt alae aquilae hujus. Et bene dicitur, statim adest: quia nescit tarda rerum molimina Spiritus sancti gratia, sicut dicit Glossa super illud Actuum, ii, 2 : Factus est repente de caelo, etc.

Deponendo rostrum et plumas veteres, renovatur et iterum juvenescit. Sic et Christus in sepulcro quasi plumas et pennas veteres, mortalitatem et passibilitatem deposuit, et velut rostrum recurvum querelas humanae miseriae, et in resurrectione fructus immortalis et impassibilis velut pennas novas et rostrum accipiens, totus est renovatus. Unde dicit Psalmista.ei, Psal. cii, 5 : Renovabitur ut aquilae juventus tua.

Maria aquila. Quoniam aquila regina volucrum : et Maria regina Angelorum, contemplativorum et virginum, quae in nido suo, id est, in corde posuit amethystum, videlicet fidem qua concepit Filium Dei. Luc. I, 45 : Beata quae credidisti, etc. Et per excellentiam sui conceptus induta est veste purpurea, id est, dignitate regali. Unde de ea dicitur, Proverb.XXXI, 22 : Byssus et purpura indumentum ejus. Habuit etiam colorem violae, qui per humilitatem assimilata est, et per compassionem quasi livida facta est In Filii passione. Expulit etiam a se serpentes et venenata spiritualium vitiorum, quae numquam ad mentem ejus ingredi potuerunt. Fuit enim mulier timens Dominum . Et, Eccli.I, 27, dicitur: Timor Domini expellit peccatum, id est, intrare non sinit. Expellit etiam a famulantibus sibi serpentes et venenata, juxta illud Marci,XVI, 17 : In nomine meo daemonia ejicient, ''Maria scilicet et caeteri sancti per virtutem perpetuae virginitatis suae cavit ab ebrietate omnium carnalium voluptatum, et amicis suis poteris est praecavere.

Haec aquila in arduis posuit nidum suum, id est, in excelsis virtutibus conversationem suam, et cor suum in praeruptis silicibus, Id est, in Angelis de quibus praerupti fuerunt superbientes Angeli: quia conversatio ejus semper fuit in caelis . Et Inde contemplabatur escam suam, id est, refectionem mentis suae, scilicet Ipsum Deum ut eo frueretur. Et ideo de hac aquila dicitur, quod oculi ejus de longe prospiciunt . Et ad praeceptum Domini elevata est haec aquila in sua assumptione, quando scilicet ascendit super Cherubim, id est, super choros Angelorum, et volavit super pennas ventorum , id est, super rationem et super omnem intellectum humanum. In excelsis etiam mentibus et elevatis a terra per

mundi contemptum, diligit per gratiam habitare.

Aquila caeteras aves praecellit in volatu et solis adspectu.: et ipsa sanctos caeteros in volatu contemplationis et adspectu Solis justitiae, id est, Filii sui, ''qui lucem inhabitat inaccessibilem : quae videlicet lux in ipsa fuit abscondita, et quam ipsa nobis accessibilem fecit, vicinius atque limpidius contemplatur.

Ditissimum virtutibus et donis optimis facit nidum suum, in eo quem inhabitat per gratiam, ut vere dicere possit qui ipsam spiritualiter hospitatur illud Sapientiae, VII, 11 : Venerunt mihi omnia bona pariter cum illa, etc.

Procurat optime filios spirituales quos adoptat per gratiam cibo devotionis, vino consolationis et compunctionis, pane lacrymarum, et hujusmodi, et hoc pastu dignos reddit carne et sanguine Unigeniti sui.

Respiciens misericorditer ad cadaverosos peccatores ipsam humiliter invocantes, advolat duabus alis, pietate et compassione, ut patet in Theophilo, quae quasi rostro orationis quam pro eo fudit ad Filium, et quasi unguibus justitiae a diaboli faucibus potenter eripuit, chirographum suum ei restituens annulo proprio consignatum. Propter hoc dicitur de Maria : Confidit in ea, id est, de ejus fide et fortitudine, cor viri sui, Christi scilicet, et spoliis non indigebit . Ipsa enim quasi ditat illis sponsum suum, quibus spoliat, ut dictum est, diabolum adversarium.

Aquila beatus Joannes Evangelista. Unde, Ezechiel.I, 10: Facies aquilae desuper ipsorum quatuor. Joannes aquila. Primo, quia in arduis super omnes posuit nidum suum sicut aquila , quando supra pectus Domini in caena recubuit .

Secundo, quia provocat ad volatum pullos suos , et lambere sanguinem eos docet , Et Joannes spirituales filios, scilicet fideles Ecclesiae docet contemplari aeterna, et quaerere quae sursum sunt, et imitari Dominicam passionem, sicut patet in his quae scribit septem Ecclesiis Asiae et Angelis earum.

Tertio, quia in nido ponit amethystum, qui fugat serpentes. Nidus Ecclesia, amethystus fides, serpentes haereses contra quas spiritualiter scripsit

Quarto, quia solem intuetur in rota : et iste specialius deitatis contemplatus est arcana. Unde dixit : In principio erat Verbum . Alii quasi infirmis oculis solem, id est, Christum videbant in nube, id. est, velatum carne.

Quinto, quia renovat se in senectute : quia quidquid factum sit de corpore ejus, inventum est manna scaturire, in figura ejus quod dicitur, Psal. CII, 5: Renovabitur ut aquilae juventus tua.

De hac aquila potest exponi illud Ezechielis, XVII, 3 et 4: Aquila grandis, etc. Aquila, ut dictum est, grandis in virtute, in sapientia, in auctoritate.

Magnarum alarum. Hic quatuor in Joanne commendantur, duplicis virginitatis puritas et intelligentiae. Per hoc quod dicitur alarum, hae duae junguntur, quia non sufficit subtilitas intellectus, nisi subsit munditia affectus : multi enim elevantur per intellectum, sed deprimuntur per affectum. Item, per hoc quod dicitur magnarum, commendantur in eo Christi familiaritas, et styli posterioris auctoritas.

Longo membrorum ductu. Istud non tam pertinet ad quantitatem temporis vel corporis, quantum ad longaevitatem mentis, quem scilicet Dominus post omnes sibi comprobavit, ut posterior scriberet, et defectus aliorum suppleret. Ad hoc ergo quod dicitur, longo membrorumductu, pertinet styli posterioris auctoritas. Unde, Eccli. xxxiii, 16 : Ego novissimus evigilavi.

Plena plumis et varietate. Etsi enim principaliter circa divinam naturam insistat, quod signatur per hoc quod dicitur, plumis, tamen immiscet plura quae pertinent ad humanam, quod signatur per hoc quod dicitur, et varietate. Nam cum praemisisset deitatis sublimia, dicens : In principio erat Verbum , subjunxit humanitatis humilia, dicens: Et Verbum caro factum est , etc.

In hoc verbo quod sequitur : Venit ad Libanum, innuitur Christi familiaritas. Libanus interpretatur candor, et signat Christum qui est candor lucis aeternae. Tunc maxime Joannes venit ad hunc Libanum, quando Christo se conformavit in puritate, et quando recumbens super pectus ejus hausit aquas sapientiae salutaris, quae fluunt impetu de hoc Libano,

Et hoc est quod subditur : Ei tulit medullam cedri, id est, pinguedinem et dulcedinem spiritualis arcani quasi occultatam sub sententiis sermonis mystici vel sub duritia ossium.

Et summitatem frondium ejus avulsit, id est, excellentiam caelestis eloquii: et ideo dicitur, summitatem, quia altius omnibus locutus est, ut de eo possit dici illud Genesis, xlix, 21: Nephtali cervus emissus, et dans eloquia pulchritudinis. Ibidem de ipso potest dici, quod ipse est alia aquila de qua dicitur, Apocal. VIII, 13 : Audivi vocem unius aquilae volantis per medium caeli, etc, quod notatur in summitatibus frondium.

Justus aquila. Unde, Job, xxxix, 27 --31: Numquid ad praeceptum tuum elevabitur aquila ? scilicet justus ad contemplationem. Quasi diceret: Non, sed ad meum. Et in arduis ponet nidum suum, id est, in supernis mentis desiderium, sic- ut fecerat qui dicebat: Nostra conversatio in caelis est . In petris, id est, in exemplis sanctorum patrum et dictis eorum. Unde, Psal. CIII, 12 : De medio petrarum dabunt voces. Manet, id est, mentis statione collocatur, Et in praeruptis silicibus commoratur, id est, in contemplatione sanctorum Angelorum, quorum gloriam adhuc in terra positus, cum suspirio praestolatur. Qui scilicet Angeli integri sunt per qualitatem meriti, sed praerupti per quantitatem numeri. Atque inaccessis rupibus commoratur. Idem quod praerupti silices. Quia cordis peccatoris valde inaccessa claritas Angelorum, multo magis ejus qui lucem inhabitat inaccessibilem . Inde, scilicet, quando aliquis ingerit se societati Angelorum per contemplationem, non debet ibi sistere, sed eum qui super eos est, contemplari. Unde, Cantic, iii, 4 : Paululum cum pertransissent eos, inveni quem diligit anima mea : tenui eum, nec dimittam. Contemplatur escam, id est, Christum qui est cibus Angelorum et hominum. Panem enim Angelorum manducavit homo . Ei de longe oculi ejus prospiciunt, intellectus scilicet et affectus, ut regem videat in decore suo. Pulli ejus, scilicet aquilae, lambent, ecce aviditas et desiderium : sanguinem, id est, passionem Domini, fide, spe, et ferventi charitate venerantur. Lambere sanguinem, ut dicit Gregorius, est Dominicae passionis infirma venerari. Quasi diceret: Aquila in arduis posuit nidum suum, quia deitatis contemplatione pascitur : sed pulli ejus, id est, minores nondum habentes visum aquilinum, lacte humanitatis Christi et sanguine passionis reficiuntur. Et ubicumque fuerit cadaver, id est, Verbum caro factum, statim adest aquila, id est, anima exuta. Matth. XXIV, 28 : Ubicumque fuerit corpus, illic congregabuntur ei aquilae, id est, ubi fuerit Christus

homo, ibi et sancti ejus secundum quod rogavit Patrem, Joan. XVII, 24: Pater, quos dedisti mihi, volo ut ubi sum ego et illi sint mecum. Eodem, XII, 26 : Si quis mihi ministrat, me sequatur : et ubi sum ego, illic et minister meus erit.

Justus aquila. Quia vivit de rapina. Matth. XI, 12 : Regnum caelorum vim patitur, ei violenti, id est, vim sibi inferentes, rapiunt illud. Et haec violentia quinque modis sibi infertur, scilicet per continentiam in juventute, per abstinentiam in prosperitate, per largitatem in paupertate, per patientiam in adversitate, per humilitatem in sublimitate, in arduis nidificat, ut supra dictum est de Maria. Debet enim justus aedificare in caelo ascensionem suam exemplo Amos , quod est disponere ascensiones suas in valle lacrymarum ; sed qui aedificat ascensionem, id est, gradus ascensoris, debet ipsos gradus distinguere, ut exemplo Dominicae ascensionis quam aedificavit in incarnatione, et tota vita praesenti. Primum gradum habebat humilitatis, secundum obedientiae, et sic deinceps. Unde, ad Philip.II, 8 : Humiliavit semetipsum factus obediens, etc.

In nido cordis sui ponit amethystum, id est, fidem, ut ibi Dominus dignetur habitare. Unde habitare Christum per fidem in cordibus nostris, ut virtute hujus lapidis excludat a se serpentes, et venenata spiritualium vitiorum, et ebrietatem carnalium, et regaliter praesit sibi ipsi, et vitiis contradicat quoad colorem purpureum, et humiliter maceret carnem suam quoad violaceum.

Affectuosissime educat pullos, id est, opera, quae sequuntur auctores suos velut pulli sequuntur gallinam.

Pullos sigillatim ad.radium solis ponit, in quo signatur operum nostrorum discussio. Radii solis illuminatio Scripturae, ad cujus intuitum sive scrutinium opera debent discerni. Vel, radii solis opera

Christi, quae nos illuminant, ad quae scilicet opera comparanda quodammodo sunt opera nostra, ut vilipendamus ea. Unde, Isa. lxiv, 6 : Facti sumus ut immundus omnes nos, et quasi pannus menstruatae universae justitiae nostrae. Ibi Gregorius : " Saepe justitia nostra ad examen divinae justitiae deducta, injustitia est, et sordet in. conspectu districti indicis, quod in aestimatione refulget operantis. " Vbicumque cadaver fuerit, statim adest . Hoc impleverunt ad litteram sanctae mulieres venientes officiose ad Dominicam sepulturam, sicut Dominus praedixerat, Matth. XXIV, 28 : Ubicumque fuerit corpus, illic congregabuntur ei aquilae. Et hoc faciunt viri justi, mane audientes Missam ubi corpus Dominicum immolatur.

Item, aliter : Spirituales aquilae, scilicet viri justi, ad cadaverosos congregari debent spiritualiter per compassionem et orationem, ut abstractos a cadaveribus peccatorum incorporent se Ecclesiae Dei, cujus ipsi sunt membra.

Provocat ad volandum pullos suos, id est, opera, quando pure facit ea pro intuitu aeternorum, non ut ab hominibus videatur. Sed contrario faciunt hypocritae : et ideo retributionem suam recipiunt in praesenti. Et tunc portat justus pullos suos in humeris, non in sinu, cum ab eorum intuitu avertit oculos suos, ut dicere possit illud Apostoli, ad Philip, iii, 13 : Quae sunt retro obliviscens, ad ea vero quae sunt priora extendens meipsum.

Solem intuetur in rota, id est, Christum in divinitate, quae principio caret et fine, quasi duplici oculo intellectus et affectus, credendo scilicet et amando. Vox enim viri justi est : Providebam Dominum in conspectu meo semper . Et, Ad te levavi oculos meos, qui habitas in caelis . Et hoc summe necessarium est quando tentatur quis. Unde, II Paralip. xx, 12: Cum ignoremus quid agere debeamus, hoc solum habemus residui, ut oculos nostros dirigamus ad te. Et propter hoc aquila dicitur, vel ab acumine visus, vel ab acie oculorum quos defigit in solem justitiae, et avertit a concupiscibilibus mundi, juxta illud Tobiae, IV, 6 : Omnibus diebus vitae tuae in mente habeto Deum, et cave ne aliquando peccato consentias, etc. Primum enim sequitur secundum. Unde, Psal. xv, 8 : Providebam Dominum in conspectu meo semper, ecce primum : quoniam a dextris est mihi, etc, ecce secundum. Sicut dicitur, aquila pennis veteribus praegravata, et non valens comedere prae curvitate rostri, quaerit fontem vivum scaturientem jugiter, et desuper fontem directe ascendit quantumcumque potest in latum, et in tantum soli propinquat, quod plumae veteres solis incendio comburuntur, quibus destituta cadit in ipsum fontem, et per irriguum novae pennae recrescunt, et sic pro pennis veteribus recipit pennas novas. Postea rostrum recurvum allidit ad petram, et superfluitate abscissa ascendit superius quantum potest, et calefactus ab ardore solis magno impetu fertur in mare, et ibi submersus iterum juvenescit.

Aquila vetus, peccator in vitiis inveteratus. Unde, Psal. xvii, 46: Filii alieni inveterati sunt. Pennae veteres mundanae levitates, quibus in altum elationis ferebatur. Rostri curvitas loquacitas de terrenis I quia qui de terra est, de terra loquitur . Per quam scilicet loquacitatem.

multum impeditur quis ne fructuose possit comedere cibum Scripturae vel Eucharistiae. Ideo dicitur, Eccli.XXXII, 12 : Audi iacens, etc. Fons vivus semper scaturiens, misericordia Dei numquam deficiens. A quo fonte sumpta quadam audacia pia, debet peccator quem paenitet peccasse, induere novum hominem.