66. De sancto Aspren.

In 1. Vesperis.
Antiphonae.

1. Tecum, Aspren, principium
Summae dignationis
Contulit Petrus, radium
Nostrae conversionis.

2. Opera magna Domini
Populum redimentis
Primo panduntur homini
Religiosae mentis.

3. Exortum lumen radiat
In Aspren praedicante,
Tenebras ut abiciat,
Quae deprimebant ante.

i. De terra sanum erigit

Oppressum vi languoris,
Quem mox instructum eligit
Ad apicem honoris.

5. Christi misericordia
Per Simonem delata

Per sancti Aspren primordia
Nobis est confirmata.

Ad Matutinum.

A. Magnificatur inclitus

Petri discipulatu,
Exsultat Aspren spiritus

Charismatum ornatu,
Cujus refulsit primitus

Haec aula praesulatu.

Ad Matutinum.

Invitatorium.

Plaudat ecclesia

Laude multiplici,
Agens sollemnia

Sacro pontifici.

In 1. Nocturno.
Antiplionae.

1. In lege Christi Domini
Fixit voluntatem
Virtutum cernens homini
Datam potestatem.

2. Praedicans hic

praeceptum Domini,
Mentem parat

superno lumini,
Gentem subdit

divino numini.
3. Exaltat Dei filius,

Gloria sanctorum,
Caput Aspren sublimius

In arce piorum.

Responsoria.

1. Majestatis

summae consilium
In salutem

dans mundo filium
Servum parat,

per cujus studium
Invitemur

ad vitae fluvium;

V. Aspren cunctis

praegustat plenius,
Ut in cives

refundat melius.
2. Evangelizans gratiam,
Qua fundavit ecclesiam

Princeps apostolorum,
Primum Aspren irradiat
Quo mente dona capiat

Caelestium bonorum.
V. Devotus audientiam
Praebens ad sapientiam

Se transfert angelorum.
3. Verbum vitae

dum sibi mittitur,
Christi fidem

pronus amplectitur,
Fonte vitae

unctus abstergitur,
Vetustatis

noxa repellitur ;
V. Nam solutus

languoris vinculo
Sospes haurit

de vitae poculo.

In 2. Nocturno.
Antiplionae.
1. Invocantem

Aspren suppliciter
Exaudivit

Christus fideliter,
Ipsum fovens
in bono jugiter.
2. Mane primum claruit
Sole radiante,
Cum hic Christum induit
Petro praedicante.
3. O quam est admirabile,
Quam est glorificatum
Christi nomen amabile
Per Aspren praedicatum.

Responsoria.
1. Expurgato nequitiae
Fermento jam primitiae
Christo sanctificantur,

Cujus in mentis acie
Dona caelestis gratiae

Primitus revelantur ;
V. O felix nostra civitas,

Cui per hunc virtus, veritas

Et lux irradiantur.

2. Intonante

Petri praeconio
Plebs auditum

dat evangelio,
Cujus voce

Aspren in solio
Sublimatur

et sacerdotio.
V. Hic pastoris

implet officium,
In quo fides

sumpsit initium.

3. Verbo vitae miraculis

Novam plantat ecclesiam
Concurrentibus populis

Ad Christi reverentiam,
Qui rejectis piaculis

Sancti quaerunt prudentiam.
V. Sic plebs cuncta

cito convertitur,
Sic per fidem

Christum amplectitur.

In 3. Nocturno.
Antiplionae.

1. Habitabit hic inclitus
In caeli tabernaculo,
Per quem in nostro primitus
Salus est facta populo.

2. In benedictionibus

Caelitus est praeventus,
Per quem in nobis omnibus
Dominus est inventus.

3. Mundo corde culpae sorde
Vindicans innocentiam,
Scandit caelum, transit velum
Cernit Christi praesentiam.

Responsovia.

1. Gaudet Petrus

tanto discipulo,
Per quem fructus

redundat populo
Hujus urbis

hoc in saeculo
Reserato

jam mentis oculo.
V. Felix vitis,

de cujus surculo
Tantum germen

prodit diluculo.

2. Signis novis

fit admirabilis,
Cujus prece

conceptum sterilis,
Membra manci,

gressum inhabilis,
Visum caeci

sumunt in populis.
V. Sana reddit

membra languentium,
Sic accendit

corda credentium.

Ad Laudes.

Antiphonae.

1. O quam sunt credibilia
Per Aspren praedicata
De Christo testimonia
Miraculis probata.
2. Intrate portas Domini
Jam, Neapolitani,
Ejus offerte numini
Libamen cordis sani.
3. Os iniqua loquentium

Per Aspren est obstructum,
Excluso ritu gentium
Verbi producit fructum.
4. Quoniam cantat alacriter
Devota plebs continuo,
Laetatur Aspren jugiter
In caelesti convivio.

5. Cuncta creata laudibus
Divinis vacent ocius,
Dum Aspren in caelestibus
Collocatur felicius.

Ad Benedictus.

A. Benedictum

Christi consilium
Aspren vocat

ad sacerdotium,
Sibi fundens

linguae praeconium,
Vim signorum

et mirabilium.

In 2. Vesperis.

Ad Magnificat.

A. O stella perlucida

Nobis matutina,
Plebem, quam praefulgida

Lactasti doctrina,
Tua prece fervida

Serves a ruina,
Ut Deo sit placida

Sine culpae spina,
Et post luce splendida

Fruatur divina.