44. De Compassione BMV.

In 1. Vesperis.

Super Psalmos.

A. Consurgat hodie

populus fidelis
Ad planctum virginis

compatientis,
Quae stat pro filii
Proprii sui morte

fundendo lacrimas doloris.
O Maria, militiae

caelestis regina,
In adjutorium

nostrum veni
In tempore omnis

angustiae nostrae.

Ad Magnificat.

A. Virgo passa filio

Poenam cordis indicat
Et plebis in medio

Tristem mortem publicat,
Urgente supplicio

Voces maestas replicat,
Quae. quondam prae gaudio

Cecinit Magnificat.

Ad Matutinum.
Invitatoritim.

Ploremus mortem Domini

Cum virgine,
Ut vitam ejus mereamur

Precamine.

In 1. Nocturno.
Antiphortae.

1. In matutinis, Domine,

Te captum mater dolet,
Terretur, tremit anxie,
De quo gaudere solet.
2. Nox diem capit, tenebrae
Lucem comprehendunt,
Crudeles pium impie
Natum matris offendunt.
3. Furore saevo populi

Vinctus salvator ductus,
Matris virginis oculi
Fundunt doloris fluctus.

Responsoria.

1. Regem mundi captum caedi

Dire vidit crucifigi
Propter amorem hominis

Rei mater Christi,
Quem virgo prosecuta planxit,

Gemuit, quem dilexit.
V. Educebat cor Christi

aquam et sanguinem,
Destillabant manus,

pedes cruore.
2. O quantas angustias

Parens alma pertulit
Audiens blasphemias,

Quas plebs furens intulit
Filio Dei perperam I
Coronam, clavos, lanceam

Virgo sensit animo.

V. Judaei sacrilegi

augebant convicia,
Super dolorem vulnerum

mentis addebant vulnera.
3. Qualem dicam, domina,

Poenam, quam tulisti,
Crucifixo filio

quando tu dixisti:
Noli me superstite

solus mortem pati,
Fiat, quaeso, similis

mors matris et nati.
V. Noli me relinquere,

Jesu, fili bone,
Fac, ut tecum moriar

tali passione.

In 2. Nocturno.
Antiplionae.
1. Noctem, qua Christus capitur,
insomnem tu duxisti
Et soporatis ceteris
pervigil mansisti.
2. Fuit nox haec flebilis
et nimis amara,
Quando Jesus capitur,
ejus proles cara.

3. Erat Maria mater pia
foris plorans acriter,
Regem mundi furibundi
dum tractarent viliter.

Responsoria.
1. Consolari

virgo non potuit
Natum videns

mori, quem genuit,
Fere tantum

dolorem habuit,
Quam salvator,
qui tot sustinuit.
V. Mortem cernens
ejus, quem aluit,
Nulla mater

sic unquam doluit.

2. Cum videret supplicia
prolis exquisita,

Torquetur angustia

mater infinita,
Triduano spatio

dum langueret ita,
Squalet ejus facies

nuper tam polita.
V. Poena sic exasperans

nunquam est audita,
Longe sibi carior

exstat mors quam vita.
3. Accessit ad crucem Jesu
Flens mater filium Maria
Et vulnerata est
Ex Christi lacrimis
Et valido clamore
Et mortis tormento ;
V. Morienti filio

Commoritur animo,
Immolat natus carnem,
Mater animam.

In 3. Nocturno.
Antiphonae.

1 Omnis aetas deiieat
mortem salvatoris,
Grloriosae virginis
praetextu doloris.

2. Virgo cum adspiceret
natum cruce mori,
Nullus suo similis
dolor est dolori.

3. Quae matris angustias
lingua possit fari,
Cum videret filium
in cruce clavari?

Responsoria.

1. Regina clementiae,

Virgo mater Christi,
Tuum videns filium

mori morte tristi,
Non suis tortoribus

improba fuisti,
Sed plorans et ululans

temet afflixisti.

V. Manus torquens acriter

anxia flevisti,
Nil, quod esset indecens,

reprobis dixisti.
2. Cum videret,

quod clauso tumulo
Privaretur

tam dulci speculo,
Praedilecto

stans cum discipulo
Corde magis

plorat quam oculo.
V. Lacrimarum

fluente rivulo
Maerorem movit

adstanti populo.
3. Christus princeps, rex gloriae,
Totus conspersus sanguine,
Maternis coram oculis
Jacebat despicabilis,
Sacrificium vespertinum
Elevatis manibus
Celebrarat Dominus ;

V. Afflicta est virgo ploratibus,
Fatigata doloribus,
Cruciata gemitibus.

Ad Benedictus.

Tamquam latro capitur

Vinculis adstrictus,
Caeditur, conspuitur

Alapis afflictus ;
O matris angustias,

cum videret ictus!
Pro nobis dira patiens

sit rex benedictos.

In 2. Vesperis.

Ad Magnificat

A. O quantis doloribus,
Anxiis singultibus
Cor virginis afficiunt
Virga, spinae, clavi, mors,
Lancea Domini!
Ora, virgo, ut nos condolentes
Tibi conregnemus sine fine.