46. De Compassione BMV.

In 1. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. Virgo passa filio

Poenam cordis indicat,
Se plebis in medio

Contra morem publicat,
Urgente supplicio

Voces maestas replicat,
Quae quondam prae gaudio

Cecinit Magnificat.

Ad Matutinum.
Invitato rium.

Cum Maria virgine
fervide ploremus,

In crucis supplicio
regem adoremus.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Regina laudabilis

praecipuis et dignis
Extollatur laudibus,
Jesu mater insignis.
2. Fit nox illi flebilis,
nox nimis amara
Matri, quando capitur
proles ejus cara.

3. Nunquam martyr pertulit
tam anxios dolores
Ut Maria filii

considerans livores.

Responsoria.

Consolari

mater non potuit,
Sic tractatum

videns, quem genuit,
Fere tantum

dolorem habuit,
Quantum ille,

qui tot sustinuit,
V. Mortem Dei

videns, quem aluit,
Nulla mater

unquam sic doluit.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.

1. Stat Maria mater pia
foris plorans acriter,
Regem mundi furibundi
dum tractarent viliter.
2. Per Mariae lacrimas,
pater pietatis,
Nobis veram gloriam
confer cum beatis.
3. Eja, nobis miseris,
virginum regina,
Tecum flendi lacrimas
uberes propina.

Responsoria.

1. Dum videt supplicia
prolis exquisita,
Torquetur angustia
mater infinita,

Triduano spatio

dum langueret ita,
Squalet ejus facies

nuper tam polita.
V. Poena tam exasperans

nunquam est audita,
Longe sibi carior

mors erat quam vita.
2. Qualem dicam, domina,

poenam, quam tulisti,
Crucifixo filio

quando tu dixisti:
Noli me superstite

solus mortem pati,
Fiat, quaeso, similis

mors matris et nati.
V. Noli me relinquere,

Jesu, fili bone,
Fac ut tecum moriar

tua passione.

3. Quam putamus

matris maestitiam,
Cum videret

prolis angustiam ?
Non est dolor

ut matris virginis,
Mortem flentis

Dei et hominis.
V. Rosa rubens vertitur

mortis in pallorem,
Dum in terram fluere

sacrum videt cruorem.

In 3. Nocturno.
Antiphonae.

1. Virgo tuum filium
in cruce clavatum
Redde piis precibus
miseris placatum.

2. Nos matris compassio,
Jesu, rex insignis,
Servet a voragine
gehennalis ignis.

3. Sancta Dei genitrix,
dulcis et decora,
Regem morti traditum
pro nobis exora.

Responsoria.

1. Ad locum supplicii

virgo cum venisset,
Postquam sui filii

mortem conspexisset,
Augentur

planctus et lacrimae
Multiplicantur

dolores et angustiae.
V. Nulla novit genitrix

angustias tam duras,
Cum plagas adspiceret

et capitis puncturas.

2. Virgo clementissima,

virgo mater Christi,
Cum videres filium

mori morte tristi,
Non suis tortoribus

anxia fuisti,
Sed plangens et lacrimans

temet afflixisti.
V. Manus torquens acriter

anxia fuisti,
Nil, quod erat indecens,

reprobis dixisti.

3. Cum videret,

quod clauso tumulo
Privaretur

tam dulci speculo,
Praedilecto

stat cum discipulo,
Plorans corde

magis quam oculo ;
V. Fletum misit

adstante populo
Lacrimarum

fluente rivulo.

Id Laudibus.
Ad Benedictus.

A. Tamquam lateo capitur
undique constrictus,

Caeditur, conspuitur

alapis afflictus;
O matris angustiae,

cum audiret ictus !
Pro nobis haec tolerans

sit rex benedictus.