73. (58.) De sancto Vincentio.

1. Caelum, terra, pontus, aethra,
Pariter elementa
Cuncta promant triumphalem

Summi regis gloriam,
Qui leonis rugientis

Rabiem
Per robustum bellatorem,
Mox victorem
Conculcavit Vincentium.

2. [Saevi] nempe Daciani
Sprevit iram iudicis,
Truces minas et furorem

Ceu susurros culicis,
Vincla, flagra, carcerales

Tenebras ;
Ipsae plagae vulnerantur,
Mortes mortibus adduntur,

Sed domus
Supra firmam fixa petram
Nequit sterni
Vi ventorum vel fluminum.

Fame corpus maceratum

Cernitur
Velut epulis nutritum
Sumptuosis
Ac cibis regalibus.

Angelorum quippe cibus

Reficit
Ventrem mentis se quaerentis,

Quae nil sitit
Praeter Deum vel esurit.

3. Saevit, fremet, efferatur
Mox cruenta bestia,
Fervet, frendet, movet cuncta

Tormentorum genera,
Ferrum, ignes, eculeum,

Fistulas,
Torquet, torret et compages
Dividit articulorum,

Imprimit
Ignitarum laminarum
Sectis membris
Caecus furor cauterium.

Christi miles premit vires

Viribus,
Cordis (et) igne carnis ignes

Extinguebat
Sancto plenus spiritu.

Caesus flagris, fessus plagis

Iubilat,
Desides horret tortores,
Solum timet
Levitatem carnificum.

4. Bella fremunt, hostes caedunt,
Haec est lex victoriae;
Pugna surgit, palma crescit

Et coronae gloria;
Clarus Christi triumphator

Curiam
Summi caeli purpuratus
Introivit, comitatus

Niveo
Splendidorum angelorum
Dulce carmen
Modulante collegio.

Mox in latos corpus agros

Iacitur
Insepultum, pavent canes,

Tremunt aves
Propius accedere;

Dives arvum fert thesaurum

Nobilem,
Non praedones, non latrones,

Ut occultent,
Valent illud effodere.

5. Nam vesanus Dacianus
Suit hunc herunculo,
Velut in paricidali

Reum claudat culeo;
In marinis iubet mergi

Fluctibus ;
Nequit pontus sacrum pondus
Cohibere, sed ad litus

Caelitus
Gubernatum deportatur
Et festinos
Praevenit felix remiges.

Nunc serenum, victor, caelum

[Infarois],
O beate, coronate

Post triumphum,
Martyr invictissime.

In aeterni luce regni

Radians,
Lapis vivus, clarum sidus,
Cum ignitis
Angelorum agminibus.

6. Post sudorem et laborem,
Post peractum stadium
Tribuente iusto rege

Fers promissum bravium
Trabeatus stola candi-
dissima.
Solis ardor, lunae candor
Tuae cedunt claritati,

Omnia
Superantur, quae mirandum
Sui praebent
In hoc orbe spectaculum.

Rector caeli, nate Dei,

Petimus,
Leva mersos, solve nexos

Magni sancti
Meritis Vincentii.

Tu, quos multae premunt culpae,

Suscita,
Fige nostra sursum corda,

Quo amemus
Nihil praeter caelestia.

7. Da terrenis in extremis
Caeli celsa scandere,
Quos misertus redemisti
Pretioso sanguine,

Rex immensus et aeternus,
Cuius nutum
Cuncta tremunt condita,

Qui cum patre spirituque
Sancto regnas
Infinita per saecula.