66. (51.) De Gloria Paradisi.

1. Ad perennis vitae fontem
mens sitit nunc arida,

Claustra carnis praesto frangi
clausa quaerit anima,

Gliscit, ambit, eluctatur
exsul frui patria.

2. Dum pressuris ac aerumnis
se gemit obnoxiam,

Quam amisit, dum deliquit,
contemplatur gloriam,

Praesens malum auget boni
perditi memoriam.

3. Namquis promat, summae paci:
quanta sit laetitia,

Ubi vivis margaritis
surgunt aedificia,

Auro celsa micant tecta,
radiant triclinia?

4. Solis gemmis pretiosis

haec structura nectitur,

Auro mundo tamquam vitro
urbis via sternitur,

Abest limus, deest fimus,
lues nulla cernitur.

5. Hiems horrens, aestus torrens
illic nunquam saeviunt,
Flos perpetuus rosarum

ver agit perpetuum,
Candent lilia, rubescit
crocus, sudat balsamum.

6. Virent prata, veniant sata,
rivi mellis influunt,

Pigmentorum spirat odor
liquor et aromatum,

Pendent poma floridorum
non lapsura nemorum.

7. Non alternat luna vices,
sol vel cursus siderum,
Agnus est felicis urbis

lumen inocciduum,
Nox et tempus desunt, aevum
diem fert continuum.

8. Nam et sancti quique velut
sol praeclarus rutilant,

Post triumphum coronati
mutuo coniubilant

Et prostrati pugnas hostis
iam securi numerant.

9. Omni labe defaecati
carnis bella nesciunt,

Caro facta spiritalis
et mens unum sentiunt,

Pace multa perfruentes
scandalum non perferunt.

10. His mortalibus exuti

repetunt originem
Et praesentem veritatis

contemplantur speciem,
Hinc vitalem vivi fontis

hauriunt dulcedinem.

11. Inde statum semper idem
exsistendi capiunt,

Clari, vividi, iucundi
nullis patent casibus,

Absunt morbi semper sanis,
senectus iuvenibus.

12. Hinc perenne tenent esse,
nam transire transiit,

Inde virent, vigent, florent,
corruptela corruit,

Immortalitatis vigor
mortis ius absorbuit.

13. Qui scientem cuncta sciunt,
quid nescire nequeunt;

Nam et pectoris arcana
penetrant alterutrum,

Unum volunt, unum nolunt,
unitas est mentium.

14. Licet cuique sit diversum
pro labore praemium,

Caritas hoc suum facit,
quod amat in altero,

Proprium sic singulorum
fit commune omnium.

15. Ubi corpus, illic iure
congregantur aquilae,
Quo cum angelis et sanctae

recreantur animae,

Uno pane vivunt cives

utriusque patriae.

16. Avidi et semper pleni,

quod habent, desiderant,
Non satietas fastidit,

neque fames cruciat,
Inhiantes semper edunt
et edentes inhiant.

17. Novas semper harmonias
vox meloda concrepat,

Et in iubilum prolata
mulcent aures organa,

Digna, per quem sunt victores,
regi dant praeconia.

18. Felix, caeli quae praesentem
regem cernit anima
Et sub se spectat alterni
orbis volvi machinam,
Solem, lunam et globosa
bini cursus sidera.

19. Christe, palma bellatorum,
hoc in municipium
Introduc me post solutum

militare cingulum,
Fac consortem donativi
beatorum civium.

20. Praebe vires inexhausto

laboranti proelio
Nec quietem post procinctum

deneges emerito,
Teque merear potiri

sine fine praemio.