51. In Decollatione s. Iohannis B.

In 1. Vesperis.
A. Verba viri sapientis
Stimuli sunt imprudentis
Et clavi fixi in altum,
Inde praecursor Domini
Mortis datur examini

Per turpis feminae saltum.
Ad Magnificat.
A. Rex Herodes metuebat

Iohannem, nam hunc sciebat
Virum iustum, sanctum,
pium,

Quo audito bona multa
Fecit, sed haec sunt sepulta,

Cum plus amaret vitium,
Miser enim desipuit
Infelixque demeruit

Aeternae vitae bravium.

Ad Matutinum.

Invitatorium.
Regem regum veneremur,
Ipsi semper modulemur,
Ut baptistae sociemur.

In 1. Nocturno.

Antiphonae.

1. Misit Herodes rex manus
Ac tenuit praecursorem,
Quia vecors et profanus
Fratris duxerat uxorem.

2. Iohannes etenim dixit,
Huic non esse fas habere
Coniugem fratris, dum vixit,
Nec se illi commiscere.

3. Herodias extunc odit
Sanctum et illi foveam
Aperuit et effodit,
Sed haec incidit in eam.

Responsoria.

1. Ob vanam mandi gloriam
Natalis rex memoriam
Sui laetus celebravit
Et Galilaeae iudices,
Tribunos atque principes
Ad epulas invitavit.
V. ''Principes convenerunt in unum
adversus Dominum et adversus
Christum eius.''

2. Dum intrasset convivia
Herodiadis filia,

Coram Herode saltavit
Et placuit principibus
Simulque recumbentibus,
Tota domus cachinnavit.
V. ''Quoniam cor eorum vanum
est, respexerunt ad vanitates
et insanias falsas.''

3. Herodes volens placere
Puellae coepit vovere,

Illi prorsus se daturum
Munus, quodcunque peteret;
Si partem regni peteret,
Se nequaquam negaturam.
V. ''Dilexit veria praecipitationis
et loquebatur in idipsum.''

In 2. Nocturno.

Antiphonae.

1. Illa matrem sciscitatur,
Quidnam esset petitura;
Herodias hanc affatur:
Non sit tibi regni cura.

2. Sed caput Iohannis petat;
Sic mulier impudica,
Quia sanctus mala vetat,
Mortis eius fit amica.

3. Nec sensit huius ratio,
Praeoccupatus a morte
Iustus in refrigerio
Manebit felici sorte.

Responsoria,

1. Puella mox regreditur,
Caput Iohannis petitur

Ut afferatur in disco,
Ficte coepit rex tristari,
Verumtamen iubet dari
Quasi rem de suo fisco.
V. ''Concepit dolorem et peperit
iniquitatem, convertetur dolor
eius in caput eius.''

2. Tunc misso spiculatore
Baptista sanguinis rore

Fuso martyr efficitur,
Decollatur in carcere
Ab impiorum genere,
Mors eius parvipenditur.
V. ''Aestimatus est cum descen-
dentibus in lacum, factus est
sicut homo sine adiutorio.''

3. Cum accepisset puella
Caput latum in scutella,

Dedit illud matri suae;
Ipsa laeta pro munere
Non curavit de scelere
Neque de futura lue.
V. ''Nam hominem iniustum mala
capient in interitu.''

In 3. Nocturno.

Antiphonae.

1. Audierunt discipuli
Beatissimi praeconis
Necem sui didasculi,
Triumphum quoque agonis.

2. Et corpus eius tulerunt
Cum summa reverentia
Illudque sepelierunt
In Sebaste Samaria.

3. In curriculo temporis
Iuliani apostatae
Ossa sacrari corporis
Gentiles sparserunt late.

Responsoria.

1. Cremantur loca iterum,
Et reliquias cinerum

Sparserunt in auras venti
Tabescentes invidia
Pro insignium gloria
Collata ingratae genti.
V. ''Percussit Dominus omnes ad-
versantes ei sine causa, dentes
peccatorum contrivit.''

2. Sed Deus, factor omnium,
Ad suorum solacium

Fecit prorsus non privari
Tantis orbem reliquiis,
Nec passus est ab impiis
Fidelium spem frustrari,
V. ''Memor congregationis suae,
quam possedit ab initio.''

8. Dum ossa sacra tollerent,
Ut ea flammis urerent,
Quidam Ierosolymitae
Admixti colligentibus
Nonnulla his torpentibus
Occulebant sollicite.
V. ''A Domino factum est istud
et est mirabile in oculis nostris.''

In Laudibus.

Antiphonae.
1. Truncato in Arabia
Praecursore tumulatur,
Caput eius in Aelia,
Quae Ierusalem vocatur.

2. Illuc orandi gratia
Duo monachi venerant
Sub principis monarchia,
Quem Marcianum asserunt.

3. Iisdemque baptista Christi,
Caput suum revelavit,
Sed hoc perdiderunt isti,
Et eorum spes nutavit.

4. Nam dum incauti nimium
Circa commissum fuere,
Talis thesauri pretium
Meruerunt non habere.

5. Post haec vero fit perlatum
In Emissam Phoeniciae
Et in urna conservatum
Sub terra nimis impie.

Ad Benedictus.
A. Illuc denuo monstratur,
Qui in specu morabatur,

Marcello cuidam abbati,
Transfertur honorifice
Ab eodem pontifice,
Qui praeerat civitati.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.
A. Praeco superni iudicis,
Praecursor summi vindicis,

Paranymphus sponsi veri,
Multa passus ludibria
Triumphavit per omnia,

Nec potuit aboleri
Domus in petra posita,
Nam iusti recordatio,
Pigmenti compositio
Ut mel dulcis et musica
In vini convivio.