434 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

amoris Ecclesiae eiusque magisterii per sinceram inquisitionem voluntatis

Dei et desiderium adipiscendi responsum eidem perfectius ».338 Haec forma

mentis maximi est momenti ad grave vitandum periculum ne falsi nuntii

praebeantur, sicuti notio, qua sacerdos quidam "exceptiones" citius conce-

dere possit vel quidam sacramentalibus privilegiis pro beneficiis usurpare

valeant. Cum aliquis responsalis verecundusque invenitur, qui sua desiderata

supra bonum commune Ecclesiae ponere non postulet, et Pastor qui huius

rei agnoscere gravitatem rei disputatae valet, vitatur periculum, ne pecu-

liaris quaedam discretio ad illud cogitandum inducat Ecclesiam duplicem

agendi rationem persequi.

adiuncta EXtEnuantia in diScrEtionE paStorali

301. Ad apte intellegendam causam, qua peculiaris discretio sive fieri

potest sive facienda est in "irregularibus", qui dicuntur, casibus quibusdam,

aliqua semper ob oculos est habenda quaestio, ne umquam existimetur Evan-

gelii postulata extenuari. Ecclesia firma mentis animaeque consideratione

se fulciens adiunctorum extenuantium dat rationem. Quapropter, iam dici

non potest omnes, qui in quadam "irregulari", quae dicitur, vivunt condi-

cione, in statu esse peccati mortalis gratiaeque sanctificantis expertes. Ex

mera legis ignoratione limites non pendent. Quidam, quamvis prorsus sit

normae conscius, magna difficultate affici potest in intellegenda bona « quae

eadem continentur norma morali »339 vel certis in condicionibus versari, quae

eum aliter agere vetant et alium consilium inire, quin in novam laberetur

culpam. Sicuti Patres synodales optime locuti sunt, « quaedam interesse pos-

sunt, quae facultatem diiudicandi restringunt ».340 Sanctus Thomas Aquinas

iam agnoscebat quemdam gratiam et caritatem habere posse, sed nullam

vero ex virtutibus exercere,341 ita ut, licet omnes induat morales virtutes

infusas, nullam ex his liquido ostendat, quia exercitium actuum eiusdem

virtutis patitur difficultatem in operando: « Aliqui sancti dicuntur quasdam

virtutes non habere, in quantum patiuntur difficultatem in actibus earum,

[…] quamvis habitus omnium virtutum habeant ».342

338 Ibid., 86. 339 ioannES pauluS ii, Adhort. Ap. Familiaris consortio (22 Novembris 1981), 33: AAS 74 (1982), 121. 340 Rel Fin 2015, 51. 341 Cfr Summa Theologiae I-II, q. 65, a. 3, ad 2; De malo, q. 2, a. 2. 342 Ibid., ad 3.