356 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Omnia credit

114. Panta pisteuei: « omnia credit ». Ex contextu, "fides" haec signifi-

catione theologica non est intellegenda, sed sueto sensu "fiduciae". Non

agitur tantummodo de suspicione vitanda ad quam alter mentitur vel de-

cipit. Praecipua eiusmodi fiducia agnoscit lucem a Deo accensam quae in

obscuritate delitescit, vel ignem qui etiam sub cineribus ardet.

115. Eadem haec fiducia efficit ut libertatis necessitudo servetur. Non oportet

ut alter inspiciatur, ut alterius vestigia minutatim observentur, ad vitandum ne e

nostris fugiat brachiis. Amor confidit, libertati amor concedit, omnia inspicere,

possidere, dominari desinit. Haec libertas, quae autonomiae spatia, sollertiam

erga mundum ac novos eventus parit, concedit ut necessitudo uberior fiat et

non endogamia dempta spe. Hoc modo coniuges, inter se convenientes, laetari

possunt de iis communicandis omnibus quae extra familiam receperunt ac di-

dicerunt. Eodem tempore parit sinceritatem ac perspicuitatem, quoniam, cum

quis comperit ceteros ipsi confidere ipsiusque praecipuam bonitatem aestimare,

tunc ostenditur sicut est, nulla re latente. Cum quis scit perpetuo se suspectum

esse, immisericorditer iudicari, sine condicionibus non amari, sua arcana servare

is malet, suos errores et debilitates abscondere, se fingere ipsum qui non est. E

contrario, familia, in qua solida benevolaque viget fiducia, et in qua nihilominus

semper fiducia repetitur, sinit ut vera indoles ipsorum membrorum emergat et

ita facit ut sua sponte dolus, falsitas et mendacium reiciantur.

Sperat

116. Panta elpizei: futura non desperat. Cum antecedenti vocabulo con-

iuncta, sententia indicat spem illius qui scit alium mutari posse. Sperat sem-

per fore ut fieri possit maturatio, inopinatus pulchritudinis ortus, atque ut

quondam arcanae eius facultates germinent. Quod non significat omnia hac

in vita mutatum iri. Postulat ut accipiatur quaedam non cedere ad propriam

voluntatem, sed forsitan Deum recte scribere in lineis detortis illius personae

atque aliquid boni trahere ex malis quae illa non potest hac in terra superare.

117. Hic exstat spes pleno suo sensu quia certitudinem amplectitur vitae

post mortem. Illa persona, omnibus cum suis debilitatibus, ad plenitudinem

Caeli vocatur. Illic, eadem plene resurrectione Christi transformata, neque

fragilitatibus neque obscuritatibus neque morbis amplius afficietur. Illic huius

personae germana natura sua boni et pulchritudinis vi splendebit. Hoc nobis

etiam sinit, inter huius mundi difficultates, illam personam supernatura-