Acta Francisci Pp. 415

imponatur finis (cfr Sap 3, 2-3). Sanctus Paulus loquitur nobis de occursu cum

Christo continuo post mortem: « Desiderium habens dissolvi et cum Christo

esse » ( Phil 1, 23). Cum Eo, post mortem nos manet ea « quae praeparavit

Deus his, qui diligunt illum » ( 1Cor 2, 9). Praefatio I de defunctis mirifice

hoc exprimit: « quos contristat certa moriendi condicio, eosdem consoletur

futurae immortalitatis promissio. Tuis enim fidelibus, Domine, vita mutatur,

non tollitur ». Nam « nostri cari non evanuerut in tenebras nullitatis: spes

certiores nos facit eos esse in manibus bonis fortibusque Dei ».284

257. Modus quidam communicandi cum nostris caris qui defuncti sunt

est pro iis orare.285 Dicit Sacra Scriptura: « orare pro mortuis » est « sancta et

pia cogitatio » ( 2Mac 12, 44-45). Orare pro eis « non solum eos potest iuvare,

sed etiam eorum intercessionem pro nobis efficacem facere ».286 Apocalypsis

martyres exhibet intercedentes pro iis qui iniusta patiuntur in terra (cfr 6,

9-11), solidales cum hoc itineranti mundo. Nonnulli sancti antequam more-

rentur suos caros solabantur pollicentes se eis esse affuturos, opem ferentes.

Sancta Teresia a Iesu Infante promittebat se in Caelo bonum facere perrec-

turam.287 Sanctus Dominicus adfirmabat se « utiliorem fore post mortem. [...]

Potentiorem in gratiis consequendis ».288 Agitur de caritatis vinculis,289 quon-

iam « viatorum unio cum fratribus qui in pace Christi dormierunt, minime

intermittitur, immo [...] spiritalium bonorum communicatione roboratur ».290

258. Si mortem accipimus, nos ad eam parare possumus. Via est in-

gredienda augendi amoris erga eos qui nobiscum ambulant, usque ad diem

quo « mors ultra non erit, neque luctus neque clamor neque dolor » ( Apc 21, 4).

Hoc modo nos comparabimus etiam ad reperiendos nostros caros qui de

vita decesserunt. Sicut Iesus matri reddit eius filium mortuum (cfr Lc 7, 15),

idem nobiscum faciet. Ne effundamus vires perdiu in praeteritis manentes.

Quo melius vivimus hac in terra, eo maiorem felicitatem poterimus com-

municare cum nostris caris in caelo. Quo magis adolescimus et crescimus,

eo plus venustarum rerum poterimus afferre ad nuptias caelestes.

284 Ibid. 285 Cfr Catechismus Catholicae Ecclesiae, 958. 286 Ibid. 287 Cfr Ultimi colloqui, "Quaderno giallo" di Madre Agnese, 17 Iulii 1897: Opere complete,

Città del Vaticano - Roma 1997, 1028. Hac de re clara est sororum testificatio de sanctae Teresiae sponsione cuius de hoc mundo discessum fore « rosarum pluviam » ( ibid., 9 Iunii, 991).

288 iordanuS dE SaXonia, Libellus de principiis Ordinis Praedicatorum, 93. 289 Cfr Catechismus Catholicae Ecclesiae, 957. 290 conc. oEcum. Vat. ii. Const. dogm. Lumen gentium, 49.