Acta Francisci Pp. 359

122. Tamen non convenit varios confundere gradus: non est iaciendum

in duas finitas personas grave pondus iterandi perfecto modo coniunctio-

nem quae inter Christum eiusque est Ecclesiam, quia matrimonium veluti

signum sic implicat: « Ita sane processus fit dynamicus, qui pedetemptim

protenditur dona Dei ».121

Totam per vitam, omnia in commune

123. Post amorem qui nos cum Deo coniungit, amor coniugalis est « maxi-

ma amicitia ».122 Est coniunctio quae cunctas notas bonae amicitiae habet:

inquisitio boni alterius, vicissitudo, familiaritas, teneritas, stabilitas atque

similitudo inter amicos quae per vitam communicatam aedificatur. Tamen

matrimonium ad haec omnia proprietatem indissolubilem addit, quae con-

tinuato proposito exprimitur communicandi et simul totam vitam aedifican-

di. Sinceri simus et signa rerum veritatis agnoscamus: qui amat, eiusmodi

vinculum haud ad tempus sibi proponit; qui flagranter laetitiam nuptiarum

experitur, de quadam re transeunte non cogitat; qui celebrationem comitan-

tur coniunctionis amore repletae, etiam si fragilis, sperant fore ut annorum

decursu producatur; filii non solum desiderant ut eorum parentes se ament,

sed etiam ut fideles sint et semper inter se coniuncti maneant. Haec et alia

signa demonstrant in ipsa amoris coniugalis natura aliquid inesse ad stabili-

tatem perducens. Coniunctio quae in promissione matrimoniali in perpetuum

firmatur, plus est quam quaedam formalitas socialis vel quaedam traditio, quia

radices agit in inclinationibus personae humanae insitis; et credentibus est

foedus coram Deo quod fidelitatem postulat: « Dominus testificatus est inter

te et uxorem adolescentiae tuae, cui tu factus es infidelis; et haec particeps

tua et uxor foederis tui. […] et uxori adolescentiae tuae noli esse infidelis. Si

quis odio dimittit […], operit iniquitas vestimentum eius » ( Mal 2, 14.15.16).

124. Amor debilis vel aeger, haud aptus ad matrimonium recipiendum

veluti provocationem quae postulat ut certetur, renovetur, retegatur et ab

initio rursus usque ad mortem repetatur, non valet magni ponderis gerere

officium. Cultui rerum transeuntium cedit qui constantem impedit processum

incrementi. Tamen « spondere amorem qui in perpetuum observetur dari

potest cum inceptum detegitur maius propriis propositis, quod nos sustinet

121 ioannES pauluS ii, Adhort. Ap. Familiaris consortio (22 Novembris 1981), 9, AAS 74 (1982), 90. 122 tHomaS aquinaS, Summa contra Gentiles, III, cap. 123; cfr ariStotElES, Ethica Nic., 8, 12

(ed. Bywater, Oxonii 1984, 174).