Congregatio de Causis Sanctorum 817

Eius modesta domus sanctuarium fidei fuit et spiritualitatis. Serva Dei

sollicita erat de pace in familiam ferenda, de peccatoribus ad rectam viam

reducendis, de apparationibus pro ecclesia Sanctissimi Salvatoris in Unda

procurandis. Eius spiritale iter non solum noverat usuales temptationes,

sed etiam formas vexationis diabolicae: haud rare daemon ei turpissimis

sub imaginibus apparebat, et nonnumquam ei gulam in actu suffocationis

stringebat, provocans livores, extraordinariam inflationem vultus aliaque

signa. Corporis morbis additae sunt desolationes, spirituales ariditates et

calumniae ex parte illorum qui, in circumstantiis socialibus-politicis tempore

Italicae Nationis restitutionis, se declarabant adversus Papam et Ecclesiam;

Serva Dei tamen patienter et sereno animo omnia Domino concredidit in

actu fiduciosae commissionis.

Peculiare omnino iter Servae Dei apparet, cuius vita variis in circum-

stantiis existentiae evenit. Testimonium christianum in familia secutus est

status viduae qui pro Elisabetha novum incitamentum constituit ad munus

apostolicum. Etiamsi multum passa est cum domum redire non posset, nulli

periculo animum submisit, sed sciebat se Deo committere, novas condiciones

accipere, aliis servire et fidelitatem erga praecepta Evangelii et Ecclesiae

iugiter servare. Intensa fuit eius fides, alta devotio eucharistica et Maria-

lis, constans orationis spiritus, magnanimum studium servitii. Necessitates

omnium advertens, tum in provincia familiari tum in illa sociali, libenter

aliis tradebat quae ipsa accipiebat. Resplendet in ea spes, quae in se ipsa

est virtus peregrinatorum: et revera tota Servae Dei vita peregrinatio fuit

quae culmen suum postrema in statione habuit Romae apud Successorem

Petri. Sua in vita suoque in spiritali itinere adimplere ipsa videtur eventus

peregrinationis biblicae veluti adfirmatio primatus Dei super omnes even-

tus humanos: « Laetatus sum in eo quod dixerunt mihi: "In domum Domini

ibimus" » ( Ps 122, 1).

Elisabetha Romae die 17 mensis Februarii anno 1857 pie in Domino

obdormivit atque in ecclesia iam memorata Sanctissimi Salvatoris in Unda

est sepulta.

Post obitum Servae Dei, eius sanctitatis fama ita magna fuit ut, paucis

mensibus transactis, Cardinalis Vicarius Romae Postulatorem pro beatifi-

cationis Causa nominaret. Processus Ordinarius ab anno 1858 ad annum

1862 est peractus. Sequentibus annis Processus Apostolici sunt celebrati: