732 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II

Venerabili Dei Servo Iosepho Gabrieli del Rosario Brochero presbytero caeli- tum Beatorum tribuitur dignitas.

FRANCISCUS PP.

Ad perpetuam rei memoriam. - « Nolite sperare in violentia et in rapi- na nolite decipi; divitiae si affluant, nolite cor apponere. Semel locutus est

Deus, duo haec audivi: quia potestas Deo est, et tibi, Domine, misericordia;

quia tu reddes unicuique iuxta opera sua » ( Ps 62, 11-13).

Totum se Dei voluntati, ut instrumentum, commisit Venerabilis Dei

Servus et id propositum per totam vitam tenuit, qui, quodcumque agebat,

summam divinam mercedem est lucratus et, cum Domini amorem inter

homines diffunderet, eiusdem particeps fuit.

Die XVI mensis Martii anno MDCCCXL Sanctae Rosae de Rio Primero, apud

Cordubam in Argentina pientissima ex familia ortus est, quae exemplo in

virtutibus fideique principiis eum instituit. Anno MDCCCLVI cum flagranter

vocationem perciperet, seminarium est ingressus et die IV mensis Novembris

anno MDCCCLXVI sacris ordinibus est auctus. Prima sua pastoralia munia apud

ecclesiam Cathedralem Cordubensem gessit. Studia produxit, donec doctoris

gradum in philosophia consequeretur, doctrina philosophica pellectus, quam

Societatis Iesu sodales modo reversi Cordubam restituerunt. Studiorum exin-

de praefectus apud Seminarium Maius electus est. Anno MDCCCLXIX Sancti

Alberti Cordubae est nominatus parochus, cui lata urbis pars coniungeba-

tur. Impensam operam dedit Evangelio nuntiando populoque instituendo,

sancti Ignatii exercitationibus spiritalibus usus, quibus complures fideles

interfuerunt, et sic multi ad fidem sunt conversi. Dei Servus in socialibus

materialibusque rebus territorium sibi demandatum promovendum curavit,

templa, cappellas, ruris scholas aedificando atque vias illius loci in monti-

bus sternendo. In primis exercitationum spiritalium domum condidit, cui

duo domicilia addidit, alterum pro religiosis mulieribus, alterum pro sacer-

dotibus. Multos annos sine intermissione gregem sibi commissum curavit,

complura patrando ut cresceret ac spiritale materialeque bonum proseque-