Congregatio de Causis Sanctorum 983

minatus, subsidii et auxilii amplissimas actiones susciperet. Eius in sacerdo-

tali munere, in praedicatione et in institutione puerorum semper assiduus fuit

secundum exemplum Sancti Caietani Thiene, conditoris supradicti valetudi-

narii. Iam ab anno 1526, Franciscus desiderium ingrediendi in Congregatio-

nem Clericorum Regularium Theatinorum manifestavit; sed hoc desiderium

valetudinarii rectores sponte non secundaverunt, quia amittere illius

valentissimam industriam et sedulitatem nolebant. Sequenti tamen, anno,

ob vastationem Urbis, Theatini ad Venetias sedem mutaverunt una cum

fundatoribus Sancto Caietano et Ioanne Petro Carafa.

Haec eximia et nobilis praesentia vehemens Francisci desiderium firmavit

et auxit, qui post novam et instantem postulationem in Congregationem

receptus est nomenque Ioannis suscepit. Die 29 mensis Maii anno 1530 coram

Sancto Fundatore professionem emisit et renovato fervore suum officium

gerere pro pauperibus et egenis variis apostolatus operibus porrexit.

Illis annis Summus Pontifex Clemens VII adhortatus est ut Theatini

propria opera etiam in Regnum Neapolitanum ferrent. Qua re, Beatus Ioan-

nes mandatum habuit ut Sanctum Caietanum in hoc gravi munere comita-

retur. Anno 1538 Congregatio iuxta Neapolitanam Ecclesiam Sancti Pauli

Maioris sedem suam constituit. Illic Ioannes magnum incitamentum et sti-

mulum novae communitati dedit, fundans eam super constantem coniunctio-

nem apostolatus in civitate cum incremento vitae spiritualis. Et praeter

fundationem piorum locorum et coenobiorum, orphanotrophiorum et do-

muum pro iuvenibus mulieribus, Theatini constitutionem Montis Pietatis

contra usuram et ad pauperiores auxiliandos foverunt. Beati Ioannis magna

humanitas et spiritus virtus magis se manifestavit post annum 1547, cum,

mortuo Sancto Caietano, totius Neapolitanae Theatinorum communitatis

rector factus est. Sic ille Fundatoris religiositatis semper fidelis eminuit

constanti comparatione spiritus perfectionis per orationem nec non per exer-

citium paupertatis, humilitatis et paenitentiae. Ab omnibus propter suam

summam prudentiam et sapientiam maxime aestimatus, per praedicationem

et vitae suae testimonium hominum corda et animos commovere potuit.

Anno 1555 alter fundator Congregationis Ioannes Petrus Carafa, Pontifex

nomine Paulus IV electus, illum Beatum Ioannem Neapolitanum Archie-

piscopum eligere voluit, ille tamen Beatus desiderium et voluntatem sibi

illius muneris vacationem dare significavit. Abundans meritis et crescenti

fama sanctitatis comitatus Ioannes flagranti contagione in reno arreptus, pie

Neapoli die 13 mensis Decembris anno 1562 decessit.