ACTA BENEDICTI PP. XVI

 nata matrimonio cum Iosepho Borzęcki se coniunxit. Uxor fuit perdiligens et

 Acta Benedicti Pp. XVI 683

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale684

 Acta Benedicti Pp. XVI 685

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale686

 Acta Benedicti Pp. XVI 687

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale688

 Acta Benedicti Pp. XVI 689

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale690

 Acta Benedicti Pp. XVI 691

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale692

 Acta Benedicti Pp. XVI 693

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale694

 Acta Benedicti Pp. XVI 695

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale696

 Acta Benedicti Pp. XVI 697

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale698

 Acta Benedicti Pp. XVI 699

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale700

 Acta Benedicti Pp. XVI 701

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale702

 Acta Benedicti Pp. XVI 703

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale704

 Acta Benedicti Pp. XVI 705

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale706

 Acta Benedicti Pp. XVI 707

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale708

 Acta Benedicti Pp. XVI 709

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale710

 Acta Benedicti Pp. XVI 711

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale712

 Acta Benedicti Pp. XVI 713

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale714

 Acta Benedicti Pp. XVI 715

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale716

 Acta Benedicti Pp. XVI 717

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale718

 Acta Benedicti Pp. XVI 719

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale720

 Acta Benedicti Pp. XVI 721

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale722

 Acta Benedicti Pp. XVI 723

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale724

 Acta Benedicti Pp. XVI 725

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale726

 Acta Benedicti Pp. XVI 727

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale728

 Acta Benedicti Pp. XVI 729

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale730

 Acta Benedicti Pp. XVI 731

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale732

 Acta Benedicti Pp. XVI 733

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale734

 Acta Benedicti Pp. XVI 735

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale736

 Acta Benedicti Pp. XVI 737

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale738

 Acta Benedicti Pp. XVI 739

 visibilmente e chiaramente nello stile di vita, nel lavoro e nella preghiera

 NUNTIUS

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale742

 Acta Benedicti Pp. XVI 743

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale744

 Congregatio pro Episcopis 745

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale746

 Diarium Romanae Curiae 747

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale748

 Diarium Romanae Curiae 749

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale750

 Diarium Romanae Curiae 751

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale752

Acta Benedicti Pp. XVI 725

vité » personnelle où l'individu, prenant comme critère essentiel la représen-

tation de son propre moi, s'érige un monument à lui-même. Il s'agissait

plutôt de reconnaı̂tre attentivement avec les « oreilles du cœur » les lois consti-

tutives de l'harmonie musicale de la création, les formes essentielles de la

musique émise par le Créateur dans le monde et en l'homme, et d'inventer

une musique digne de Dieu qui soit, en même temps, authentiquement digne

de l'homme et qui proclame hautement cette dignité.

Enfin, pour s'efforcer de saisir cette culture monastique occidentale de la

parole, qui s'est développée à partir de la quête intérieure de Dieu, il faut au

moins faire une brève allusion à la particularité du Livre ou des Livres par

lesquels cette Parole est parvenue jusqu'aux moines. Vue sous un aspect

purement historique ou littéraire, la Bible n'est pas simplement un livre, mais

un recueil de textes littéraires dont la rédaction s'étend sur plus d'un millé-

naire et dont les différents livres ne sont pas facilement repérables comme

constituant un corpus unifié. Au contraire, des tensions visibles existent entre

eux. C'est déjà le cas dans la Bible d'Israël, que nous, chrétiens, appelons

l'Ancien Testament. Ça l'est plus encore quand nous, chrétiens, lions le Nou-

veau Testament et ses écrits à la Bible d'Israël en l'interprétant comme

chemin vers le Christ. Avec raison, dans le Nouveau Testament, la Bible n'est

pas de façon habituelle appelée « l'Ecriture » mais « les Ecritures » qui, cepen-

dant, seront ensuite considérées dans leur ensemble comme l'unique Parole de

Dieu qui nous est adressée. Ce pluriel souligne déjà clairement que la Parole

de Dieu nous parvient seulement à travers la parole humaine, à travers des

paroles humaines, c'est-à-dire que Dieu nous parle seulement dans l'humanité

des hommes, à travers leurs paroles et leur histoire. Cela signifie, ensuite, que

l'aspect divin de la Parole et des paroles n'est pas immédiatement percep-

tible. Pour le dire de façon moderne: l'unité des livres bibliques et le caractère

divin de leurs paroles ne sont pas saisissables d'un point de vue purement

historique. L'élément historique se présente dans le multiple et l'humain. Ce

qui explique la formulation d'un distique médiéval qui, à première vue, ap-

paraı̂t déconcertant: Littera gesta docet - quid credas allegoria....8 La lettre

enseigne les faits; l'allégorie ce qu'il faut croire, c'est-à-dire l'interprétation

christologique et pneumatique.

Nous pouvons exprimer tout cela d'une manière plus simple: l'Ecriture a

besoin de l'interprétation, et elle a besoin de la communauté où elle s'est

8 Cfr. Augustin de Dacie, Rotulus pugillaris, I.