204. De sancto Augustino.

1 a. Corde, voce Deum laetus
Semper laudet noster coetus ;
Eius beneficio,

1b. Augustine, tuam normam,
Regularis vitae formam,
Assumpsit religio.

2 a. Hanc fervore primitivo
Pulso procul sub nocivo
Fasce torpens glacies

2 b. Opprimebat ad defectum,
Nec spondebat hinc profectum
Vernalis temperies.

3 a. Imminebat iam securis
Intentando perituris
Ruinosum terminum;

3 b. Augustinus se opponit,

Placat iram et adponit

Salutarem cophinum.

4 a. Clericalis vitae scita
Docet verbo, docet vita,
Dignam scribens regulam,

4 b. Dum fervore sanctitatis
Et amore paupertatis
Sese praebet formulam.

5 a. Datur imber temporinus,
Disciplinae manat rivus,
Rigantur areolae;

5 b. Promunt lilia candorem,
Rosae gratum dant ruborem,
Purpurescunt violae.

6 a. Cedit languor oppressivus,
Regnat vigor redivivus
Et floret in clericis ;

6 b. Fiunt sanctam Dei templum,
Dam vivendi dant exemplum
Prout debent laicis.

7 a. Ira Dei iusta quidem

Per prophetam dixit pridem:
Clerici non proderunt;

7 b. Augustino praedicante,
Prophetiam iam vocante,
Dignos fructus proferunt.

8 a. Augustinum, decus cleri,
Clerus omnis intueri
Deb et tamquam speculum ;

8 b. Decor cuius renitentis
Tergit vultum intuentis
Et permundat oculum.

9 a. Cuius vita nos reformat,
Lingua Deo nos conformat,
Qui vocamur clerici,

9 b. Qui jactura sanctitatis
Et antiquae dignitatis
Merebamur proici.

10 a. Ergo laudes demus ei,

Per quem nobis tanta Dei
Promulgatur gratia,

10 b. Ut doctore tanto freti
Mereamur tandem laeti
Caeli frui gloria.