SERMO XLIV.

IN FESTO SS. SIMONIS ET JUDAE

APOSTOLORUM.

Hoec mando vobis, ut diligatis invicem. Joan. xv, 17.

Quatuor sunt hic principaliter consideranda:

I. Quis ille sit a quo alterna dilectio praecipiatur ? II. Quibus ut se invicem diligant, injungatur ?III. Qualiter alter alterum diligere teneatur ?

IV. Quare quilibet alium diligere moneatur ?

1.

De primo nota : Ille qui mandatum de dilectione proponit, est Christus Dei Filius. Christus autem interpretatur unctus. Unxit enim eum Deus Pater in cohaeredem et consortem imperii sempiterni : propterea dicit ad eum Psalmista, Ps. xliv, 8 : Unxit te Deus Deus tuusoleo latitia prae consortibus tuis, id est, prae aliis fidelibus et electis, qui sunt consortes regni per adoptionem gratis. Christus vero consors est regni Dei Patris per identitatem natura?.

II.

De secundo nota : Omnibus Christianis, ut se invicem diligant, praecipilur et

mandatur. Ipsi enim a Christo dicuntur Christiani, et a Deo uncto sunt uncti. Uncti, inquam, sunt ad hoc, ut sint cum Christo reges et sacerdotes. Unde dicit Apostolus, II ad Corint. I, 21 et 22 : Qui unxit nos Deus : qui et signavit nos, et dedit pignus spiritus in cordibus nostris. Nota in hac auctoritate tria bona, quae Christus fecit Christianis, videlicet quod signavit, quod etiam pignus Spiritus sancti eis dedit. Unxit enim nos Jesus Christus in reges et sacerdotes, ut dicit Glossa, ut scilicet habeamus cum illo dignitatem regalem, ac eminentiam sacerdotalem. Signavit etiam nos, id est, discrevit ab aliis hominibus signo crucis, ut Glossa testatur. Acceperunt enim electi signum Dei vivi in frontibus suis, sicut dicitur in Apoc. xx, 4. Praeterea dedit pignus Spiritus sancti in cordibus nostris. Hoc pignus datum est nobis, quando videlicet regenerati sumus ex aqua et Spiritu sancto in salutari baptismo. Vas illis, qui hoc pretiosum pignus salutis aeternae per vile peccatum amiserunt! Consultum est eis, ut illud sine aliqua dilatione per veram poenitentiam recuperare laborent. Mandat igitur Christus universis Christianis, ut in invicem se diligant, sic inquiens : Haec mando vobis, ut diligatis invicem, etc.

III.

De tertio nota : Tribus modis debent se invicem diligere Christiani, videlicet corde, ore, et opere. Unde et Dominus non dicit singulariter : Haec mando tibi, sed dicit pluraliter : Hanc mando vobis : quia in pluribus consistit dilectio, quae invicem est habenda. Debemus ergo nos invicem diligere corde, ore, et opere. Unde et Dominus ter mandat et praecepit, ut nos invicem diligamus. Ille etiam Discipulus, qui recubuit in sinu Jesu, in epistola sua ter monet, ut nos alterutrum diligamus .

I. Igitur de dilectione cordis dicit Dominus, Joan. xiii, 34 : Mandatum novum do vobis : Ut diligatis invicem, scilicet,' corde, sicut dilexi vos. De eadem dilectione dicitur, I Joan. III, 11 et 15 :Haec est annuntiatio, quam audistis ab initio, ut diligatis alterutrum corde videlicet : unde sequitur post pauca : Omnis qui odit fratrem suum, homicida est.

Dilectio vero cordis consistit ad minus in tribus, videlicet in pia compassione, in boni optione, in fidei conservatione.

1. Primo, quicumque enim alterum diligit, sine dubio compatitur ei in necessitatibus suis et miseriis, sive sint corporales, sive spirituales. Propter hoc dicit I Joan. III. 17 : Qui habuerit substantiam hujus mundi, et viderit fratrem suum necessitatem habere, et clauserit viscera sua ab eo : quomodo charitas Dei manet in eo ? Apertio igitur viscerum est pia compassio.

2. Secundo, qui alium diligit, et non potest ei subvenire, saltem optat et desiderat ei bonum. Hanc dilectionem et hunc affectum habuit Paulus, qui dicebat ad Romanos, IX, 3 et 4 : Optabam ego ipse anathema esse a Christo pro fratribus meis, qui sunt cognati mei secundum carnem, qui sunt Israelitae. Ecce Paulus qui fuerat Judaeus, optat pro conversione Judaeorum anathema fieri a Christo, id est,optat vel diutius vivere in hoc saeculo, et peregrinari a Christo : vel etiam optat ad tempus ire in ignem purgatorii pro salute ipsorum. Quid igitur optare debet Christianus Christiano? Hic vehementer reprehendendi sunt, qui mortem, vel ge- hennam, vel alias adversitates proximis suis optant.

3. Tertio, dilectio attenditur in fidei conservatione, ut videlicet quilibet alteri sit fidelis. Unde dicitur, Eccli. xxvii, 18 et 19 : Dilige proximum tuum, et coniungere fide cum illo. Quod si denudaueris absconsa illius, non persequeris post eum. Glossa : " quia irrevocabi-"Iis est. "

II. Debemus etiam nos ore invicem diligere. Unde dicit Dominus, Joan. xv, 12 : Hoc est preceptum meum, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos. Hinc etiam dicitur, I Joan. IV, 11 : Charissimi, si sic Deus dilexit nos : et nos debemus alterutrum diligere. Dilectio autem oris ad minus consistit in tribus, videlicet in fraterna correctione, in mutua oratione, et in famae emundatione.

1. De fraterna correctione dicitur, Proverb. xxvii, 6 : Meliora sunt vulnera diligentis, quam fraudulenta oscula odientis. Hic dicendum est patribus et matribus, quod corripere debent filios suos et filias, cum vadunt ad tabernas et choreas.

2. De mutua oratione dicitur, Jacob. v, 16 : Orate pro invicem ut salvemini. Fideliter autem quisque debet orare pro proximo suo, quia uniuscujusque oratio in sinum suum revertetur. Aliqui orant se vindicari a Domino, sed hoc ipse Dominus prohibet, Matth. v, 44 et 45, ita dicens: Orate pro persequentibus, et calumniantibus vos, ut sitis filii Patris vestri, qui in coetis est.

3. Attenditur etiam in oris dilectione, ut quilibet famam alterius clarificet, et emundet. Unde dicitur, Proverb. xv, 30: Fama bona impinguat ossa, id est, homines virtuosos. Sed, heu ! multi sunt, qui potius famam proximorum denigrani quam emundent, videlicet immundi detractores, et tales Deo sunt odibiles, et bonis abominabiles. Hinc dicitur, Proverb. XXIV, 9 : Abominatio hominum detractor. Item.Proverb. XXIV, 21 et 22 :

Cum detractoribus non commiscearis: quoniam repente consurget perditio eorum. Ibi dicit Glossa : " Hoc specialiter "vitio periclitatur totum pene genus " humanum. "

III. Tertio,debemus nos opere ad invicem diligere. De hac dilectione dicit Dominus in presenti Evangelio : Haec mando vobis, ut diligatis invicem. Hinc etiam dicit I Joan III, 18 : Filioli mei, non diligamus verbo, neque lingua, supple, tantum, sed opere et veritate. Ista etiam dilectio in tribus consistit, videlicet in eleemosynarum erogatione, et mutui subventione, et in pauperum contra impios defensione.

1. De primo dicit Dominus, Luc. VI, 38 : Date,et dabitur vobis. Item, in Luc. XI, 41 : Date eleemosynam : et ecce omnia munda sunt vobis.

2. De secundo, videlicet de mutuo gratis praestando dicit Dominus, Luc, VI, 35 : Mutuum date, nihil inde sperantes. Si de mutuo quod non propter aliquod temporale lucrum, sed tantum propter Christum prsestare debes proximo tuo, nihil sperandum, multo fortius nihil est accipiendum.

3. De tertio,videlicet de pauperum defensione, dicit Job, XXIX, 16 et 17 : Pater eram pauperum. Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prasdam. Hinc eliam dicitur, Proverb. XXIV, 11 : Erue eos, qui ducuntur ad mortem : et qui trahuntur ad interitum liberare ne cesses. Et Eccli. IV, 9 : Libera eum, qui injuriam patitur de manu superbi.

IV.

De quarto nota : Ad minus propter tres causas nos diligere debemus ad invicem. Prima causa est, ut aeternas tenebras non incidamus. Secunda causa est, ut vitam aeternam apprehendamus. Tertia causa est, ut Deum in sua majestate cum laetitia videamus.

1. Primo igitur debemus invicem diligere, ne videlicet perpetuas tenebras incidamus. Unde dicit I Joan. II, 10 et 11 : Qui diligit fratrem suum, in lumine permanet, et scandalum in eo non est. Igitur in via illius qui proximum suum sincere dilexerit, non erit scandalum, id est, aliquis obex aut offendiculum, propter quod ruat in tenebras exteriores. Unde sequitur ibidem : Qui autem odit fratrem suum, in tenebris est, et in tene-bris ambulat, et nescit quo eat. Fugiendum est itaque fraternum odium, quia demergit animam in tenebras infernales.

2. Secundo, debemus etiam invicem diligere, ut vitam apprehendamus sternam. Unde dicit I Joan. III, 14 : Nos scimus quoniam translati sumus de morte] ad vitam, quoniam diligimus fratres. Qui non diligit, manet in morte.

3. Tertio debemus invicem diligere, ut Deum in sua majestate cum gaudio videamus. Propter hoc dicit I Joan. IV, 7 : Charissimi, diligamus nos invicem 1 quia charitas ex Deo est. Et omnis, qui diligit, ex Deo natus est, et cognoscit Deum, id est, cognoscet. Ponitur enim praesens pro futuro. Dilectio itaque fraterna faciem Dei clarissimam post hanc vitam felici animas repraesentat.

Rogate ergo Deum, charissimi, ut sic nos corde, ore, et opere diligamus ad invicem, ut in dulci dilectionis vinculo coram Deo nostro mereamur aggregari. Amen.