Acta Congregationum 535

anno communitatis antistita electa est, iterum iterumque in illud officium

nominata, eo ut administratio sua per viginti et quattuor annos protrahe-

retur. Moderationem exercuit etiam Collegii, munus arduum, quo functa est

sapientia, patientia et magna animi vi, institutionem politicis in condicio-

nibus maxime difficilibus tuens.

Die 14 mensis Martii anno 1890, officio suo antistitae et moderatricis

iam expleto, omnino se dedit ad humiliora ministeria erga sorores et iuvenes

educandas, ut sequeretur cum fide Dei voluntatem. Magno tempore per-

cepit et Superioribus rettulit vehementem vocationem ad sacras missiones

et sedulitatem pro tota Ecclesia. Sui moderatoris cum licentia scripserat,

aliquibus annis antea, ad Napoleonem III Imperatorem Galliae, ut iura

catholicorum servaret. Simili modo, anno 1877, scripsit ad Regem totius

Russiae Alexandrum II, ut propositum fundationis collegii in illa natione

ad instituendas et educandas puellas ei ostenderetur quod ad voluntatem

Panormitani Archiepiscopi et Summi Pontificis certissime detulit. Etiam

Africae regiones, speciatim Tunes, eius spiritus apostolicus petebat et epis-

tularem etiam consuetudinem cum Cardinali Lavigerie iunxit, dum Collegium

Mariae in Misilmeri animare perseverabat.

Docilis recepit spiritualem moderationem et percepit Dei voluntatem

esse se Romam proficisci, ubi pervenit primis diebus mensis Septembris

anno 1891, sine ullis aliis mediis nisi fiducia in divinam providentiam. Illic

intellexit Dominum ab ea postulare, ut novam Congregationem Dominicanam

Missionalem fundaret, et statim oculos convertit in antiquum coenobium

Sancti Sixti Veteris, unde Sanctus Dominicus Honorii III Summi Pontificis

iussu renovationem mulierum Romanarum vitae religiosae celeriter excita-

verat. Mense Ianuario anno 1893 una cum duobus Sororibus e Misilmeri

perventis, derelicti coenobii in possessionem venit. Incepit ergo ponere

fundamenta Congregationis suae, quae statim ad illius loci pueris religiosum

auxilium suppeditandum omnino se dedit.

Difficultas, summam ob paupertatem, operam eius iam e primordiis

comitabatur. Sua tamen fide et perseverantia viam Dei lustravit. Invenit

subsidia ad coenobium reficiendum et ad instituendum spirituale cenaculum

et litteras fovendas inter iuvenes religiosas, quae fundationi interfuere. Ob-

tinuerunt iam e principio titulos academicos et in anno 1895 fundaverunt

extra Urbem novam domum, post quam et aliae secutae sunt ad puerorum

et iuvenum pauperorum institutionem, ad infirmorum auxilium, in quibus