532 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

virtutum, inter quas humilitatem, simplicitatem, candorem castitatemque

praedilexit, nimirum incubuit. Erga filios suos interea educatoris munere

numquam destitit.

Vigorem ex oratione, frequenti Communione, adoratione eucharistica,

mariali pietate ac spiritalibus exercitiis vere trahebat. Eo, quod fecit tam-

quam catholicus doctus, verbis scriptisque in re sociali versatus, non pau-

cos sibi alienavit sed omnes vexationes prudentia admirabilique fortitudine

toleravit. Sanctum Franciscum Assisiensem ad imitandum delegit ac die 17

mensis Ianuarii anno 1937 Tertii Ordinis Saecularis regulam est professus.

Salvis filiorum iuribus, omnibus suis renuntiavit opibus, quas indigentibus

dispertivit, atque Polae ambulatorium medicum clausit, ut sacerdos fieret.

Die 12 mensis Octobris anno 1938 in Patriarchale Venetiarum Seminarium

est receptus. Die 21 mensis Septembris anno 1940 ab Excellentissimo Domino

Antonio Santin, Episcopo Tergestino et Iustinopolitano, cuius secretarius

factus interim erat, presbyteralem ordinationem accepit.

Uti rector ac moderator spiritualis in Seminariis Iustinopolitano (1942),

Goritiensi (1948) demumque Tergestino (1953) solidas formatoris, acuti psy-

chologi sacerdotaliumque animarum magistri virtutes ostendit. In talibus

officiis explendis cunctos humanitatis, scientiae spiritualitatisque suae the-

sauros profudit sed praesertim vitae in Christo ex toto collineatae exem-

plum refulsit. Servus Dei a beato quoque Francisco Bonifacio, sacerdote ac

martyre, director spiritalis est electus.

Suam ob stirpem a nationalibus socialistis vexatus, post diem 8 mensis

Septembris anno 1943 in oppido v.d. Fossalta di Portogruaro, ubi incolis

benefaciendo pertransivit, exilium est passus. Postquam Seminarii recto-

ris munus resumpsit, Iustinopoli, sub communistarum potestatem interea

redacta, est tentus custodia, ex qua ad sublevandos alios in carcere inclu-

sos utilitatem cepit. Ab anno 1948 ad annum 1953 Tergestinae Ecclesiae

Cathedralis S. Iusti parochus, magno cum zelo novam apostolatus operam

navavit, de liturgiae splendore, ut fidelium pietatem aleret, curam adhibuit,

suis cum filiis fuit paterna amabilitate.

Die 29 mensis Septembris anno 1954, post celebratam Sanctam Missam,

quam maximum donum a Deo receptum habebat, cordis defectione est cor-

reptus. Eiusdem diei vespere Marcellus, Sacramentis roboratus, in Domino

placide obdormivit. Familiae nomen ( Labor) illustravit, suum illud verbum ac

propositum faciendo, ut Deo digne serviret: « De verbo tuo tantum laborare