Congregatio pro Doctrina Fidei 497

III. Quaedam ecclesiologica consectaria

9. Inde a die Pentecostes, qui fidem plene suscipit, credentium corpori

consociatur: « Qui ergo, recepto sermone eius [Petri], baptizati sunt; et appo-

sitae sunt in illa die animae circiter tria milia » (Act 2, 41). Item inde a

primordiis Evangelium, in virtute Spiritus, nuntiatur omnibus hominibus,

ut credant et fiant Christi discipuli atque eius Ecclesiae membra. In operibus

quoque Ecclesiae Patrum assiduae inveniuntur adhortationes ad perficien-

dam missionem, quam Christus discipulis concredidit.26 Plerumque vox « con-

versio » adhibetur quod attinet officium ducendi paganos ad Ecclesiam. Ni-

hilo minus, conversio (Graeco sermone metanoia) sensu proprie christiano,

mutatio est mentis et actionum, ut signum novae in Christo vitae per fidem

proclamatae: agitur ergo de continua reformatione mentis et actionum quae

tendat ad crebriorem cum ipso Christo conformationem (cfr Gal 2, 20), ad

quam vocantur praeprimis qui baptismum susceperunt. Id prorsus significat

invitatio quam Iesus protulit: « paenitemini et credite evangelio » (Mc 1, 15;

cfr Mt 4, 17).

Christianorum aperta promptaque voluntas semper passionem expressit

ducendi ad Christum et ad Ecclesiam universam hominum consortionem.

Nam incorporatio novorum membrorum in Ecclesia minime est habenda ut

numerica extensio coetus dominantis, sed ingressus in amicitiae retia cum

Christo, quae caelum et terram, varias orbis regiones et temporis aetates,

coniungunt. Etenim hic ingressus est in donum communionis cum Christo,

qui « vita nova » est caritate animata necnon iustitiae studio. Ecclesia igitur

est instrumentum - «germen et initium » 27 - Regni Dei, minime commen-

ticia politica utopia. Eadem iam Dei in historia praesentiam manifestat et in

se quoque continet verum futurum aevum, quae definitivum est, in quo Ipse

erit « omnia in omnibus » (1 Cor 15, 28); praesentia quae necessaria exstat,

quia unus Deus potest pacem mundo inferre veramque iustitiam. Dei Reg-

num minime est - ut quidam nostra aetate autumant - generica res im-

pendens omnibus experientiis vel traditionibus religiosis, quae ad eam tende-

re debeant tamquam ad universalem et confusam communionem om-

26 Cfr, v. g., Clemens Alexandrinus, Protrepticus IX 87, 3-4 (Sources chrétiennes, 2,154);

Aurelius Augustinus, Sermo 14 D [= 352 A], 3 (Nuova Biblioteca Agostiniana, XXXV/1, 269-271). 27 Concilium Oecumenicum Vaticanum II, Constitutio dogmatica de Ecclesia Lumen gentium,

n. 5.