Congregatio pro Doctrina Fidei 495

nem spectantis, verum etiam respondet alteri magni momenti anthropologi-

cae rei: homo enim naturaliter desiderat cum ceteris sua bona participare.

Boni Nuntii susceptio in fide per se impellit ad huiusmodi commercium.

Veritas qua vita redimitur, suscipientis cor accendit tanta erga proximum

caritate, ut libere idem moveatur ad reddendum quod gratuito susceperit.

Quamvis ergo per gratiam, quam Deus « viis sibi notis » 21 largitur, homi-

nes Christum ignorantes salvi fieri possint, tamen Ecclesia neglegere non

potest quod iidem maximo in hoc mundo illo careant bono, quod est verum

Dei vultum cognoscere et amicitia frui cum Christo, qui est Nobiscum-Deus.

Nam, quid esse potest suavius quam arripi, quam inopinato deprehendi ab

Evangelio, ab ipsoque Christo? Quid item pulchrius quam Ipsum cognoscere

ceterisque propria cum Ipso amicitiam communicare? 22 Magnum enim exstat

bonum homini cuique veritatum revelatio fundamentalium 23 de Deo, de se

ipso et de mundo; cum, econtra, sine luce vivere, nulla cognita veritate de

ultimis quaestionibus, malum sit, ex quo saepe oriuntur dolores et servitutes

nonnumquam atroces. Propterea Apostolus Paulus prorsus conversionem ad

christianam fidem declarat ut quandam liberationem « de potestate tenebra-

rum » et ingressum « in regnum Filii dilectionis suae, in quo habemus redemp-

tionem, remissionem peccatorum » (Col 1, 13-14). Igitur plena adhaesio ad

Christum, qui Veritas est, et ingressus in Ecclesiam eius non minuunt quin

immo extollunt hominis libertatem eamque dirigunt ad suam perfectionem,

per gratuitam et studiosissimam caritatem pro cunctorum hominum bono.

Donum exstat sine pretio vivere in tot universorum Dei amicorum amplexu,

qui scaturit ex communione cum carne vivificante Filii eius, item suscipere

ab Ipso peccatorum remissionis certitudinem, necnon item vivere in caritate,

quae ex fide oritur. Quae bona curat Ecclesia omnibus participanda, ut ve-

ritatis plenitudinem sic consequantur una cum salutis auxiliis, « in libertatem

gloriae filiorum Dei » (Rom 8, 21).

21 Concilium Oecumenicum Vaticanum II, Decretum de activitate missionali Ecclesiae Ad

gentes, n. 7; cfr Constitutio dogmatica de Ecclesia Lumen gentium, n. 16; Constitutio pastoralis

de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 22. 22 Cfr Benedictus XVI, Homilia in sollemni initio ministerii Summi Ecclesiae Pastoris, 24

Aprilis 2005: AAS 97 (2005), 711. 23 Cfr Concilium Oecumenicum Vaticanum I, Constitutio dogmatica de fide catholica Dei

Filius, n. 2: «Huic divinae revelationi tribuendum quidem est, ut ea, quae in rebus divinis

humanae rationi per se impervia non sunt, in praesenti quoque generis humani condicione ab

omnibus expedite, firma certitudine et nullo admixto errore cognosci possint (cfr S. Thomas

Aquinas, Summa Theologiae, I, 1, 1) » (DH 3005).