Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale496

8. Evangelizatio secumfert quoque sincerum dialogum, qui nititur intel-

legere conloquentium rationes et sensus. Ad cor hominis, enim, nemo accedit

quin liberalitate muniatur et caritate et habitu dialogi, ut verbum quod

nuntiatur non sit tantum prolatum, verum etiam, quantum potis est, confir-

matum in corde eorum ad quos mittitur. Quod ne neglegantur postulat spes

et dolores, necnon concreta rerum adiuncta, eorum ad quos sermo dirigitur.

Praeterea, per dialogum ipsum, bonae voluntatis viri latius cor suum ape-

riunt et sincere suas communicant spirituales religiosasque experientias, ut

huiusmodi condivisio, quae germanae nota est amicitiae, exquisita fiat chris-

tiani testimonii et nuntii occasio.

At, ut evenire potest regionibus in omnibus humanae navitatis, in dialogo

quoque, rem spectante religionis, peccatum succedere potest. Scilicet inter-

dum fieri potest ut talis dialogus minime ducatur naturali suo fine, sed potius

cedat dolo, suis commodis aut superbiae, et ita neque colloquentium venere-

tur dignitatem neque religiosam libertatem. Ideo «Ecclesia severe prohibet

ne quis ad fidem amplectendam cogatur vel artibus importunis inducatur aut

alliciatur, sicut et fortiter vindicat ius ne ullus iniquis vexationibus a fide

deterreatur ».24

Primigenia impulsio ad Evangelium nuntiandum caritas est Christi pro

aeterna hominum salute. Germani evangelizatores hoc unum optant: donare

scilicet gratuita ratione quod ipsi gratuito susceperint: « Ab ipsis Ecclesiae

exordiis discipuli Christi adlaborarunt, ut homines ad Christum Dominum

confitendum converterent, non actione coercitiva neque artificiis Evangelio

indignis, sed imprimis virtute verbi Dei ».25 Apostolorum missio eiusque con-

tinuatio in Ecclesiae antiquae missione exstat fundamentale evangelizationis

exemplar tempore in omni: quae missio saepe martyrio est signata, ut histo-

ria ipsa elapsi iam saeculi confirmat. Martyrium prorsus testes credibiles

efficit, qui non imperium neque lucrum quaerunt, sed potius suam vitam

pro Christo ponunt; quique mundo manifestant inermem virtutem amore

refertam pro hominibus, datam ei qui Christum sequitur usque ad totale suae

ipsius existentiae donum. Ideo, Christifideles, a primordiis christianae re-

ligionis ad nostra usque tempora, persecutiones Evangelii causa passi sunt,

ut Dominus Iesus praedixerat: « Si me persecuti sunt, et vos persequentur »

(Io 15, 20).

24 Concilium Oecumenicum Vaticanum II, Decretum de activitate missionali Ecclesiae Ad

gentes, n. 13. 25 Concilium Oecumenicum Vaticanum II, Declaratio de libertate religiosa Dignitatı̀s huma-

nae, n. 11.