IN LIBRUM TERTIUM SENTENTIARUM
Tertius articulus (a) est difficilior,
part, quaest. 3a. art. i. Vide D. Bonavent. hic, art. 3. q. 2. et Richard. art. 2. quaest. 3.
Ad primam (b) quaestionem patet ex prima quaest, et ult. primae dist. quaest.
Contra (e) conclusionem hujus opinionis arguitur multipliciter.
QUAESTIO I. Utrum ista sit vera:
Contra, si intelligatur extraneitas tantum in habendo peccatum, ergo
QUAESTIO III. Utrum Christus inceperit esse ?
Contra, ista natura potuit assumi ad summam unionem quantum ad esse ergo quantum ad operari. operari
Pitigianis hic art. 1. refutantes quas Thomistae dant solutiones.
Istam quaestionem solvit Damascenus c. 60. in seq. dist.
Ad quaestionem illam respondet Henricus quodl. 12. quaest.
videtur secundum eum dicendum Christum tunc fuisse hominem.
Contra istam opinionem, et primo contra opinantem, nam in 2. 2. quaest, I art. in secunda secundae
Alia est opinio Gandavensis quodl. 8. q. et propter quid.
cujus amans est participatio. Arguit contra singulos modos suo ordine singillatim.
De tertio (u) dico, sicut dictum est dist. 17. primi libri, esse acceptum Deo, in primo ubi supra,
Ad duo argumenta pro primo membro in articulo de objecto formali charitatis. Ad primum dico,
QUAESTIO UNICA. Utrum virtutes morales sint connexae ?
(o) De secundo dico. Hic Doctor probat quod totum substantiale dicat entitatem realem et absolutam ; patet, ex quo ipsum non est tantum suae partes, sed aliud, ut probatum est ; aut est ens absolutum, aut respectivum ; si primum, habetur intentum ; si secundum, tunc non erit differentia inter totum essentiale et totum accidentale ; patet, quia totum accidentale includit de necessitate respectum essentialem partis ad partem, nam forma accidentalis dependet ad subjectum, ut posterius ad suum prius in ratione sustentantis. Est etiam ordo essentialis formae accidentalis, ut informans ad subjectum informatum. Si ergo totum essentiale diceret tantum respectum, sive unionem partium, sive respectum consequentem illam unionem, ita totum accidentale esset per se totum, sicut totum essentiale, quod est contra Aristotelem 8. Met. Secundo probat, quia si totum essentiale, quod est aliud a partibus, diceret tantum respectum, tunc partes constituentes ipsum intrinsece, erunt quidditative entia respectiva, patet, quia est impossibile aliquid esse essentialiter respectivum, et partes constituentes esse absolutas, et tamen materia et forma sunt entia vere absoluta.