177. In Translatione s. Augustini.

1 a. Iucundare, plebs devota,
Celebris insurge tota,
Ecce, dies digne nota
Ad honoris cumulum:

1 b. Haec est dies, qua beatus
Augustinus est translatus
Et Papiae collocatus

Ter commutans tumulum.

2 a. Africa hunc educavit,
Africa hunc exaltavit,
Monica hunc generavit
Cum viro Patricio.

2 b. In primaeva iam aetate
Huic illecto vanitate
Mater obstat pietate
Lacrimarum fluvio.

3 a. Quem dum censet sibi flendum,
Astans spondet convertendum
Vir in somnis et addendum
Sibi spe catholicum.

3 b. Hunc post dogma Tagastanum,
Carthagense vel Romanum
Elegit Mediolanum
Doctorem rhetoricum.

4 a. Quo relatu mater mota
Iter vertit ad ignota,
Ambrosio sua vota
Reserare cogitans.

4 b. Quo dum errans revocatur,
Intrat hortum, lacrimatur,
Cui vox ab alto datur
"Tolle, lege" clamitans.

5 a. Libro Pauli mox inspecto
Manum vertit in directo
Ad id, quod sibi profecto
Congruebat obvium ;

5 b. Mos luce securitatis
Pulsis umbris caecitatis
Baptizatur puritatis
Fonte per Ambrosium.

6 a. Post haec, cum repatriare
Iam coepisset iamque mare
Se pararet transmeare,
Mater hunc adloquitur:

6 b. "In te mihi spe completa
Opto mori morte spreta";
Et hoc dicto sorte laeta
Nono die solvitur.

7 a. Nec multum secum moratus,
Cum Hipponi praesul datus
Generalis fit legatus
Super omnem Africam ;

7 b. Mox errantes expugnavit
Et diversas sectas stravit,
Mille libris revelavit
Fidem evangelicam.

8 a. Postquam multis aggregatis
Normam scripsit unitatis,
Ius solvens humanitatis
Coronatur caelitus.

8 b. Huius loco sepulturae
Vena fluens aquae purae,
Festo reddit non naturae
Die eius obitus.

9 a. In forma materialis

Fons signatur spiritalis,
Qui de ipso specialis
Fluxit instar fluvii.

9 b. Fontes sacri, fontes tales,
Morbos sanant huic carnales,
Illi morbos spiritales
Virtute mysterii.

10. Nunc in fine te precamur,
Te, quem patrem veneramur,
Ut te duce protegamur
Et nos tecum sortiamur
Spem perennis gaudii.