Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale688

Lateranensis, ubi religiosa vota nuncupavit. Presbyter ordinatus, praedicator

nominatus est eiusdem ecclesiae, in qua catholicae religionis rudimenta

didicit, in paroecia videlicet « Corporis Christi ». Munera deinde explevit

lectoris, magistri novitiorum atque alterius a priore communitatis. Magno

zelo sibi concreditis officiis se dicavit, austeram et afflictam agens vitam.

Devotione eminuit erga Passionem Christi, Virginem Sanctissimam, sanctum

Stanislaum episcopum et martyrem, suum patronum, ac praecipue erga

Eucharistiam, quae cardinem constituit eius spiritualitatis quamque ille

indefatigate sua in praedicatione tamquam culmen ostendit christianae vitae

uniuscuiusque baptizati. Ab Eucharistico fonte ardentem amorem hausit in

Christum et in proximum. Multi ad eum concurrebant, eius peculiari attracti

charismate quod ipse in ministerio Verbi, confessionis et spiritualis modera-

minis docebat; pauperes quoque et aegroti eius sollicita cura uti potuerunt.

Doctrina et virtus, quibus Stanislaus Ecclesiae serviit eamque defendit tem-

pore, quo errores Wyclif et Hus diffundebantur, suam etiam Congregationem

Sanctissimi Salvatoris Lateranensis plurimum ditaverunt solidam per insti-

tutionem, quam ipse novitiis tradidit, fideliter se inspirans reformatione ca-

nonicali de Roudnice anni MCDXXII. Assiduum opus et austera vita brevi

tempore eius fregerunt valetudinem. Etenim Stanislaus LVI annos natus die

III mensis Maii anno MCDLXXXIX animam exhalavit. Eius exuviae in ecclesia

« Corporis Christi » sunt conditae.

Fama sanctimoniae, qua in vita fruebatur, post obitum auxit praesertim

ob innumeras gratias apud eius sepulcrum acceptas. Clarissimum ac genui-

num signum eiusmodi famae sanctitatis constituerunt peregrinationes ad eius

sepulcrum, ad quod videlicet plurimi christifideles accedebant fidenter sibi

suisque auxilia et dona divina rogaturi, necnon litaniae et hymni, quos

populus sua sponte in eius composuit honorem. Etiam in primis scriptis

biographicis apparuit, praeter eius nomen, titulus « beatus ». Incolae Casimi-

riae semper excolunt eum uti suum caelestem patronum.

Die V mensis Februarii anno MCMLXXXVIII Cracoviae conclusus est Proces-

sus super cultu ab immemorabili tempore praestito, qui validus recognitus est

per Decretum Congregationis de Causis Sanctorum die XI mensis Novembris

anno MCMLXXXVIII editum. Faventes tulerunt sententias Congressus sive Pe-

ritorum Historicorum, die XV mensis Ianuarii anno MCMXC, sive Consultorum

Theologorum, die V mensis Iunii anno MCMXCII, quas Patres Cardinales et