ACTA BENEDICTI PP. XVI

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale632

 Acta Benedicti Pp. XVI 633

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale634

 Acta Benedicti Pp. XVI 635

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale636

 Acta Benedicti Pp. XVI 637

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale638

 Acta Benedicti Pp. XVI 639

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale640

 Acta Benedicti Pp. XVI 641

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale642

 Acta Benedicti Pp. XVI 643

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale644

 Acta Benedicti Pp. XVI 645

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale646

 Acta Benedicti Pp. XVI 647

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale648

 Acta Benedicti Pp. XVI 649

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale650

 Acta Benedicti Pp. XVI 651

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale652

 Acta Benedicti Pp. XVI 653

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale654

 Acta Benedicti Pp. XVI 655

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale656

 Acta Benedicti Pp. XVI 657

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale658

 Acta Benedicti Pp. XVI 659

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale660

 Acta Benedicti Pp. XVI 661

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale662

 Acta Benedicti Pp. XVI 663

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale664

 Acta Benedicti Pp. XVI 665

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale666

 Acta Benedicti Pp. XVI 667

 werden und nicht zu viele einseitige Polemiken hervorzurufen. Ich würde

 Acta Benedicti Pp. XVI 669

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale670

 Acta Benedicti Pp. XVI 671

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale672

 Acta Benedicti Pp. XVI 673

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale674

 Acta Benedicti Pp. XVI 675

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale676

 Acta Benedicti Pp. XVI 677

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale678

 Acta Benedicti Pp. XVI 679

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale680

 Acta Benedicti Pp. XVI 681

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale682

 Acta Benedicti Pp. XVI 683

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale684

 Acta Benedicti Pp. XVI 685

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale686

 Acta Benedicti Pp. XVI 687

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale688

 Acta Benedicti Pp. XVI 689

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale690

 Acta Benedicti Pp. XVI 691

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale692

 Acta Benedicti Pp. XVI 693

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale694

 Acta Benedicti Pp. XVI 695

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale696

 Acta Benedicti Pp. XVI 697

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale698

 Acta Benedicti Pp. XVI 699

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale700

 Acta Benedicti Pp. XVI 701

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale702

 Acta Benedicti Pp. XVI 703

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale704

 Acta Benedicti Pp. XVI 705

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale706

 Acta Benedicti Pp. XVI 707

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale708

 Acta Benedicti Pp. XVI 709

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale710

 Acta Benedicti Pp. XVI 711

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale712

 Congregatio pro Episcopis 713

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale714

 Diarium Romanae Curiae 715

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale716

 Diarium Romanae Curiae 717

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale718

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale676

commercium, einen Tausch zwischen Gott und den Menschen gibt. Die Väter

legen es so aus: Wir haben Gott nichts zu geben, wir haben ihm nur unsere

Sünde hinzuhalten. Und er nimmt sie an und macht sie sich zu eigen, gibt uns

dafür sich selbst und seine Herrlichkeit. Ein wahrhaft ungleicher Tausch, der

sich im Leben und Leiden Christi vollzieht. Er wird Sünder, nimmt die Sünde

auf sich, das Unsrige nimmt er an und gibt uns das Seinige. Aber im Weiter-

denken und Weiterleben im Glauben ist dann doch deutlich geworden, daß

wir ihm nicht nur Sünde geben, sondern daß er uns ermächtigt hat, von inner

her die Kraft gibt, ihm auch Positives zu geben: unsere Liebe - ihm die

Menschheit im positiven Sinn zu geben. Natürlich, es ist klar, daß nur Dank

der Großmut Gottes der Mensch, der Bettler, der den göttlichen Reichtum

empfängt, doch auch Gott etwas geben kann; daß Gott uns das Geschenk

erträglich macht, indem er uns fähig macht, auch für ihn Schenkende zu

werden.

Die Kirche verdankt sich ganz diesem ungleichen Tausch. Sie hat nichts

aus Eigenem gegenüber dem, der sie gestiftet hat, so daß sie sagen könnte:

Dies haben wir großartig gemacht! Ihr Sinn besteht darin, Werkzeug der

Erlösung zu sein, sich von Gott her mit seinem Wort durchdringen zu lassen

und die Welt in die Einheit der Liebe mit Gott hineinzutragen. Die Kirche

taucht ein in die Hinwendung des Erlösers zu den Menschen. Sie ist, wo sie

wahrhaft sie selber ist, immer in Bewegung, muß sich fortwährend in den

Dienst der Sendung stellen, die sie vom Herrn empfangen hat. Und deshalb

muß sie sich immer neu den Sorgen der Welt öffnen, zu der sie ja selber

gehört, sich ihnen ausliefern, um den heiligen Tausch, der mit der Mensch-

werdung begonnen hat, weiterzuführen und gegenwärtig zu machen.

In der geschichtlichen Ausformung der Kirche zeigt sich jedoch auch eine

gegenläufige Tendenz, daß die Kirche zufrieden wird mit sich selbst, sich in

dieser Welt einrichtet, selbstgenügsam ist und sich den Maßstäben der Welt

angleicht. Sie gibt nicht selten Organisation und Institutionalisierung größe-

res Gewicht als ihrer Berufung zu der Offenheit auf Gott hin, zur Öffnung der

Welt auf den Anderen hin.

Um ihrem eigentlichen Auftrag zu genügen, muß die Kirche immer wieder

die Anstrengung unternehmen, sich von dieser ihrer Verweltlichung zu lösen

und wieder offen auf Gott hin zu werden. Sie folgt damit den Worten Jesu:

,,Sie sind nicht von der Welt, wie auch ich nicht von der Welt bin'',6 und

6 Joh 17, 16.