Prologus

Prologus

Hic excludit praedictorum errorem quantum ad hoc quod ponebant potentiam dei limitari ad qualitatem rerum; et dividitur in partes duas: in prima excludit errorem; in secunda determinat quamdam quaestionem per quam videbatur in divina potentia diminutio poni, ibi: praeterea quaeri solet, utrum deus semper possit omne quod olim potuit. Prima in duas: in prima inquirit, utrum dei potentia limitetur ad rerum bonitatem; in secunda inquirit, utrum limitetur ad rerum modum, ibi: post haec considerandum est utrum alio modo vel meliori quam facit, possit ea facere quae facit.

Circa primum duo facit. Primo excludit rationem eorum qui ponebant deum non posse res meliores facere quam faciat; secundo per rationem destruit eorum positionem, ibi: verum hic ab eis responderi deposco. Sententia in littera plana est.

Hic quatuor quaeruntur: 1 utrum deus unamquamque rem potuerit meliorem facere quam fecit; 2 utrum potuerit melius facere ipsum universum; 3 de quibusdam excellentissimis creaturis utrum deus eas facere potuerit meliores; 4 utrum quidquid olim deus potuit facere, et modo possit.