107

Χρυσοστ. Ὥσπερ γάρ ἡ τῶν πλουσίων ὑδάτων φορά, δεξαμένη τό ἐπιῤῥέον, πομφόλυγας διανίστησι· καί αἱ μέν αὐτῶν ἅμα τῷ γενέσθαι ἐῤῥάγησαν, αἱ δέ πλεῖον ὀγκωθεῖσαι, μετέπειτα καί αὐταί ἐῤῥάγησαν· τόν αὐτόν τρόπον ἡ θάλασσα τοῦ βίου τούτου, τούς μέν ὀλίγον φανέντας ἐκάλυψε, τούς δέ ἐπιπλεῖον διαρκέσαντας καί αὐτούς κατεπόντισεν.

1008 Πάντων σου τῶν πραγμάτων κατευοδουμένων, ἐκδέχου μεταβολήν· καί πάλιν ὑπό τῶν ἀπροσδοκήτων συμφορῶν κυκλούμενος, ἔλπιζε τά χρηστά καί κρείττονα.

Νεκρῶν ἀχρηστότερα τά λαμπρά τοῦ παρόντος βίου. Ἐν τῇ εὐδίᾳ ὤν τοῦ βίου, ἐκδέχου ποτέ καί χειμῶνα πραγμάτων. Τό περί τά φαινόμενα τήν σπουδήν ἔχειν, ἴδιόν ἐστιν τοῖς μηδεμίαν τοῦ

μέλλοντος αἰῶνος ἑαυτοῖς ὑποτιθεμένοις ἐλπίδα. Νείλου. Μή ἐξαπάτω ἡμᾶς ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ περιφανῆ καί λαμπρά

δεικνύμενα πράγματα. Παρέρχεται γάρ πάντως, καί οὐδέν τῶν φαινομένων στάσιμον.

Πάντων σου τῶν πραγμάτων κατευοδουμένων, ἐκδέχου ζημίαν. ∆ίωνοςῬωμαίου. Πολλοί μέν ἐπί τοῖς ἀμείνοσιν ἀλγοῦσι, πολλοί δέ καί ἐπί

τοῖς χείροσι χαίρουσι. Πόσοι μέν γάρ πλουτοῦντες ἄχθονται! Πόσοι δέ πενόμενοι ἥδονται! Ἄλλους κάλλος καί ἰσχύς ἔβλαψεν, ἄλλους αἶσχος καί ἀσθένεια ὠφέλησεν. (15Ε_468> Ἕτεροι τήν εἰρήνην πρό τοῦ πολέμου τιμῶσιν, ἕτεροι πολεμεῖν μᾶλλον ἤ εἰρήνην ἐθέλουσι. Τί δ᾿ οὐκ ἀεί τυραννοῦντές τινες ὀλοφύρονται; Καί τό μέγιστον, πλεῖστοι μέν ὅσοι ἀηδῶς ζῶσιν· πλεῖστοι δέ ἡδέως ἀποθνήσκουσιν.

Σωκράτης. Ταυτόν ἐστιν ἐπι εὐτυχίᾳ μέγα φρονεῖν, καί ἐπί ὀλισθηρᾶς ὁδοῦ σταδιοδρομεῖν.

Ἀριστωνύμ. Ἔοικεν ὁ βίος θεάτρῳ. ∆ιό πολλάκις χείριστοι τόν κάλλιστον ἐν ἑαυτοῖς κατέχουσι τόπον.

∆ημοκρίτ. Ταίς τῶν καιρῶν μεταβολαῖς, καί οἱ σφόδρα δυνατοί τῶν ἀσθενεστέρων ἐνδεεῖς γίνονται.

Ἱπποθοούντ. Ἄνθρωπος ὤν, μέμνησο τῆς κοινῆς τύχης. Ἰσιδώρου. Θνητός πεφυκώς, τά ὀπίσω πειρῶ βλέπειν. Εὐριπίδου. Βέβαιον οὐδέν ἐστιν ἐν θνητῷ γένει, Βιοῖ γάρ οὐδείς ὅν προαιρεῖται τρόπον. Ἀνωνύμου. Οὐκ ἔστιν ὅστις πάντ᾿ ἀνήρ εὐδοκιμεῖ. Εἶναι δ᾿ ὑπόλαβε καί σέ τῶν πολλῶν ἕνα. ∆ιογένης. Ὁ θνητόν ἀνδρῶν καί ταλαίπωρον γένος, Ὡς οὐδέν ἐσμεν πλήν σκιαῖς ἐοικότες, Βάρος περισσόν γῆς ἀναστροφώμενοι. Ὁ Ἀπελλῆς ὁ ζωγράφος ἐρωτηθείς, διατί τήν Τύχην καθημένην ἔγραψεν,

εἶπεν, Οὐχ ἕστηκε γάρ. Βίας. Ὁ αὐτός ἔλεγε, τόν βίον οὕτω μετρεῖν, ὡς καί πολύν, καί ὀλίγον χρόνον

βιωσόμενος. 1009 Σοφοκλ. ἐν Αἴαντι. Ὡς ἡμέρα κλίνει τε κἀνάγει πάλιν, Οὕτως ἅπαντα τά ἀνθρώπινα.