92

ΛΟΓΟΣ Στ´. Περί τοῦ "Γνῶθι σαυτόν." (15Ε_400> Λουκ. στ´. Τί βλέπεις τό κάρφος τό ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ

σου, τήν δέ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκόν οὐ κατανοεῖς; Ῥωμ. ιδ´. Σύ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ κυρίῳ στήκει ἤ

πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατός γάρ ἐστιν ὁ Θεός στῆσαι αὐτόν. Σολομ. ια´. Περιπάτει ἐν ὁδοῖς καρδίας σου ἄμωμος, καί γνῶθι σαυτόν· ὅτι ἐν

πᾶσι τούτοις ἄξει σε ὁ Θεός εἰς κρίσιν. Παροιμ. ιγ΄. Οἱ ἑαυτῶν ἐπιγνώμονες, σοφοί. Σιρ. ιγ´. Συντήρησον καί πρόσεχε σφοδρῶς, ὅτι μετά τῆς πτώσεώς σου

περιπατεῖς. Βασιλείου. Ἠ ἀκριβής σαυτοῦ κατανόησις αὐτάρκη σοι παρέχει χειραγωγίαν

πρός τήν ἔννοιαν τοῦ Θεοῦ. Μεμνημένος τῆς φύσεως, οὐκ ἐπαρθήσῃ ποτέ· μεμνήσῃ δέ ἑαυτοῦ ἐάν

προσέχῃς σαυτόν. Ἔπαθες, ἄνθρωπε, ὅ ἐγκαλεῖς· καί τό μέν ἀλλότριον κακόν ἐπιμελῶς βλέπεις,

τό δέ σαυτοῦ αἰσχρόν οὐδαμοῦ τιθεῖς. Τῷ ὄντι γάρ ἔοικε πάντων εἶναι χαλεπώτατον, ἑαυτόν ἐπιγνῶναι. Οὐ γάρ

μόνος ὀφθαλμός τά ἔξω βλέπων ἐφ᾿ ἑαυτόν οὐ κέχρηται τῷ ὁρᾷν· ἀλλά καί αὐτός ἡμῶν ὁ νοῦς, ὀξέως τό ἀλλότριον (15Ε_402> ἁμάρτημα καταβλέπων, βραδύς ἐστι πρός τήν τῶν οἰκείων ἐλαττωμάτων ἐπίγνωσιν.

Θεολογ. Ἐρεύνα σαυτόν πλεῖον, ἤ τά τῶν πέλας. Τῷ μέν γάρ αὐτός κερδανεῖς, τῷ δ᾿ οἱ πέλας. Γνῶθι σεαυτόν, ἄριστε, πόθεν καί ὅστις ἐτύχθης. Ῥεῖά κεν ὦδε τύχῃς κάλλεος ἀρχετύπου. ∆ιδύμου. Τό εἰδέναι τινά ὅτι ἀγνοεῖ, σοφίας ἐστίν· ὡς καί τό εἰδέναι ὅτι

ἠδίκησε, δικαιοσύνης. Χρυσοστ. Οὗτος μάλιστα ἐστιν ὁ ἑαυτόν εἰδώς, ὁ μηδέν ἑαυτόν εἶναι νομίζων. 969 Κλήμεντ. Εἰ βούλει γνῶναι Θεόν, προλαβών γνῶθι σαυτόν. Ἀντιφάνους. Εἰ θνητός εἶ, βέλτιστε, θνητά καί φρόνει. ∆ημοσθ. Οἶμαι τό μέλλον ἅπασιν ἀνθρώποις ἄδηλον· καί μικροί καιροί, μεγάλων

πραγμάτων αἴτιοι γίνονται. ∆ιό δεῖ μετριάζειν ἐν ταῖς εὐπραξίαις, καί προορωμένους τό μέλλον φαίνεσθαι.

Ἡρακλείτου. Ἡράκλειτος νέος ὤν, πάντων γέγονεν σοφώτερος, ὅτι ᾔδει ἑαυτόν μηδέν ὄντα.

Σωκράτ. Σωκράτης ᾤετο μηδέν εἰδέναι, πλήν αὐτό τοῦτο, ὅτι μηδέν οἶδεν· τούς δέ λοιπούς, μηδέ τοῦτο εἰδέναι.

Οἱ μέν σφοδρῶς πυρέττοντες, τήν ὄρεξιν καί τήν ῥώμην· οἱ δ᾿ ἐν τοῖς βασιλείοις παροικοῦντες, τόν νοῦν καί τά ἤθη πεφύκασι διαφείρεσθαι, εἰ μή τό, Γνῶθι σαυτόν, συχνῶς ἑαυτοῖς ἐπιλέγουσιν.

(15Ε_404> Φιλήμον. Ἄνθρωπος ὤν, τοῦτ᾿ ἴσθι, καί μενεῖς ἀεί. Σωτάτου. Εἰ καί βασιλεύς πέφυκας, ὡς θνητός ἄκουσον.