28

Πυθαγόρ. Χαῖρε τοῖς ἐλέγχουσί σε μᾶλλον, ἤ τοῖς κολακεύουσιν· ὡς δ᾿ ἐχθρῶν χείρονας ἐκτρέπου τούς κολακεύοντας.

Σωκράτης. Ἡ τῶν κολάκων εὔνοια καθάπερ ἐκ τροπῆς, φεύγει τάς ἀτυχίας. Φίλωνος. Ἀποστρέφου τῶν κολάκων τούς ἀπατηλούς λόγους.

Ἐξαμβλύνοντες γάρ τούς τῆς ψυχῆς λογισμούς, οὐ συγχωροῦσι [ἰδεῖν] τῶν πραγμάτων τήν ἀλήθειαν. Ἤ γάρ ἐπαινοῦσι τά ψόγου ἄξια, ἤ ψέγουσι πολλάκις τά ἐπαίνων κρείττονα.

Σωτιώνου ἐκ τοῦ περί ὀργῆς. Οἱ δελφῖνες μέχρι τοῦ κλύδωνος συνδιανήχονται τοῖς κολυμβῶσι· πρός δέ τό ξηρόν οὐκ ἐξοκείλουσι· οὕτως οἱ κόλακες ἐν εὐδίᾳ περιμένουσι, καί τούς φίλους εἰς ἀποδημίαν προπέμποντες μέχρι τῆς λείας συμπαρακολουθοῦσιν· ἐπειδάν δέ εἰς τραχεῖαν ἔλθωσιν, ἀπίασιν.

Φωτίων. Φωτίων εἰώθει λέγειν πρός Ἀντίπατρον· Οὐ δύνασαί μοι καί φίλῳ καί κόλακι χρήσασθαι.

ΛΟΓΟΣ ΙΒ´. Περί πλούτου, καί πενίας, καί φιλαργυρίας. 15Ε_118 Ματθ. ιθ´. Εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διά τρυπήματος ῥαφίδος

διελθεῖν, ἤ πλούσιον εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Α´ Τιμ. στ΄. Τοῖς πλουσίοις ἐν τῷ νῦν αἰῶνι παράγγελλε μή ὑψηλοφρονεῖν,

μηδέ ἠλπικέναι ἐπί (793) πλούτου ἀδηλότητι, ἐλλ' ἐπί τῷ Θεῷ, τῷ παρέχοντι ἡμῖν πάντα πλουσίως εἰς ἀπόλαυσιν.

Ἰακώβ κ´.Πλοῦτος ἀδίκως συναγόμενος ἐξεμεθήσεται. Παροιμ. ιθ´. Κρεῖσσον πτωχός δίκαιος, ἤ πλούσιος ψεύστης. Ἐκκλη. ι´. Τῷ ἀργυρίῳ ὑπακούσεται τά σύμπαντα. Σιράχ λα´. Ἀγρυπνία πλούτου ἐκτήσει σάρκας, καί ἡ μέριμνα αὐτοῦ ἀφιστᾷ

ὕπνον. Σιράχ λγ´. Πλούτου σφαλέντος πολλοί ἀντιλήπτορες · ἐλάλησεν ἀπόῤῥητα,

καί ἐδικαίωσαν αὐτόν. Πλούσιος ἐλάλησε, καί πάντες ἐσίγησαν, καί τόν λόγον αὐτοῦ ἀνύψωσαν ἕως

τῶν νεφελῶν. Βασιλ. Πενία μετ᾿ ἀληθείας, πάσης ἀπολαύσεως τοῖς σωφρονοῦσι

προτιμοτέρα. Οὐ τό πένεσθαι ἐπονείδιστον, ἀλλά τό μή φέρειν εὐγνωμόνως τήν πενίαν. Λογισμός γάρ φυλαργυρίᾳ προειλημμένος, τρυτάνη ἐστίν ἐπί τό βαρύ τοῦ

κανόνος τήν ῥοπήν καταφέρουσα. 15Ε_120 Θεολόγου. Πένητος ἀνδρός οὐδέν ἀσφαλέστερον. Πρός τόν Θεόν νένευκε, καί μόνον βλέπει. Ὡς ἀπόλοιτο πλοῦτος, εἰ μή βοηθεῖ πένησιν· Κρεῖσσον πενία, μή δικαίας κτήσεως, Καί γάρ νόσος γε, τῆς κακῆς εὐεξίας. ∆εινόν πένεσθαι, χεῖρον δ' εὐπορεῖν κακῶς. Χρυσόστ. Ὦ πηλίκον ἀξίωμα τῆς πενίας. Θεοῦ γίνεται προσωπεῖον. Κρύπτεται

ἐν πενίᾳ Θεός· καί πένης μέν, ὁ τήν χεῖρα προτείνων· Θεός δέ, ὁ δεχόμενος.