62

∆ιογέν. Ἐν συμποσίῳ τινί, πολλού αὐτῷ οἴνου διδομένου, τοῦτο ἐξέχεεν· ἐπεί δέ τινες αὐτόν ἐμέμφοντο, Ἐάν γάρ αὐτόν, ἔφη, ἐκπίω, οὐ μόνον αὐτός ἀπόλλυται, ἀλλά κἀμέ προσαπόλλυσιν.

Μενάνδρ. Ὕβρις καί οἶνος ἀποκαλύπτειν εἰώθασιν φίλοις τά ἤθη τῶν φίλων. Ὁ πολύς ἄκρατος, ὀλίγ᾿ ἀναγκάζει φρονεῖν· Οὐ γάρ τό πλῆθος, ἄν σκοπῇ τις, τοῦ πότου Ποιεῖ παροινεῖν, τοῦ πιόντος δ᾿ ἡ φύσις. Χαλεπόν ὅταν τις ὧν πίνῃ πλέον λαλῇ, Μηδέν κατιδών, ἀλλά προσποιούμενος. Πυθαγ. Οὗτος ἔλεγε, Τήν μέθην, μανίας εἶναι μελέτην. Κλεόστρατ. Κλεόστρατος πρός τόν εἰπόντα αὐτῷ, Οὐκ αἰσχύνῃ μεθύων, ἔφη,

Σύ δέ οὐκ αἰσχύνῃ μεθύοντα νουθετῶν; Ἐπικτήτου. Οἱ τέττιγες μουσικοί · οἱ δέ κοχλίαι, ἄφωνοι· χαίρουσι δέ, οἱ μέν

ὑγραινόμενοι· οἱ δέ ἀλεαινώμενοι. Ἔπειτα προκαλεῖται, τούς μέν, ἡ δρόσος· καί ἐπί ταύτῃ ἐκδύνουσι· τούς (15Ε_262> δ᾿ αὖ διεγείρει ἀκμάζων ὁ ἥλιος, καί ἐν αὐτῷ ᾅδουσι. 885 Τοιγαροῦν, εἰ βούλει μουσικός καί εὐάρμοστος ὑπάρχειν ἀνήρ, ἡνίκα μέν ἐν τοῖς πότοις ὑπό τοῦ οἴνου δροσισθῇ ἡ ψυχή, τότε αὐτήν μή ἔα προϊοῦσαν μολύνεσθαι· ἀλλ᾿ ἡνίκα ἐν τοῖς συνεδρίοις ὑπό τοῦ λόγου διαπυρωθῇ, τότε θεσπίζειν καί ᾅδειν τά τῆ δικαιοσύνης κέλευε λόγια.

Αἰσχίν. Κάτοπτρον εἴδους χαλκός ἐστ᾿, οἶνος δέ νοῦ. Ἀνάχαρσις. Κιρναμένου κρατῆρος ἐφεστίου, τόν μέν πρῶτον ὑγείας· τόν δέ

δεύτερον ἡδονῆς· τόν δέ τρίτον, ὕβρεως· τόν δέ τελευταῖον, μανίας. Πλάτων. Μεθύων κυβερνήτης, καί πᾶς παντός ἄρχων, ἀνατρέπει πάντα, εἴτε

πλοῖον, εἴτε ἅρμα, εἴτε στρατόπεδον, εἴτε ὅ τί ποτε εἴη τό κυβερνώμενον ὑπ᾿ αὐτοῦ. Σοφοκλέους. Σοφοκλής ἐμέμφετο Αἰσχύλῳ, ὅτι μεθύων ἔγραφε. Καί γάρ εἰ τά

δέοντα ποιεῖ, φησίν, ἀλλ᾿ οὐκ εἰδώς γε. Ἐπικτήτ. Ἡ ἄμπελος τρεῖς βότρυας φέρει, τόν μέν πρῶτον ἡδονῆς· τόν δέ

δεύτερον μέθης· τόν τρίτον ὕβρεως Ἐν οἴνω μή πολυλόγει, ἐοιδεικνύμενος παιδείαν· χολερά γάρ ἀποφθέγξῃ. Μέθυσός ἐστιν ὁ τριῶν πίνων πλέον, Κἄν μή μεθύσῃ, ὑπερέβης τό μέτρον. ΛΟΓΟΣ ΛΑ´. Περί παῤῥησίας καί τοῦ ἐλέγχου. (15Ε_264> Ἰωάν. ζ´. Οὐδείς ἐν κρυπτῷ τί ποιεῖ, καί ζητεῖ αὐτός ἐν παῤῥησίᾳ

εἶναι. Ἐάν ἡ καρδία ἡμῶν μή καταγινώσκει ἡμῶν, παῤῥησίαν ἔχομεν πρός τόν

Θεόν· καί ὅ μέν αἰτοῦμεν, λαμβάνομεν, παρ᾿ αὐτοῦ, ὅτι τάς ἐντολάς αὐτοῦ τηρῶμεν, καί τά ἀρεστά ἐνώπιον αὐτοῦ πιῶμεν.

Σιράχ η´. Μή ἐκκαίης, ἄνθρακας ἁμαρτωλούς ἐλέγχων, μή ἐμπρησθῇς ἐν φλογί πυρός ἁμαρτιῶν αὐτῶν.

Παροιμ. ιζ΄ . Ἐξουσίαν δίδωσι λόγοις, ἀρχή δικαιοσύνης. Βασιλείου. Ἔοικεν ὁ μέν ἔλγχος τέλος ἔχειν τήν διόρθωσιν τῦ ἁμαρτάνοντος·

ὁ δέ ὀνειδισμός, ἐπί ἀσχημοσύνῃ τοῦ ἐπταικότος γίνεται. Ὁ ἐφησυχάζων, καί μή ἐλέγχων τήν ἁμαρτίαν τοῦ ἀδελφοῦ, ἄσπλαγχνός

ἐστιν, ὥσπερ ὁ τόν ἰόν ἐναφείς τῷ δηχθέντι ὑπό τοῦ ἰοβόλου. Θεολόγου. Πολλῷ βέλτιον βραχέα λυπήσαντα μέγιστα ὠφελῆσαι, ἤ τό πρός

ἡδονήν διώκοντα ζημιῶσαι τῷ κεφαλαίῳ.