1

 2

 3

 4

 5

 6

 7

 8

 9

 10

 11

 12

 13

 14

 15

 16

 17

 18

 19

 20

 21

 22

 23

 24

 25

 26

 27

 28

 29

 30

 31

 32

 33

 34

 35

 36

 37

 38

 39

 40

 41

 42

 43

 44

 45

 46

 47

 48

 49

 50

 51

 52

 53

 54

 55

 56

 57

 58

 59

 60

 61

 62

 63

 64

 65

 66

 67

 68

 69

 70

 71

 72

 73

 74

 75

 76

 77

 78

 79

 80

 81

 82

 83

 84

 85

 86

 87

 88

 89

 90

 91

 92

 93

 94

 95

 96

 97

 98

 99

 100

 101

 102

 103

 104

 105

 106

 107

 108

 109

 110

 111

 112

47

Φασί δέ αὐτόν καί ἐπανατεινόμενον τῷ παιδί βακτηρίαν, ἑστάναι χρόνον πολύν μετέωρον ταύτην ἔχοντα· καί τήν αἰτίαν ἐρωτώμενον, φῆσαι κολάζειν τόν ἐξ αὐτοῦ προορμήσαντα θυμόν.

Ναυκράτ. Ναυκράτης ὁ σοφός, τούς ὀξυθύμους ἔφη παραπλήσιον τοῖς λύχνοις πάσχειν· καί γάρ τούτους πλείονι ἐλαίῳ ἐκκαίεσθαι.

844 ∆ημώνακτ. Κόλαζε κρίνων, ἀλλά μή θυμούμενος. 15Ε_194 Μενάνδρου. Ἀνήρ κακοῦργος πρᾶον ὑπεισελθών σχῆμα, Κεκρυμμένη πρόκειται παγίς τοῖς πλησίον. Οὐκ ἔστιν ὀργῆς, ὡς ἔοικε, φάρμακον, Ἀλλ' ἤ λόγος σπουδαῖος ἀνθρώπου φίλου, Εἰ καί σφόδρα ἀλγεῖς, μηδέν ἠρεθισμένος, Πράξεις προπετῶς· ὀργῆς καί ἀλογίστου κρατεῖν, Ἐν ταῖς ταραχαῖς μάλιστα τόν φρονοῦντα δεῖ. Θεόγνιδος. Οὐ δύναμαί σοι, θυμέ, παρέχειν ἄρμενα πάντα. Μή ἐπί μικροῖς αὐτός ἑαυτόν ὀξύθυμον δείκνυε. Ἀριστίππ. Τούς ἀδικήσαντας, μή πράττε δίκας· ἀρκεῖ γάρ αὐτούς ὑπό τῆς ἰδίας

ταπεινοῦσθαι κακίας. Καλόν ἐστι συζῇν γυναικί θυμώδει χάριν ἀσκήσεως. Καί γάρ τούς ἱππέας

ἐθίζεσθαι δεῖ τραχέσιν ἵπποις κεχρῆσθαι· τούτων γάρ κρατήσαντες, καί τῶν ἄλλων ῥᾳδίως κρατήσουσιν.

ΛΟΓΟΣ Κ´. Περί σιωπῆς καί ἀποῤῥήτων. (15Ε_196> Ματθ. ιβ´. Πᾶν ρῆμα ἀργόν, ὅ ἐάν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι,

ἀποδώσουσι περί αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσως. Ἰακ. α΄. Ἔστω πᾶς ἄνθρωπος ταχύς εἰς τό ἀκοῦσαι, καί βραδύς εἰς τό λαλῆσαι. Παροιμ. κα´. Ὅς φυλάσσει τό ἑαυτοῦ στόμα, διατηρεῖ ἐκ τῆς θλίψεως τήν

ψυχήν αὐτοῦ. Σιράχ κ΄ . Σοφία κεκρυμμένη καί θησαυρός ἀφανής, τίς ὠφέλεια ἐν

ἀμφοτέροις; Σολομ. ιη´. Ἀντιλογίαν πραΰνει σιγηρός· ἀγαπῶν δέ ζωήν αὐτοῦ, φείδεται

στόματος αὐτοῦ. Βασιλείου. Εἰδέναι, ὀφείλομεν ἅ χρή λαλεῖν, καί ἅ χρή σιωπᾶν. Οὐ γάρ πάντα

ῥητά τῇ γλώσσῃ τά τοῦ Θεοῦ, ἵνα μή ὁ νοῦς καθάπερ ὀφθαλμός ὅλον τόν ἥλιον θέλων ἀποβλέπειν, ἀπολέσῃ καί ὅ ἔχει φῶς.

Θεολόγου. Φθέγγου μέν, εἴ τι κρεῖττον σιωπῆς ἔχεις· ἀγάπα δέ ἡσυχίαν, ἔνθα κρεῖττον λόγου σιωπᾷν.

845 Λέγε σιγῆς τι κρεῖσσον, ἤ σιγήν ἔχε. Χρυσοστ. Οἱ πολλοί τῶν ἀνθρώπων, ἐπειδάν εἴπωσί τι τῶν ἀποῤῥήτων,

παρακαλοῦσι τόν ἀκούοντα καί ὁρκοῦσι μηδενί λοιπόν εἰπεῖν ἑτέρῳ· αὐτόθεν δηλοῦντες, ὅτι πρᾶγμα ἄξιον κατηγορίας ἐποίησαν. Εἰ γάρ ἐκεῖνον μηδενί εἰπεῖν ἑτέρῳ παρακαλεῖς, πολλῷ μᾶλλον σέ πρότερον τούτῳ ταῦτα εἰπεῖν οὐκ ἐχρῆν.