1

 2

 3

 4

 5

 6

 7

 8

 9

 10

 11

 12

 13

 14

 15

 16

 17

 18

 19

 20

 21

 22

 23

 24

 25

 26

 27

 28

 29

 30

 31

 32

 33

 34

 35

 36

 37

 38

 39

 40

 41

 42

 43

 44

 45

 46

 47

 48

 49

 50

 51

 52

 53

 54

 55

 56

 57

 58

 59

 60

 61

 62

 63

 64

 65

 66

 67

 68

 69

 70

 71

 72

 73

 74

 75

 76

 77

 78

 79

 80

 81

 82

 83

 84

 85

 86

 87

 88

 89

 90

 91

 92

 93

 94

 95

 96

 97

 98

 99

 100

 101

 102

 103

 104

 105

 106

 107

 108

 109

 110

 111

 112

31

Προίξ πολλή τέκνα βελτίονα οὐ ποιεῖ. Κλειτάρχ. Ἐγράτεια κρηπίς εὐσεβείας· ὄρεξις κτήσεως, ἀρχή πλεονεξίας. Ἐκ

γάρ φιλαργυρίας ἀδικία φύεται. 15Ε_128 Κάτωνος. ∆όξα καί πλοῦτος ἄνευ φρονήσεως, οὐκ ἀσφαλῆ

κτήματα. Ἀπολλωνίου. Οὐ τό πένεσθαι κατά φύσιν αἰσχρόν, ἀλλά τό δι᾿ αἰσχράν αἰτίαν

πένεσθαι, ὄνειδος. Εὐσεβίου. Οἱ μάταιοι τῶν ἀνθρώπων, τούς μέν μεγάλα χρήματα ἔχοντας καί

φαύλους ὄντας, τιμῶσί τε καί τεθαυμάκασι· τῶν δέ σπουδαίων, ἐπειδάν ἀχρηματείαν καταγνῶσιν, ὑπερφρονέουσιν.

Μενάνδρου. Ψυχήν ἔχειν δεῖ πλουσίαν· τά δέ χρήματα Ταῦτ᾿ ἔστιν ὄψις παραπέτασμα βίου. Μακάριος ὅστις οὐσίαν καί νοῦν ἔχει. Χρῆται γάρ οὗτος εἰς ἅ δεῖ ταῦτα καλῶς. Ὅστις ὑπέχει χρυσίῳ τήν χεῖρα, Κἄν μή φησί, πονηρά βουλεύεται. Οὐ πώποτε ἐζήλωσα πλουτοῦντα σφόδρα Ἄνθρωπον ἀπολαύοντα μηδέν ὧν ἔχει. Λέγεις, ἅ δέ λέγεις, ἕνεκα τοῦ λαβεῖν λέγεις. Κράτωνος. Οὐ ἔστι πενίας μεῖζον οὐδέν ἐν βίῳ Σύμπτωμα· καί γάρ ἄν φύσει σπουδαῖος ᾖς, Καταγέλαστος ἔσῃ. Καλῶς πένεσθαι μᾶλλον ἤ πλουτεῖν κακῶς· Τό μέν γάρ ἔλεον, τό δ᾿ ἐπιτίμησιν φέρει. Ἐκ τῶν Φαυωρίνου. Βοιωτός ἐντυχών θησαυρῷ μετά ἑβδομήκοντα ἔτη,

ἐπάρας τό σκέλος ἀπεματάϊσε καί παρῆλθεν, ὡς οὐκέτι ὄντα πρός αὐτόν. Ὥσπερ τόν αὐτόν οἶνον πίνοντες, οἱ μέν παροινοῦσιν, οἱ δέ πραΰνονται·

οὕτω καί τόν πλοῦτον. Βίωνος. Βίων καταγελάστους ἔλεγεν τούς σπουδάζοντας περί τόν πλοῦτον,

ὅν τύχη μέν παρέχει, ἀνελευθερία δέ φυλάττει, χρηστότης δέ ἀφαιρεῖται. 15Ε_130 Θεόγνιδος. Οὐ δέ μάτην, ὦ Πλοῦτε, θεοί τιμῶσι μάλιστα, Ἡ γάρ ῥηιδίως τήν κακότητα φέρεις. Οὐκ ἔραμαι πλουτεῖν, οὔτ᾿ εὐχομαι, ἀλλά μοι εἴη Ζῇν ἀπό τῶν ὀλίγων οὐδέν ἔχοντι κακόν. Λουκιανοῦ. Γῆς ἐπέβην γυμνός, γυμνός δ᾿ ἐπί γαῖαν ἄπειμι, Καί τί μάτην μοχθῶ, γυμνόν ὁρῶν τό τέλος; Σιμωνίδου. Σιμωνίδης ἐρωτηθείς, πότερο αἱρετώτερον πλοῦτος, ἤ σοφία· οὐκ

οἶδα, ἔφη· ὁρῶ μέντοιγε τούς σοφούς ἐπί τάς τῶν πλουσίων θύρας φοιτῶντας.