Acta Francisci Pp. 203

II

Quibus Beato Vincentio Grossi Sanctorum honores decernuntur.

FRANCISCUS EPISCOPUS

ServuS Servorum Dei

aD perpetuam rei memoriam

« Non vos me elegistis sed ego elegi vos et posui vos, ut eatis et fructum

afferatis, et fructus vester maneat » ( Io 15, 16).

Verba haec beato Vincentio Grossi probe conveniunt, qui sicut bonus

pastor, suum sacerdotium tamquam verum Dei populo, sibi concredito, famu-

latum vixit quique de fructibus gratiae sua in opera apostolica est laetatus.

Die IX mensis Martii anno MDCCCXLV in oppido Pizzighettone dioecesis

Cremonensis natus est. Pistor erat pater, Vincentius in familia vixit ubi

parentes, vere christiani ac religionis officia tuentes, super fide ac studioso

honestoque opere eum instituerunt. Cum Iesum convenit Primam recipiens

Communionem, eventus hic fuit decretorius. Postea est confessus: « Meam

constitui vitae rationem, quam ad amussim observavi. Iis benedicit Do-

minus qui quod pollicentur observant ». Vocationem ad sacerdotium cum

perciperet, Seminarium est ingressus atque, absolutis studiorum curriculis,

die XXII mensis Maii anno MDCCCLXIX presbyteralem ordinationem recepit.

Variis in locis suum coadiutoris munus gessit et parochi primum in pago

Regona Pizzighettone oppidi et postea XXXIV per annos in pago Vicobelli-

gnano. Beatus Vincentius in rusticis Langobardiae locis suum ministerium

undevicesimo exeunte et vicesimo ineunte saeculo egit, cum lata paupertas,

litterarum ignorantia, ordinum socialium dissimilitudo et iniustitiae vige-

rent. Inde a primis sui ministerii diebus, ipse quasdam propriae sacerdotali

vitae tribuit notas, quae usque manserunt: spiritalis vitae principatus, quae

alebatur fideli precatione et Eucharistiae amore; Evangelii propagatio, Sum-

mi Pontificis dilectio, fidei integritas; cum indigentibus communio adeo ut

modestissimam vitam exigeret; studiosa opera institutionis et educationis

potissimum iuvenum, sive ut socialis progressio, sive ut christiana institu-