938 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

culturam quae cunctam imbuat societatem. Cum quis Dei vocationem ag-

noscit ut una cum aliis hos sociales processus moderetur, recordari debet

hoc partem esse suae spiritalitatis, exercitationem esse caritatis atque hoc

modo ad maturitatem pervenire et sanctificari.

232. Non omnes vocantur directo ad rei politicae dandam operam, sed

in societatis gremio germinat immensa varietas consociationum quae bono

communi favent, ambitum naturalem tuentes et urbanum. Exempli gratia

curam habent de quodam loco publico (aedibus, fonte, monumento derelicto,

prospectu, platea), ad custodiendum, restituendum, melius vel pulchrius

faciendum aliquid quod ad omnes pertinet. Circum eos progrediuntur vel

recuperantur vincula et oritur novus ordo socialis localis. Sic communitas

ab indiligentia liberatur rerum consumendarum. Hoc sibi vult etiam com-

munem identitatem colere, historiam quae servatur traditurque. Hoc modo

curatur mundus vitaeque pauperiorum qualitas, cum sensu solidalitatis qui

eodem tempore est conscientia commorandi in communi domo quam Deus

nobis concredidit. Hae communes actiones, cum amorem exprimunt qui se

donat, converti possunt in celsas experientias spiritales.

vi. signa saCramentorum CeLeBrationisque requies

233. Universum in Deo evolvitur, qui illud totum replet. Ideo mysterium

contemplandum residet in folio, in semita, in rore, in vultu pauperis.159

Perfectum non est solum ab exteriore parte ad interiorem transire ut Dei

actionem in anima detegamus, sed etiam Eum convenire in omnibus re-

bus, sicut docuit sanctus Bonaventura: « Contemplatio tanto est eminentior

quanto effectum divinae gratiae magis sentit in se homo vel quanto etiam

melius scit considerare Deum in exterioribus creaturis ».160

234. Sanctus Ioannes a Cruce ostendit quemadmodum omnia bona

quae in rebus et experientiis mundi explicantur « sint in Deo eminenter,

infinito quodam modo, seu potius quod unumquodque ex his mirabilibus,

quae de illo dicuntur, sit ipse Deus ».161 Non quod res finitae mundi revera

159 Quidam spiritalis magister, Ali Al-Khawwas, sua ex experientia extollebat necessitatem non nimis segregandi mundi creaturas a Dei experientia in animo. Aiebat: « Non licet in antecessum iudicare exstasim quaerentes in musica vel poësi. Est subtile secretum in quoque motu et sono huius mundi. Ini- tiati valent captare quod dicunt ventus sufflans, arbores flectentes, aqua fluens, muscae bombilantes, portae gementes, avium cantus, sonus chordarum vel tibiarum, suspiratio aegrotantium, gemitus afflic- torum… » (eva de vitray-meyerovitCh [ed.], Anthologie du soufisme, Paris 1978, 200).

160 In II Sent., 23, 2, 3. 161 Canticum Spirituale, XIV, 5.