Acta Francisci Pp. 933

nullos christianos sedulos et orantes, realismi et pragmatismi sub obtentu,

sollicitudinibus de ambitu subinde illudere. Alii sunt inertes nec statuunt suos

mores mutare et fiunt incongruentes. Deest eis ergo conversio oecologica,

quae secum fert ut manifestentur cuncta consectaria conventus cum Iesu

Christo in necessitudinibus cum mundo qui circa est. Vocationem vivere ut

custodes simus operae Dei est pars essentialis probae vitae, non est aliquid

optivi neque aspectus secundarius christianae experientiae.

218. Sancti Francisci Assisiensis exemplar recordamur, ad proponen-

dam sanam necessitudinem cum creato quae est pars integrae conversionis

personae. Hoc secum fert ut quis etiam agnoscat suos errores, peccata, vitia

vel neglegentias, toto corde eum paeniteat, intrinsecus mutet. Australiae

Episcopi noverunt expromere conversionem in verbis reconciliationis cum

creato: « Ut hanc reconciliationem ad effectum adducamus, vitas nostras

inspiciamus oportet et agnoscamus quo modo offendamus Dei creationem

nostris actionibus nostraque ineptitudine agendi. Conversionem experiri

debemus, cordis mutationem ».153

219. Non sufficit tamen ut unusquisque melior sit ad solvendam condi-

cionem tam compositam sicut illa est cui occurrit mundus hodiernus. Sin-

guli homines possunt amittere suam aptitudinem libertatemque ad logicam

rationis instrumentalis superandam ac denique succumbunt rerum consu-

mendarum immoderationi sine ethica et sine sensu sociali et ambitali. Ad

sociales quaestiones in commune respondendum est, non mera summa bo-

norum individualium: « Exigentiae huius operis tam immensae erunt ut vis

individuorum inceptorum atque cooperatio singulorum, modo individuali

formatorum, non valeant eis satisfacere. Necessaria erit virtutum coniunc-

tio et unitas contributionum ».154 Conversio oecologica quae postulatur ad

instituendum assiduum motum duraturae mutationis est etiam conversio

communis.

220. Huiusmodi conversio secum fert varias consuetudines quae con-

iunguntur ad magnanimam et lenitate plenam curam exercendam. Primum

gratitudinem et liberalitatem implicat, id est ut mundus uti donum agnos-

catur e Patris amore acceptum, cui inde sequuntur gratuitae dispositiones

renuntiationis magnanimique gestus, etiamsi nemo eos videat et agnoscat:

153 Conferentia ePisCoPorum CathoLiCorum austraLiae, A New Earth. The Environmental Challenge (2002).

154 romanus guardini, Das Ende der Neuzeit, Würzburg 1965, 72.