Acta Francisci Pp. 891

scit eam ad extremum minime dirigi ad utilitatem nec beneficium, sed ad

dominationem; dominationem quidem strictissimo verbi adhibito sensu ».87

Quapropter ille « conatur tam naturae quam humanae vitae elementa com-

plecti ».88 Extenuantur sic facultas decernendi, verior libertas et optivae

hominum creatricis operae locus.

109. Paradigma technocraticum tendit ad suum imperium etiam super

oeconomiam et rem politicam exercendum. Oeconomia omnem technologi-

cam progressionem recipit ut lucrum consequatur, nulla habita attentione

ad negativa consectaria hominibus quae evenire possunt. Res nummaria

realem oeconomiam demergit. Nihil a discrimine pecuniario mundiali ho-

mines didicerunt ac perquam lente ab ambitali detrimento. In quibusdam

coetibus asseritur hodiernam oeconomiam atque technologiam soluturas esse

omnes ambitus quaestiones, eodem modo ac asseritur, per sermonem haud

academicum, famis inopiaeque in mundo quaestiones solutum iri utique per

mercati augmentum. Non agitur de quadam re theoriarum oeconomicarum,

quas fortasse hodie nemo defendere audet, sed de earum collocatione in

activa oeconomiae progressione. Qui illud verbis non affirmant, sustinent

hoc factis, cum haud solliciti videntur de aequa productionis extensione, di-

vitiarum meliore distributione, responsali ambitus cura vel futurarum gene-

rationum iuribus tuendis. Suis quidem moribus confirmant sibi maxima lucra

consequenda sufficere. Solus tamen mercatus integram humanam progres-

sionem socialemque inclusionem non praestat.89 Interea homines « fruuntur

quadam specie sumptuosi et immoderati superprogressus qui improbanda

ratione adversatur permanenti infrahumanae egestatis condicioni »,90 dum

non satis celeriter apparantur institutiones oeconomicae et normae sociales

quae pauperioribus subinde ad fundamentales opes accedere sinant. Denique

non satis intellegitur quae sint altiores hodiernarum inaequalitatum radi-

ces, quae cum directione coniunguntur, finibus, sensu socialique contextu

technologici et oeconomici incrementi.

110. Singulare technologiae studium secum fert magnam difficultatem

cernendi totam rem. Scientiarum fragmentatio tum suum explet munus

cum certas consequitur applicationes, sed saepius sensum universalitatis

amittit, vinculorum quae inter res intercedunt, ampli campi, qui inanis fit.

87 romano guardini, Das Ende der Neuzeit, Würzburg 1965, 63-64 . 88 Ibid., 64. 89 Cfr BenediCtus xvi, Litt. enc. Caritas in veritate (29 Iunii 2009), 35: AAS 101 (2009), 671. 90 Ibid., 22: AAS 101 (2009), 657.