Congregatio de Causis Sanctorum 609

apud domum cuiusdam amitae in pagum Ergoldsbach se contulit, unde

hamaxosticho vectus ad scholam loci Landshut adire posset.

Abrogata aedificii expropriatione, Servus Dei Ratisbonam regredi potuit,

ubi apud Vetus Gymnasium Humanarum Litterarum studia perfecit. Illo

ipso tempore nomen dare statuit Confraternitati a Rosario et Confraternitati

Horae Solacii pro moribundis. Partes quas habuit in his associationibus con-

tulerunt in eo ad cultum eucharisticum et marialem augendum, necnon ad

describendam propriam spiritualem formam, quae addebatur eius stabili,

strenuo ac sensibili animo. Eodem tempore, quo ferventer ac constanter

christianas virtutes exsequebatur, summa conscientia studiis operam dedit;

gymnasticis exercitiis delectabatur et plurimi aestimabat condiscipulorum

societatem. Ea vitae periodo, quae plerumque eminere solet spontanea

proclivitate omnia ad propriam utilitatem immodice vertendi, hic tamen

adulescens assidue praeoptavit caritatem erga proximum exercere et conti-

nuam adhaesionem ostendere voluntati Dei, quem super omnia dilexit.

Quamvis vitam cruento tempore gerere tenebatur ob funestam doctrinam

nazistam, fide illuminatus, miram facultatem exhibuit illas difficiles oppe-

tendi condiciones, in quibus sacrorum alumni inveniebantur coram asseclis

Hitlerianae factionis. Sicut ceteri coaetanei ille quoque coactus est statis

temporibus ad praestandum opus (Jungvolk), quod omnibus iuvenibus a

Tertio Reich iniunctum erat. Nihilominus, die 1 mensis Decembris anno

1943, rediens ex una harum missionum, quodam febricitanti statu correptus

est ex frigido tempore et intensa humiditate prope flumen Danubium.

Exceptus est statim in polyclinicum paediatricum Ratisbonense, ubi medici

gravem diphtheritidem septicam detexerunt. Aliquot per hebdomadas vale-

tudinis condicio sub recognitione esse videbatur, sed ex improviso morbus

prorsus virulentus apparuit, ita ut iuvenis alumnus in finem vitae reducere-

tur. Conscius advenientis mortis, humiliter et sponte extremis Sacramentis

refici petivit, quae profundo gaudio recepit. Licet summa versaretur debili-

tate, ita hymnum canere potuit: « Sume igitur, Domine, manus meas ac per-

duc me in meum beatum finem ». Ultima eius vitae hebdomada maxime

cruciabilis facta est. Bernardus comedere non poterat et paralysis paulatim

ad pulmones se extendit, idcirco respiratio perardua facta est. Corde spe

pleno in Deum, inter manus contrectabat crucifixi imaginem, quam devote

ac frequenter osculabatur. Die 24 mensis Ianuarii anno 1944, iam iamque

incapax loquendi, conscia tamen mente serenoque animo obdormivit in

Domino.